Cymande is een band wiens reputatie groter is gemaakt dan deze in werkelijkheid was en was het Britse collectief vooral populair in rare groove-, acidjazz- en hiphopkringen. Met het eindelijk uitbrengen van A Simple Act Of Faith zijn diverse pogingen, die sinds 2006 zijn ondernomen om te komen tot een reünie, nu écht tot een goed einde gekomen.

En tegenwoordig lijkt het steeds meer usance dat opeens na tientallen jaren van schijnbare inactiviteit opeens nieuw materiaal verschijnt. En waarbij de makers ervan opeens boude senioren zijn geworden, die nieuwe generaties willen aanspreken en bereiken. En daarbij gebruik maken van een faam die vooral gebaseerd is op van horen zeggen en vaak heel veel jaren geleden was. Met Cymande is dat ook al niet anders.

Vooral met Bra heeft Cymande in sommige kringen geschiedenis geschreven en heeft dit uit 1972 stammende nummer nog steeds even veel kracht als in de tijd dat het verscheen. Deze track werd steeds nieuw leven ingeblazen doordat het in oneindig veel nummers werd gesampled. Daarmee werden de albums van de band opeens gezochte items. In de paar jaar dat Cymande in de 70’s actief was, verschenen er drie albums, die niet erg gemakkelijk te verkrijgen waren. In 1981 verscheen ook al bijna vanuit het niets Arrival en toen ging de kaars écht uit.

Cymande’s stijl was uniek en tegelijkertijd toch universeel. Met de mix van rock, funk, calypso en Afrikaanse muziek was Cymande met maar weinig andere bands te vergelijken en kwam dat ten goede aan de sound die op de drie albums uit de 70’s werd doorontwikkeld. In 1974 hield met het voor gezien en gingen de muzikanten hun eigen weg. Voorlopig althans.

Met de originele leden Steve Scipio en Patrick Patterson en de al even oorspronkelijke producer John Schroeder werd besloten om na enkele geslaagde reünie-optredens te gaan werken aan een comeback-album dat na enkele jaren op de plank te hebben gelegen het levenslicht ziet.

De vraag met dit soort reünies en bijbehorende albums is of het allemaal wel in een behoefte voorziet en er geprobeerd wordt om sferen en belevingen op te roepen die er niet meer zijn en ook niet meer zullen terugkomen. Of dat dergelijke pogingen gewoon noodzaak zijn om pensioengaten op te vullen. De kans om tussen wal en schip te vallen omdat de oude garde liefhebbers het materiaal niet te pruimen vinden en de nieuwe(re) generaties de aansluiting niet vinden is natuurlijk levensgroot aanwezig en kan een dergelijke inspanning uitdraaien op een deceptie.

Met dit in het achterhoofd werd dan ook A Simple Act Of Faith in de CD-lade geschoven en was het maar afwachten welke innovatie Cymande heeft doorgemaakt. Of niet natuurlijk.

De opener Everybody Turn Rasta klinkt in de instrumentatie nergens retro of vintage, maar is het een geslaagde kruising tussen afrobeat en reggae, evenals het spirituele God´s Highway. Wie dan ook acidjazz of rare grooves verwacht, komt van een koude kermis thuis. Want A Simple Act Of Faith bevat nogal wat midtempo en nog tragere tracks (No Weeping en het titelnummer) en is dit gewoon Cymande anno nu en kijkt de band niet achterom. Wat op zich natuurlijk gedurfd is, want er worden daarmee nogal wat risico’s genomen. Tegelijkertijd getuigt het wel van lef om de garde, die verwacht dat Cymande datgene wat ze 70’s deden, dunnetjes zouden overdoen, totaal niet aan die verwachtingen voldoen. Maar vervolgens komen met een aantal nieuwe composities die een nieuwe start lijken te zijn. En ook nog eens comfortabel in het gehoor liggen.

Met die attitude moet naar A Simple Act Of Faith geluisterd worden en moet even alle ballast van vroeger overboord worden gegooid. Dan ontstaat er een album van een aantal heren op leeftijd, die gewoon muziek maken, die gebaseerd is op de invloeden die er altijd al zijn geweest, maar dat er nergens under pressure wordt gemusiceerd. Het zal Cymande dan ook worst wezen dat A Simple Act Of Faith wel of niet wordt opgepakt door die mensen die zo dweepten met nummers als Bra. En wie goed luistert, hoort voldoende vingerwijzingen naar wat er toen voor het nageslacht werd vastgelegd. Alleen is het nu geen 1972, maar 2015.

Tracklist A Simple Act Of Faith

1. Everybody Turn Rasta
2. Do It (this Time With Feeling)
3. Crazy Game
4. Sea Of Tears
5. All Or Nothing
6. No Weeping
7. God’s Highway
8. A Moment For Reflection
9. A Simple Act Of Faith
10. Everybody’s Doing Alright