Blood On The Slacks is het tweede album binnen 1 jaar van de mannen van Golden Smog. Niet echt een volwaardig album eigenlijk (slechts 8 tracks met een lengte van nog geen half uur) maar veel te interessant om te missen.

Golden Smog is de band waarmee Marc Perlman en Gary Louris van The Jayhawks, Dan Murphy van Soul Asylum en Kraig Johnson van Run Westy Run zichzelf in 1989 een uitlaatklep verschaften naast hun eigen bands. Begonnen in thuisstad Minneapolis als een normale coverband maar naarmate hun eigen bands groot in hun genre werden, werd er al snel gesproken van een supergroep.

Gaandeweg  maakten ook nog de geweldige Jeff Tweedy (Wilco), Soul Asylum zanger Dave Pirne, Replacements drummer Chris Mars en Honeydogs drummer Noah Levy korte tijd deel uit van het collectief. Velen onder andere namen omdat hun platencontracten niet altijd mogelijkheid gaven om op de Golden Smog albums mee te spelen.

De band bracht tot op heden 2 EP’s (als we de nieuwe dus als EP aanrekenen) en 3 albums uit, waarvan het meesterlijke 2^de album Down By The Old Mainstream uit 1995 en het vorig jaar verschenen Another Fine Day tot het beste wat de band te bieden heeft gerekend mag worden.

De band brengt songs met hart en ziel, soms overgebleven uit sessies van hun andere bands maar ook vaak al nieuwe songs. De covers die ze daarnaast spelen zijn goed gekozen en passen binnen het idioom van de band. Het genre is, zonder twijfel, Americana (alternatieve countryrock). De band heeft een duidelijke voorkeur voor de muziek uit de jaren 60 en 70. En natuurlijk de messcherpe vocalen zoals we die vooral van The Jayhawks gewend zijn.

Waar op het laatste album Jeff Tweedy nog een klein beetje meehielp is Blood On The Slacks (natuurlijk een verbastering van Dylan’s Blood On The Tracks) het eerste non Jeff Tweedy album te noemen. We kunnen dus met gerust hart spreken van een album tussendoor. Let wel, een album dat er zeker toe doet!

Tot de meest opvallende tracks behoren Can’t Even Tie My Own Shoes en Look At You Now, die overbleven uit de Another Fine Day sessies. Tevens zijn de twee covers, in de vorm van Starman van David Bowie en Tarpit van Dinosaur Jr. erg sterk te noemen. Hoogtepunt van het album is echter zonder twijfel het door Gary Louris geschreven en gezongen Without A Struggle.