Er is een band die afgelopen jaar als een wervelwind langs onze festival- en poppodia raasde en daarmee nog het meest zichzelf verbaasde: John Coffey. Met een nieuwe zanger, nieuwe gitarist en de vorig jaar uitgebrachte tweede plaat Bright Companions op zak, bewees deze band dat er wel degelijk een Nederlandse markt is voor goede harde muziek. Recensenten waren terecht zonder uitzondering lovend over het album, dat louter sterk gecomponeerde catchy meeschreeuwers bevat en gerust een aantal maal op repeat gezet kan worden zonder dat het verveelt. Journalisten die de heren live aan het werk zagen, raakten behalve over de chaotische en superstrakke liveshows bovendien niet uitgepraat over de vele snorren in de band: op gitarist Christoffer van Teijlingen na, waren alle muzikanten trotse drager.

Dat de liedjes van Bright Companions ook gestript nog steeds ontzettend krachtig zijn bewezen de vijf hardcore rock ’n rollers uit Utrecht al tijdens diverse radio- en gastoptredens. Het deed de jongens besluiten zes nummers van de successchijf onversterkt en zo ongelikt mogelijk op te nemen en op vinyl te zetten en maar meteen hun snorren af te scheren voor de hoes: Unstached werd geboren, een hoorbaar bewijs dat John Coffey snorloos oftewel ‘naakt’ minstens zo overtuigend kan zijn.

Waar de ijzersterke nummers van Bright Companions dankzij de magische vingers van Zweedse producer Pelle Gunnerfeldt behalve rauw en dynamisch als een geoliede machine langs je trommelvliezen razen doet Unstached juist zo min mogelijk bewerkt aan. De opnames klinken als een groep vrienden die gezellig in één ruimte hun liedjes inspelen en die ruimtelijkheid zorgt ervoor dat je het gevoel hebt dat John Coffey bij je in de woonkamer staat. Dat is ongetwijfeld de bedoeling geweest.

Van de countryachtige banjogedreven Oh, Oh, Calamity (normaal gesproken live goed voor botkneuzingen en gebroken voeten dankzij de befaamde wall of death) de bijzonder ingetogen versie van Bright Companions en de speelse ukelele in Dirt & Stones, het is een vermakelijke en vooral verrassende EP geworden. De grootste verrassing is waarschijnlijk afsluiter The Well. Stadsgenote Maxime Barlag van Mister & Mississippi zingt mee en maakt het toch al zware lied nog wat indringender.

Met name de sterke vocalen en de soms bijna onherkenbare uitvoering van veel nummers maakt de Unstached EP tot een waardige toevoeging in de platenkast. De EP verschijnt 29 november in een zeer gelimiteerde oplage op een 12” picture disc vinyl. Bijgevoegd zit een zestien pagina’s tellend fotoboek met daarin de grootste live-hoogtepunten van het afgelopen jaar.

Tracklisting Unstached: