Eens in de zoveel tijd komt er een nieuwe band die oud zo mooi met nieuw mixen dat je er gewoon niet omheen kunt. Fleet Foxes uit Seattle geeft je alles wat je zou kunnen verafschuwen maar maakt daarmee juist een van de meest intrigerende albums van dit jaar.

Het vijftal, wat Fleet Foxes is, maakte in 2006 reeds een gelijknamige EP die vooral in Amerika in kleine kring indruk maakte. Ze crosten vervolgens het land door en lieten het publiek bij elk optreden verbouwereerd achter met hun ijzersterke vocalen en hun ingenieus tijdloze en melodieuze songs. Toen begin dit jaar hun prima tweede EP Sun Giant verscheen was vervolgens alle aandacht daar. Het fraaie artwork en de prachtige songs maakten een grote indruk. De band werd gelijk getipt als een van de grote muzikale verrassingen voor dit jaar.

De muziek van Fleet Foxes klinkt oud, zeg maar zestiger en zeventiger jaren, en heeft veel referenties naar Crosby, Stills & Nash, Love, Beach Boys, Neil Young en zelfs Moby Grape, vooral in de vocalen. Het zou voor velen een reden kunnen zijn de band links te laten liggen. Maar aangezien juist een gelijkgestemde band als My Morning Jacket ook uit dit muzikale verleden putte en daar een prachtig oeuvre uit opbouwde wekt Fleet Foxes juist weer alle interesse. Verrassend om te horen dat Fleet Foxes zanger Robin Pecknold trouwens eenzelfde soort frasering in zijn zang legt als MMJ zanger Jim James. Maar waar My Morning Jacket op hun nieuwe album nog meer de nieuwe hippe kant opgaat houdt Fleet Foxes zich aan die oudere intrigerende stijl.

Fleet Foxes maakt pop met folk- en psychedelische invloeden die op hun debuutalbum tot volle wasdom komt. De twee jaar tussen hun eerste EP en het verschijnen van hun eerste album zijn welbesteed om een 11-tal ijzersterke songs te schrijven die zowel in melodieus als vocaal opzicht diep respect verdienen. Songs als Ragged Wood, Meadowlarks, White Winter Hymnal, Tiger Mountain Peasant Song en Your Protector spreken wat dat aangaat boekdelen. Maar eigenlijk doen de andere songs er absoluut niet voor onder en ze worden bij meerdere beluistering maar mooier en mooier. Typisch zo’n debuutalbum dat straks de boeken ingaat als klassieker.