×

Recensie

Alternative

30 januari 2014

Henry Fool

Henry Fool

Geschreven door: Nausikaä de Blaauw

Uitgebracht door: Kscope

Henry Fool Henry Fool Alternative 4 Henry Fool – Henry Fool Written in Music https://writteninmusic.com

Tim Bowness (zang en gitaar) en Stephen Bennett (toetsen, gitaar) zijn het brein achter Henry Fool. Tim Bowness kennen we van no-man, waarin hij samen met Steven Wilson (Porcupine Tree), en live ook met Stephen Bennet, al jaren succesvol is.

Wat is Henry Fool? Henry Fool is van alles, maar vooral erg moeilijk in een hokje te stoppen. De muziek is duidelijk geïnspireerd door de jaren ’70-prog van bands als Pink Floyd, King Crimson en Soft Machine. Ook de invloeden van no-man (trip-hop en art-rock) zijn overduidelijk, met name op dit eerste album Henry Fool. Henry Fool maakt een combinatie van jazz, psychedelische rock en ambient, gestoken in een veelzijdig, soms dromerig poppy rockjasje. En vergeet de post-rockinvloeden niet. We kruizen het genrehokje Henry Fool maar aan…

Henry Fool is nu geremasterd door Andy Jackson (die o.a. albums van Pink Floyd op zijn naam heeft staan) en opnieuw uitgebracht, voorzien van nieuw artwork van de hand van Jarrod Gosling (I Monster) en aanvullende tekst en uitleg van bandleden Bowness en Bennett. Twee tracks zijn opnieuw gemixt, door Steven Wilson.

Vorig jaar kwam, twaalf (!) jaar na debuutalbum Henry Fool, hun tweede plaat uit: Men Singing. Een prachtig, gebalanceerd album dat heel anders is dan zijn voorganger. Men Singing kreeg terecht lovende kritieken en als je ‘m nog niet hebt geluisterd, doe dat dan vooral.

Tim Bowness heeft een aantrekkelijke, rustgevende, hate-it-or-love-it stem die in no-man een zeer prominente rol speelt. In Henry Fool is Bowness wat minder scheutig met zijn zangpartijen, maar ze zijn nog altijd vrij bepalend voor het uiteindelijke geluid. Wat opvalt, is dat er op het recente Men Singing helemaal geen zang meer te bespeuren is (laat je niet misleiden door de albumtitel). Hiermee wordt er meer afstand genomen van no-man.

Als je de twee albums verder vergelijkt, kun je stellen dat Henry Fool een stuk ecclectischer is dan het recentere Men Singing. Eigenzinniger en spannender misschien wel. Betekent dit dat het eerste album cohesie mist, of dat het tweede album saaier is dan het eerste? Wat mij betreft betekent het dat beide albums zeer verschillend, maar absoluut de moeite waard zijn.

Tracklisting Henry Fool:

  1. Friday Brown
  2. Bass Pig
  3. Poppy Q
  4. Lateshow
  5. a) Midnight Days
  6. b) Blindman One
  7. c) Poppy Z
  8. d) Blindman Two
  9. e) Grounded
  10. The Laughter That Turned To Ice
  11. Jazz Monkey
  12. Judy On The Brink
  13. The David Warner Wish List
  14. Heartattack
  15. The Mellow Moods Of Malcolm McDowell
  16. Dreamer’s Song
  17. Tuesday Weld


  1. Friday Brown
  2. Bass Pig
  3. Poppy Q
  4. Lateshow - A) Midnight Days
  5. Lateshow - B) Blindman One
  6. Lateshow - C) Poppy Z
  7. Lateshow - D) Blindman Two
  8. Lateshow - E) Grounded
  9. The Laughter That Turned to Ice
  10. Jazz Monkey
  11. Judy on the Brink
  12. The David Warner Wish List
  13. Heartattack
  14. The Mellow Moods of Malcolm Mcdowell
  15. Dreamer`s Song
  16. Tuesday Weld