Wat een Hammond orgel al niet teweeg kan brengen. Voormalig Gorefest-bandlid Boudewijn Bonebakker schafte er een aan en vormde een nieuwe band met toetsenist Jarno van Es om het ronkende ding te bedienen. Gingerpig was geboren en hun debuut The Ways Of The Gingerpig is het resultaat.

Het is en blijft hard, maar natuurlijk niet zoals de death metal van Gorefest. Gingerpig refereert aan jaren ’70 bands als Deep Purple. Wat moet je ook anders, met een Hammond orgel. Het orgel komt dan ook veelvuldig terug op de plaat, zoals op Pipedream. Een rustig maar oh zo krachtige ballad, inclusief zangeressen die het refrein nog wat extra kleur geven. Het fundament wordt gelegd door bassist Sytse Roelevink en drummer Maarten Poirters. Dankzij deze twee kunnen zang en orgel compleet losgaan, maar blijft het een georganiseerd geheel.

Gingerpig omschrijft zijn muziek als ‘eclectic bluesrock’, en op de MySpace van de band prijken onder het kopje ‘invloeden’ de woorden ‘of course!’. Stoner, hardrock en ook symfonische rock zijn goed terug te horen op de plaat, invloeden van Led Zeppelin en Deep Purple passeren de revu en over snelle gitaarloopjes à la Iron Maiden wordt niet moeilijk gedaan. Daar komt bij dat Bonebakkers stem erg doet denken aan die van Soundgardenfrontman Chris Cornell. Is dat een probleem? Totaal niet. De Brabantse band heeft de invloeden eigen gemaakt en het resultaat is een geweldig interessante debuutplaat.

The Ways Of The Gingerpig bevat slechts acht tracks, maar elke song is weer totaal anders. Met Pipedream laat Gingerpig de blueskant zien, Blind To Reason en het instrumentale March Of The Gingerpig zijn weer onvervalste hardrock. Dimlighted Heart duurt maar liefst negen minuut 44 maar verveelt geen moment. Van hard en krachtig naar lieflijk en zacht met een gitaarsolo zoals het hoort: huilend en met veel vibrato. De Brabanders maken een goede afwisseling tussen kalme ballads en ruwe rock waardoor het album blijft boeien tot de laatste toon op het orgel is opgebrand.