Brigid Mae Power
Head Above The Water
Brigid Mae Power verhuisde van Galway naar Londen. Hoewel ze van de Ierse stad houdt, waren de afgelopen jaren aldaar niet de gemakkelijkste. Het regenachtige weer en de laaghangende bewolking droegen daar flink aan bij. In Londen hervond ze het plezier. De veranderingen zijn terug te horen op haar derde album, Head Above The Water: de plaat klinkt net even toegankelijker en gepolijster. Power brengt nog steeds indringende, atmosferische songs maar het de term ‘4AD folk’ is minder van toepassing dan voorheen.
Head Above The Water is een opvallend homogeen album geworden. Ronduit mooi ook. Met een uitgebreid instrumentarium, inclusief piano, bouzouki, pedal steel, synthesizer, fluit en viool én natuurlijk haar heldere, indringende zang heeft Power een geslaagde opvolger van haar ook niet misselijk eerste twee albums gemaakt. Net als voorheen werkte Power weer samen met echtgenoot Peter Broderick, ook niet de minste natuurlijk.
Albumopener On A City Night is country/folk in een jazzy jasje en direct het meest toegankelijke nummer van de plaat. Een prima en smaakvolle entree die door het koortje dat opduikt helemaal af wordt gemaakt. Wearing Red That Eve, dat hierop volgt, is vergelijkbaar maar leger, intrigerender en geeft meer ruimte aan Powers zang. Die zang is soms woordloos en dat maakt songs als het zacht stuwende Not Yours To Own en het bijzondere fijne I Was Named After You nóg mooier. Vooral laatstgenoemde, een soft-psychedelische, zomerse jaren zeventigsong is een hoogtepunt, niet in het minst door de fluitklanken en het noisy einde, dat het nummer een mooi scherp randje geeft.
We Weren’t Sure valt op door de inzet van orgel en bouzouki en de subtiele versnelling, terwijl de cover van de traditional The Blacksmith zijn karakter weer ontleent aan samenzang en fraai akoestisch snarenwerk. Het zijn dit soort details die de variatie op dit album brengen. Een album dat tot het einde toe blijft boeien: I Had To Keep My Circle Small is ontroerend en indringend en de afsluitende titelsong is een warme, melancholieke song die door simpele pianopracht heel veel zeggingskracht krijgt. Naar het einde toe horen we nog iemand fluiten; het zorgt voor een extra oorstreling.
Head Above The Water is een collectie songs met een sterke muzikale samenhang. Tien persoonlijke songs die door Powers heldere, natuurlijke zang en de beheerste maar effectieve begeleiding hun plechtige, persoonlijke en poëtische karakter krijgen. Een doorleefd, fraai klinkend luisterboek.
