Dit is een bijzondere release op Makkum Records, het label van Arnold de Boer, die we kennen van onder meer The Ex en Zea. De Boer ontmoette André van Noord in 2014, toen deze werd gevraagd om artiesten te chauffeuren bij de diverse Ex-Festivals.

Van Noord was een opvallende verschijning: hij was jarenlang met veel internationaal succes fotomodel, leefde intens en reed rond in een witte Mercedes. Hij maakte ook vele analoge zwart-witfoto’s, waarvan er eentje door Marlene Dumas werd gebruikt als basis voor een schilderij. Van Noord schreef ook liedjes maar trad daar nooit mee naar buiten. In de studio van producer Corno Zwetsloot in Voorhout nam hij uiteindelijk dan toch zijn eerste nummers op. Die vier tracks, die zich lieten omschrijven als een soort rauwe, Zaanse deltablues, kwamen stevig binnen bij Arnold de Boer.

Solo-optredens en gigs met The Ex (ook in Engeland) en meer opnamen bij Corno Zwetsloot volgden. Niet lang hierna stierf Zwetsloot. Iedereen was kapot. Toch wilden Van Noord en zijn omgeving dat er een plaat kwam. Zelfs toen Van Noord was ingestort en er een tumor in zijn hoofd bleek te zitten, bleef hij doorwerken aan zijn plaat.

Arnold de Boer maakte van alle opnamen uiteindelijk een album. ‘Weet je waar het om gaat, Arnold?’, had Van Noord gezegd. ‘Weet je waar het om gaat in mijn liedjes? Godverdomme. Godverdomme de liefde. Godverdomme de dood. Daar gaat het om’. In 2018 liet Van Noord het leven, slechts 54 jaar oud.

Het album laat binnen een half uur twaalf songs horen, gebracht door Van Noord, alleen met zijn akoestische gitaar. Dit is genoeg voor twaalf indringende, oorspronkelijke en bijzonder expressieve nummers. Goede Nederlandstalige teksten en een indringende sfeer van – inderdaad – vergankelijkheid, dood en liefde. Van Noord leidde met zijn gezin een vrij en alternatief bestaan in een houten huis aan de dijk in Engewormer, aan de rand van eindeloze weilanden. Dus tegenover die soms desperate sferen in zijn muziek stond ook zijn levenskunstenaarschap, eigenzinnigheid, gezinsleven (het nummer Mijn zoon is een mooi voorbeeld) en relativering. Ook dit zorgt ervoor dat Godverdomme… precies die juiste tonen aanslaat.

Alleen en verlaten en We lopen samen, aan het begin van de plaat, zijn al songs die je vastgrijpen, al klinken ze minder ruw dan een aantal andere nummers. De spanning is er niet minder om: ‘Oh God alle gedachten los en zo verstrikt in een / Ik spreek mijn vader, stop donder in mijn ader’.

Een nummer als De Gracht is intens, ruw en confronterend maar biedt ondertussen ook momenten waarop de passie even wordt getemperd: ‘… ik ben het niet eens met je, ik ben het niet eens met je… vandaag’. Het naakte, onontkoombare Dodenlied is wél eenduidig donker: ‘Jullie moeten me laten / Ik ben hier teveel / En niets, nee niets in mij is heel / Ik neem een koord’.

Het album sluit af met twee krassende thuisopnamen, die hoewel primitiever, mooi aansluiten op al het voorgaande. ‘Nooit verga jij in mijn hart’, aldus Van Noord aan het einde van het laatste lied, Nooit verga jij. Het zijn mooie woorden om deze bijzondere, postume plaat mee af te sluiten.