In september 2012 begon de Omar Rodríguez Lopez Group met touren, in eerste instantie bedoeld als solotour, maar Rodríguez-López (The Mars Volta, At The Drive-In) besloot al snel dat zijn begeleidingsmuzikanten een nieuwe band moesten vormen. Dus iedere avond stelde hij de bandleden voor (zangeres Teri Gender Bender van garagerockband The Butcherettes, drummer/toetsenist Deantoni Parks van o.a. The Mars Volta, Kudu en Dark Angels en toetsenist Nicci Kasper van o.a. Dark Angels) en benadrukte dat dit zijn nieuwe band was. Na veel oefenen in Clouds Hill Studio’s in Hamburg bracht de band een liveopname op dvd en vinyl uit als onderdeel van de Clouds Hill limited edition box set in december 2012. Johan Scheerer, die Rodríguez-López al kent sinds 2009, nam vervolgens hun debuutalbum op. Bosnian Rainbows is geboren.

Bosnian Rainbows staat dit jaar al op Pukkelpop, terwijl het album net uit is. En dat is niet voor niets. Op de eerste naamloze langspeler staan namelijk twaalf erg goede liedjes. Bosnian Rainbows mag een belofte genoemd worden, ze zullen het waarmaken.

We gaan dieper in op de luisterstof. De vijfeneenhalve minuut durende song Eli opent de plaat. Een orgelachtige intro wordt gevolgd door lage tonen en andere duistere geluidseffecten die je gelijk op je hoede brengen. Gender Bender zingt tegen haar moeder met de prangende hoofdvraag “Why do you smile at me?” op een uiterst creepy toon. De gitaarpartijen aan het einde klinken erg ruimtelijk en verheffend en werken bijna hypnotiserend.

We worden weer aan beide benen naar de grond getrokken door Worthless. “This pain is worthless (…) The world is worthless” zingt Teri met een sierlijke pijn in haar stem, die qua geluid ergens ligt tussen Katie Stelmanis van Austra en Natasha Khan (Bat For Lashes). Dig Right In Me heeft een goede beat en I Cry For You is een redelijk goed verteerbare song met een refrein dat blijft hangen. Toch is er genoeg ‘noise’ te horen, waardoor fans van het veel alternatievere The Mars Volta wellicht toch aan hun trekken komen.

Ondanks de rauwheid en psychedelische invloeden kent de plaat genoeg dansbare momenten. Liedjes als Torn Maps en Always On The Run zijn op het eerste gehoor gewoon erg catchy en single Turtle Neck is bouncy en laat je heupwiegen. Totdat er halverwege een bombardement van gitaren en drums op je wordt afgevuurd. Zo zit in elk liedje genoeg verrassends dat je eerste indruk laat vervagen. Afsluiter Mother, Father, Set Us Free is een heerlijk kleurrijk nummer, live vast zeer aangenaam. Wij willen meer Bosnian Rainbows en zetten ‘m nog een keertje op.