Jump Rope is de tiende plaat van Buffalo Tom. Nadat de afgelopen twee decennia opgroeiende kinderen thuis de nodige aandacht vroegen, hebben de bandleden de laatste jaren hun handen wat meer vrij. Het leidde gelukkig tot een nieuwe plaat. En wat blijkt (natuurlijk): het is een fijne.

De eerste track van het album, tevens single, Helmet, laat die lekker doorleefde, integere Amerikaanse indierock horen waar Buffalo Tom groot mee werd. Geen opsmuk, gewoon geheide kwaliteit en strijdvaardigheid van Bill Janovitz c.s. : ‘No, this ain’t the end / We shall transcend / Though there’ll be / Damage we can’t mend’. Hier krijg je geen genoeg van.

De opgewekte, warme single New Girl Singing is wederom vintage Buffalo Tom met een hoofdrol achter de microfoon voor Chris Colbourn, die een flink deel van de songs voor zijn rekening neemt op Jump Rope. Het stuiterende, herhalende einde van de song had niet gehoeven, maar het illustreert het ontspannen karakter van de band aan het begin van het album. Voordat je het weet zitten we hierna in een sobere, solide ballad: Autumn Letter. Klassiek aandoende teksten trekken voorbij: ‘When I read her autumn letter / Heading west on 444 / I could fly there and could die there / On the shore’.

Mooie, warme en heldere akkoorden sieren Pine for You, dat een mooi gerijpt Buffalo Tom laat horen (en een referentie aan Amsterdam). Hetzelfde geldt voor de stevige, stemmige ballad Come Closer, een emotionerende, slepende song die wederom in het hart treft, net als zovele songs van Buffalo Tom dat tot in het midden van de jaren negentig deden. De band wist echter ook na de hoogtijdagen nog goed voor de dag te komen, zeker met de latere albums Skins en Quiet and Peace.

De tweede helft van Jump Rope laat op het eerste gehoor minder opvallende songs horen, maar dat komt vooral doordat de band het tempo eigenlijk niet meer opschroeft. Dat vraagt dus om wat extra aandacht maar dat wordt beloond: Little Ghostmaker is een vertrouwde Colbourn song waarin ruwe en akoestische gitaar mooi parallel lopen. Zo houdt de band toch weer mooi die scherpe rafelrand. Bill Janovitz tekent hierna voor Our Poverty, een ‘heartland porch ballad’ in de geest van Springsteen. Hetzelfde zou je kunnen zeggen van het begin van Compromised, een rustige, prima rootsy song die de band gaandeweg meer en meer een mooie eigen kleur geeft. Colbourns In the Summertime begint zowaar als een fifties rock-‘n-roll-ballad. Subtiele sfeertinten op de achtergrond trekken de song zacht een andere dimensie in.

De cd-versie van het album bevat twee nummers meer en die zijn niet te versmaden: het slepende, trekkende Rifled Through is relatief stevig, vergeleken met de beheerste songs die na de eerste vijf minuten van Jump Rope voorbij trekken. We horen dus een over het algemeen minder rockende band op deze plaat; de drums van Tom Maginnis klappen er bijvoorbeeld nergens vol op, maar door de gelaagdheid van de muziek, de fijne akkoorden en de persoonlijkheid in de zang overtuigt Buffalo Tom weer volop. De door brushes aangedreven, verfijnde en elegante slotsong (op de cd) You’re On is op de valreep nog een bijzonder aangename verrassing.

Volgens Bill Janovitz zijn de bandleden de middelbare leeftijd eigenlijk al voorbij. Bewustwording van al het goede dat het bandleven nog kan bieden staat centraal: genieten van het werken in de studio en het beklimmen van de podia. Minder Sturm und Drang wellicht, maar Buffalo Tom komt op dit nieuwe album toch weer erg sterk voor de dag.