Handkerchief
Sea-Rain-River
Dat de zevenkoppige, Antwerpse rootsband Handkerchief zich op het debuut Sea-Rain-River laat inspireren door Tom Waits, daar valt na meerdere luisterbeurten niets tegenin te werpen. Toch is er gelukkig veel meer aan de hand.
In de allerprilste incarnatie speelde de groep als The Woody’s vooral in bars, muziekcafés en kleine festivalletjes. Toch was er snel een zoektocht naar een fysieke release. Die kwam er in mei 2015 met hun debuut EP Dancing Bones.
Eind vorig jaar kwam hun single Congo Rain uit die dit in de studio Fandango opgenomen Sea-Rain-River opent. Opmerkelijk is dat het hier gaat om een release op dubbel vinyl (+ CD). We zijn alvast gewonnen voor het ontzettend mooie artwork van contrabassist Bram Stessel, al komt die op het bescheiden CD helaas niet echt volledig tot zijn recht.
Het aardige is dat de groep speelt met verschillende registers, stijlen en genres (blues, gospel, jazz, gypsy, manouche, calypso, rumba, surf, ska) en zo een heerlijk potje gemengd serveert. In de twaalf tracks op hun debuut zorgt het veelkoppige Handkerchief voor uiterst dansbaar entertainment. Ongetwijfeld staat de groep live garant voor een stomend feestje. Op plaat zoekt Handkerchief vooral een wat broeierige, maar soms warrige sound.
De muzikanten in de jonge groep zijn overduidelijk getalenteerd, al zou je effectief kunnen opmerken of de stap van een zes tracks tellende debuut EP naar een dubbelaar (!) misschien niet net een te grote sprong is, zeker daar het album afklokt op net geen uur speellengte.
Hoe dan ook, bij meerdere speelbeurten stellen we vast dat Handkerchief zonder meer zijn voordeel doet met de muzikale erfenis van Tom Waits die hier in verschillende varianten opduikt en ras muzikanten als Willie Dixon, sister Rosetta Thorpe en dichter bij ons de bluesy roots van Roland en Arno. Al hebben zee met ex-Seatsniffer Roel Jacobs op saxofoon, baritonsaxofonist Sebastian Ficher en trompettist Nicolas Hermans ook enkele jazzlui in huis.
Het zo goed als volledig live opgenomen Sea-Rain-River is opgevat als een ode aan het zeemansleven uit vroegere tijden. Dat komt onder meer tot uiting in tracks als Better Shore, Sailor Song en het korte, fragmentarische Bill’s Sea Shanty. Best is ook om het album te beluisteren met een rijkelijk gevuld glas whisky of rum, zodat het rauwe, onopgesmukte van de muziek zoals De Stoker goed binnenkomt. Elders valt ook de Afrocubaanse jazzinvloed op , onder meer tijdens het door ska, dub en reggae geïnspireerde El Corazon De Las Tienieblas en Cuban Jail.
Toch is het mooi uitgegeven eindresultaat vooral een mengeling van allerlei invloeden en inspiraties waarbij het dansbare en feestelijke opvalt. De songs zijn uiterst gevarieerd, al valt bij meerdere luisterbeurten ook een soort een dimensionaliteit op, vooral dan inzake zang. Dat terzijde, dient vooral opgemerkt dat deze heren vast in staat zijn om uw café, bar of podium te bevolken met fijne muziek en dito verhalen.