Leif de Leeuw behoort tot de top van de Nederlandse bluesscene. Wie hem wel eens heeft horen spelen zal dat zeker beamen. Zo won hij tot twee keer toe de Sena Young Talent guitaraward. Maar Leif is eigenlijk veelzijdiger dan alleen de blues, want hij beheerst een diversiteit aan stijlen variërend van stevig bluesy gitaarwerk, tot prog. rock en country, maar ook ook akoestisch staat hij zijn mannetje zoals te horen is op de instrumentale akoestische track Trailer Driver die op dit album te vinden is.

De Leif de Leeuwband bestaat uit een viertal gerenommeerde muzikanten. Naast Leif de Leeuw op gitaar, bestaat de band uit bassist Eibe Gerhartl, drummer Tim Koning en zangeres Britt Jansen. De inspiratie voor dit album kwam voor een groot deel van zangeres Britt Jansen die sterk werd geraakt door de tragiek van een zelfverkozen levenseinde van de transgender Leelah (Josh) Corn, een 17-jarige tiener die het niet meer aankon dat haar ouders en haar omgeving niet konden accepteren dat zij een meisje was dat gevangen zat in het lichaam van een jongen.

Deze samenwerking tussen de Leif de Leeuwband enerzijds en Britt Jansen anderzijds heeft geresulteerd in een prachtige, doorleefde en vooral veelzijdige plaat die moeilijk te labelen is.

Er zijn invloeden te horen van o.a. Dave Gilmour, CPR (David Crosby) en gitaarlegende Johnny Winter, maar ondanks dat heeft dit album een geheel eigen karakter. Naast de meer toegankelijke bluesy tracks op dit album zijn er ook intense en ingetogen songs die hun roots hebben in Jazz, Soul, Country en Americana. Het gitaarspel van Leif de Leeuw zorgt ervoor dat de nummers een enorme diepgang krijgen en naar een hoog niveau getild worden.

Op de track Just Fine dat een Bo Diddleyachtig ritme heeft, horen we de bekende Amerikaanse bluesgitarist Tony Spinner die hier de leadzang voor zijn rekening neemt en heerlijk “gitaristisch” duelleert met Leif die hier smaakvol slidegitaar speelt. Erg mooi zijn de twee minor bluestracks Wandering Man, dat een enorme diepgang heeft door de subtiel opgebouwde spanning die bijna tastbaar lijkt te zijn, en My Colour Blue, waarvan de tekst is geschreven door Robbert Blok en waarin jazzlegende John Coltrane als steun en toeverlaat lijkt te worden aangeroepen als pijnverzachter in moeilijke tijden. Een hoofdrol is hier weggelegd voor bassist Eibe Gerhartl.

Het drieluik Leelah I, II en III vormt de kern van dit album en handelt zoals eerder gezegd over het leven vol onbegrip en wanhoop van Leelah (Josh) Corn. Leelah I gaat optimistisch van start met een op de traditional Mystery Train geïnspireerd akkoordenschema en feel dat vervolgens door het prachtige en ook indringende soulfulle refreintje “Oh you pour old Trailerdriver etc.“ eigenlijk een heel ander nummer lijkt te worden, maar dat uiteindelijk de opmaat vormt voor Leelah II. Hier fantastisch Country chicken pickin’ gitaarspel van Leif en zijn Engelse leermeester en mentor Sonny Hunt.

Leelah I gaat prachtig over in Leelah II dat een gelijk een geheel andere sfeer ademt. Soundscapes worden afgewisseld met sfeervolle melodielijnen die ervoor zorgen dat de zang en de teksten van Britt Jansen volledig tot hun recht komen en daardoor nog meer lading lijken te krijgen. Daarnaast ook stevig beukende gitaren en prog. rockachtige tempowisselingen in Leelah III dat daardoor donkerder en meer beladen klinkt dan Leelah I en II.

De Leif de Leeuwband heeft zich uitstekend op de kaart gezet met het album Leelah. Waardering ook omdat zij gekozen hebben om een creatief en “uit het hart” album te maken.