Iedereen die Bill Callahan ooit live heeft gezien weet dat hij intens en nooit voorspelbaar is. Nooit klakkeloos zijn songs zingt en speelt, ze altijd weer een andere weg opduwt. Resuscitate!, zijn nieuwe livealbum, laat dat weer eens in volle glorie horen.

De stem van Callahan horen is je erin verliezen. Al in de wat latere Smog jaren was die al fraai te horen, vanaf Sometimes I Wish We Were an Eagle, het  tweede album onder zijn eigen naam, helemaal. En zijn songs werden alleen maar beter over de jaren, hij bouwde vanaf 2007 onder zijn eigen naam een majestueus oeuvre op.

Dat hij ook live met zijn band flink doorgroeide laat Resuscitate! (reanimeren, herbeleven) weer optimaal horen. Callahan heeft in Matt Kinsey al jarenlang een geweldige gitarist naast zich op het podium staan (eigenlijk sinds het album Dream River uit 2013) en met Jim White op drums, dus twee gitaren en drums, en saxofonist Dustin Laurence een zeer solide band.

Voor elke song neemt Callahan in zijn concerten de tijd en met deze muzikanten om zich heen al helemaal. Kent de setopener First Bird nog een bescheiden minuut meer dan de studioversie, met een spectaculaire bijna 13 minuten durende versie van Coyotes, sowieso een hoogtepunt in zijn oeuvre, verdubbelt hij de tijd van de studioversie. En hoe geweldig klinkt deze liveversie.

Coyotes kent met Laurence in de hoofdrol een freejazz start en ontvouwt zich vervolgens majestueus tot nog grootser klinkend dat het studio-origineel. En dat geldt voor alle songs van  zijn laatste album Ytilaer, waar het gros van het live album mee gevuld is. Elke song krijgt in deze livesetting een adembenemende lading extra avontuur mee.

Hoe goed songs als Partition, Everyway, Naked Souls, Planets en Natural Information op zijn laatste album al klinken, live gaan ze daar in intensiteit dubbel dwars overheen. De band speelt geweldig, Callahan geeft ze de vrije psychedelische hand en de songs stijgen als vanzelf op naar grote hoogten. Callahan zelf klinkt intenser en emotioneler dan dat we hem ooit hoorden.

Resuscitate! is vooral opgebouwd uit songs van zijn laatst verschenen prachtalbum Ytilaer en kent in Pigeons (van Gold Record), Drover (van Apocalyps) en onbekende/nieuwe Keep Some Steady Friends Around een drietal fraaie extra’s. Callahan wilde laten horen hoe de songs van zijn laatste album live naar grootse vorm aan het doorgroeien waren en Resuscitate! bewijst dat volledig.

Vreemd eigenlijk hoe we tegenwoordig tegen live-albums aankijken. In de jaren zestig, zeventig en tachtig nog carrière doorbrekend, tegenwoordig haast als een te overslaan extra op een reeks studioplaten. Dat we dat absoluut niet moeten doen bewijst het geweldige Resuscitate!. Een liveplaat die een geheel ander en meesterlijk zicht op Bill Callahans studioalbums werpt.