Nog eens een nieuwe naam aan het Americana firmament, hoewel nieuw en jong kan je Lolly bezwaarlijk noemen. Het betreft hier dan ook een muzikante die haar muzikale sporen ruimschoots verdiende met The Mortals en Split The Dark, plaatselijke groepen die in de scéne van Birmingham, Alabama in de jaren tachtig enige furore maakten. Bij The Mortals debuteerde ze in de vroege jaren negentig op de leadzang, later kwam daar nog ritmegitaar bij met Split The Dark. Ze ruilde de  muziek voor het moederschap en een wat teruggetrokken bestaan op het platteland van Alabama. Ze deelt die thuishaven met Lucinda Williams.

Het is niet alleen de bij momenten raspende stem die gelijkenissen vertoont met het rauwe stemtimbre, op haar titelloze debuut prijkt songwerk dat in de buurt komt van het verhalende songwerk waarmee La Williams ons nu al  enkele decennia confronteert.

De dood van haar man sterkte het besluit van Lolly Lee nu ze stilaan de pensioengerechtigde leeftijd nadert om eindelijk haar muzikale plannen uit te werken.Dat gebeurde in de studio van Anthony Crawford, die wel eens  als gitarist bij Neil Young, of Dwight Yoakom gesignaleerd werd en die met zijn vrouw Savanna Lee, Sugarcane Jane oprichtte.  Dit duo leverde onlangs met On a Mission hun elfde langspeler af. Het muzikale echtpaar flankeert Lolly in de studio, Anthony als multi-instrumentalist en  het muzikale echtpaar verzorgt bovendien de vocale backing.

Een wazige zwartwit foto op de cover onthult een voor zich uit starende blonde peuter en nu, ruim zestig jaar later horen we een zelfbewuste dame.  Satellite klinkt eerder als opgeruimde, zonnige West Coast met knap gitaarwerk. “You’re not alone anymore, step into to the light, welcome to your life, take a look around, you’re the moon, you’re the sun, rising ,never give up.

Het op pedalsteel flanerende Free State of Winston en op soulvolle twang trippelende Sweet Home zijn nostalgische odes aan minder fortuinlijke bewoners van thuisstaat Alabama waarmee Lee zich associeert, “we don’t have much but it’s all ours”. Het op wellustige mandoline en slide gedebiteerde I Used to Live here refereert aan Lee’s jeugdjaren.

Snerpende, gitaren begeleiden Great Crusade en sturen eveneens Happy Now aan. In Some Kind of Wonderful en bovenal Whisper klinken de Keltische roots, die overigens nooit echt ver weg zijn, nog wat sterker door. Een sterk debuut van een sterke dame.