Crobot is een Amerikaanse rockband die hoorbaar schatplichtig is aan de grote 70-ies en 90-ies bands, met name de Mighty Zep en de Amerikaanse grungebands. Crobot verzorgde het voorprogramma van oudgediende als Motörhead en Anthrax. Later speelden ze met Limp Bizkit en Black Label Society.  

Opener Burn beukt er in alsof er geen 40 jaar voorbij is gegaan, met z’n logge John Bonham-achtige ritme. Ook Keep Me Down kent weer van die groovende, log-funky ritmes van voornoemde band. Daarna gaan ze meer op de grunge-toer met Drown. Het nummer herinnert wel aan Alice in Chains. Spelen kunnen deze gasten als geen ander, maar grenzen verleggen doen ze niet. Stoning The Devil is zonder meer schatplichtig aan Soundgarden, maar is daardoor eerder een doorslagje.  

Online worden vergelijkingen gemaakt met onder meer oudgedienden als inderdaad Soundgarden, Rage Against The Machine en Queens Of The Stone Age, maar die bands hebben qua variatie, gevoel en gelaagdheid wat meer in huis. Aan het spelniveau ligt het niet, eerder aan de benadering (spijkerharde riffs, spierballenrock, brullende vocalen). Ze grijpen sterk terug op de grunge-sound van eerste helft jaren ’90.  

De songs zijn echt niet slecht en de sound en het spelniveau staan als een huis, maar persoonlijk mis ik de soul, finesse en subtiliteit van voorgangers in dit genre (zoals Soundgraden, Black Sabbath, Led Zeppelin, Queens Of The Stone Age). Ook de voornamelijk brullend gebrachte vocalen worden, hoewel adequaat, op den duur wat eenvormig. We zijn dus benieuwd of de band zich nog verder gaat ontwikkelen.