In 2010 debuteerde vijf jonge twintigers uit Noorwegen onder de naam Aspera met Ripples. Reeds dit jaar is er een heruitgave onder de nieuwe bandnaam Above Symmetry. Het album kreeg verleden jaar lovende kritieken, maar de verkoopaantallen waren weinig spectaculair en door omstandigheden kon de band het album niet promoten. Dit jaar is er dus een herkansing.

De Noren zijn sterk beïnvloed door Dream Theater en Symphony X en dat klinkt door in hun progressieve powermetal. Dankzij de vette productie van Jens Bogren knallen de nummers uit je speakers. Het materiaal zit goed in elkaar, al klinkt het hier en daar wat gekunsteld zoals in Catatonic Coma. Een liedje als Reflections toont echter aan de heren compositorisch heel wat in hun mars hebben. De vergelijking met eerder genoemde topbands is een compliment, maar tegelijk een constatering dat Above Symmetry een eigen geluid ontbeert.

Het begint er steeds meer op te lijken dat bepaalde subgenres in een identiteitscrisis zitten. Er komen legio goede albums uit, maar het ontbreekt vrijwel voortdurend aan onderscheidend vermogen. Het bandgeluid is bijna inwisselbaar en van een eigen stijl is nauwelijks nog sprake. Ripples is een overtuigende plaat zonder eigen smoel.