×

Recensie

Rock

20 april 2022

Jack White

Fear Of The Dawn

Geschreven door: Sicco Roukema

Uitgebracht door: Membran

Fear Of The Dawn Jack White Rock 4 Jack White – Fear Of The Dawn Written in Music https://writteninmusic.com

Ook Jack White heeft tijdens de Coronatijd niet stilgezeten. Hij heeft maar liefst twee albums geschreven. Fear Of The Dawn is het eerste deel van een tweeluik dat dit jaar uitkomt. Het is een explosieve, luide en eclectische rockplaat geworden. Enerzijds een ode aan de begintijd van de hardrock, maar dan door de mangel gehaald met allerlei andere muzikale stijlen en vooral een bak aan effecten. Als een muzikant met borderline slaat White om zich heen met niets ontziende gitaarriffs waarbij je soms denkt dat Tom Morello mee doet. Over het algemeen doet Fear Of The Dawn aan een jaren 90 cross-over plaat denken en dat is wel heel iets anders dan we van Jack White gewend zijn.

Boarding House Reach, het vorige album uit 2018 stond ook al bol van de experimenten en ook op die plaat flirtte White met funk, soul, hiphop en spoken word. Zijn bluesrock-invalshoek was maar op een of twee nummers terug te horen. Maar het geheel was een relaxte luisterervaring. En een aantal nummers op die plaat klonken meer als intermezzo’s dan als volwaardige songs. Die mix tussen experimenten en echte songs vloog ook nergens uit de bocht.

Hoe anders is dat met Fear Of The Dawn. De experimenteerdrift is wederom groots, maar ditmaal gaat dat gepaard met gebalde vuisten en het genre-overschrijdende resultaat gaat gepaard met totale muzikale gekte. Taking Me Back opent de plaat furieus. Een soort opgefokte bluesrockriff die ontspoort in wat ik al eerder noemde, Tom Morello-achtig gefreak. Moeiteloos gaat de titeltrack daarin over. Wederom een nummer dat draait om een loeismerige riff. Ditmaal met eens soort vintage metal gevoel. The White Raven opent relaxt, maar daarna ramt er wederom weer een hele vette, bijna industriële gitaarriff in. Dit nummer is verder een rollercoaster met vreemde breaks en andere freaky geluiden. Hi-De-Ho start met een sample van Cab Calloway’s Hi De Ho Man alvorens Q-Tip (Tribe Called Quest) instapt. Eosophobia (dat angst voor daglicht inhoudt) is een track die een soort van progrock mixt met dub en rock. Echt waanzinnig goed. Het geweldige What’s The Trick laat horen dat, buiten de bluesy solo’s, Jack zijn zessnarige vriend gijzelt alsof het een draaitafel is. Wederom een perfecte crossover tussen rock en hiphop. Morning Noon and Night is een bijna traditionele Jack White song die ook makkelijk op zijn andere albums had kunnen staan.

Fear Of The Dawn is het zoveelste hoogtepunt in het indrukwekkende oeuvre van Jack White en benadrukt nogmaals zijn status als een van de meest eigenzinnige muzikanten die we kennen. Maar het is vooral een geweldige rockplaat die vele luisterbeurten nodig heeft om alles wat er gebeurt te ontdekken.



  1. Taking me back
  2. Fear Of The Dawn
  3. The White Raven
  4. Hi-De-Ho
  5. Eosophobia
  6. Into the Night
  7. Dusk
  8. What's the trick?
  9. That was then, This is Now
  10. Eosophobia reprise
  11. Morning, Noon and Night
  12. Shedding My Velvet