Er is tegenwoordig dsjezz in alle soorten en maten, j*zz, j±zz, j´zz,, jzz, jfzz enz. maar het album van deze combo uit de Berliinse ere-divisie hoort zonder enige twijfel in de categorie j!zz! En het is ongetwijfeld een uitschieter. Hun muziek heeft iets lichts, ligt goed in het gehoor maar je zult toch voortdurend je oren rechten, je afvragen: wat is dit …, ah. is dit … ? Rocket in the Pocket, Rumba Brutal, Tja? Het is niet Thelonius, niet Ornette, niet Don, niet Booker, niet Eric. Het lijkt wel alsof deze musici allemaal iets in Berlijn hebben laten liggen wat de Enttäuschung gevonden heeft – met korrels märkisch zand erop. Wie zegt nou wat een meesterwerk is? Fake? Zou het iets eigens zijn?

Bij de Enttäuschung gaat het niet om Täuschung = iets (anders) voorspiegelen, eerder is het andersommige aan de hand, het beide kanten om haakse, het ont-voorspiegelen. Wie speelt nou zo’n stuk als nummer 13 op het album en geeft het later nog de uitermate passende titel Schienenersatzverkehr (vervangend vervoer) mee? Over humor in de muziek gesproken. De Enttäuschung, inmiddels internationaal vermaard, zijn twee extraordinaire blazers, basklarinettist Rudi Mahall en trompettist Axel Dörner (als je hun nog niet tegenge- komen bent, wordt het tijd!) met een van de droogste ritme-secties die ik ken: bassist Jan Roder en drummer Uli Jennessen. Dit album is hun staalkaart, doorwrocht, mooi, raak van A tot en met Zettel.