Onbekend zou onbemind maken! Zo wil het cliché. Deze vlieger gaat voor het nieuwe album van Greg Lamy volstrekt niet op. Deze 47-jarige in New-Orleans geboren jazzgitarist is al een aantal jaren geworteld in Luxemburg en Parijs. Zijn muziek ademt een authentieke sfeer uit die het gevoel en de geur oproept van een warm jazz-bad waarin Lamy kleurige gitaarlijnen uitzet.

Hij heeft samen met zijn kompanen Gautier Laurent en Jean-Marc Robin over de gehele wereld op jazzfestivals gestaan. Van New York, China, Brazilië en Bahrein tot op het Brussel Jazz Festival in de vermaarde Flagey. Inmiddels is dit het zevende volwaardige album dat de Amerikaan op zijn naam heeft staan. Echter verkeerd hij -volstrekt onterecht- nog altijd in betrekkelijk anonimiteit. Dit ondanks het feit dat zijn benadering van de gitaar menigeen doet denken aan John Scofield en Jim Hall. Wanneer je dit koppelt aan een ongelofelijk werklust zou je verwachten dat zijn naamsbekendheid hiermee in de pas zou lopen.

Zijn signatuur kenmerkt zich door verfrissend en heerlijk melodisch gitaargeluid. Zowel projectmatig als met zijn quartet laat Lamy van zich horen. Zijn meest recente platen Meeting uit 2013 en Press Enter uit 2017 kregen internationaal lovende kritieken iets dat tussen deze twee albums nog eens bevestigd werd doordat Greg Lamy de ‘Export Artist of the Year Award’ ten deel viel in Luxemburg.

Op Observe the Silence wordt Lamy vergezeld door Bojan Z. Deze Servische pianist heeft een enorme reputatie en brengt met zijn roots de door Balkan beïnvloede stijl mee op dit album. Bojan Z. is onder andere bekend doordat hij akoestische piano combineert met de Fender Rhodes. Bojan Z. vormt hiermee een perfecte aanvulling op het trio dat Lamy samen vormt met Laurent en Robin waarmee hij als zo’n slordige 15 jaar samenspeelt.

De album titel verwijst naar de ruimte tussen nummers die soms nodig is om te ademen. Door de onberispelijke ritmes en sferische melodieën wordt je als luisteraar door ‘Observe the Silence’ compleet in vervoering gebracht.

Vanaf de eerste tonen van de openingstrack And I Told You wordt je door Lamy bij de hand genomen. Een lijn die op de zeven nummers die volgen wordt doorgetrokken. Het samenspel tussen drums, contrabas en de gitaarlijnen van Lamy is van hoog niveau. De gitaarakkoorden zijn helder en open en worden in I Know gecombineerd met een groovende stuwende basslijn waardoor heerlijk wegdromen op de loer ligt.

In het nummer Morphine en in de zalige ballad Mothers laat Bojan Z. zich het meest gelden. De gehanteerde brushes in dit nummer geven je het gevoel of je de branding en het ruisen van de zee hoort. Na het laatste slotakkoord is de stilte een feit maar de Play-toets was inmiddels al weer ingedrukt. Met recht een onweerstaanbaar album.