JD Souther laat de countryrockstal achter.
Afgelopen dinsdag overleed JD Souther in zijn woonplaats in New Mexico. Naast zijn werk als sessieman en songwriter, zijn solowerk en soundtracks acteerde hij in enkele films en TV-series. In 2013 bemachtigde hij een plaats in The Songwriters Hall of Fame. Zijn inbreng bij de evolutie van Californische countryrock in de jaren zeventig is nauwelijks te overschatten.
Souther zelf blijft in de schaduw van zijn beroemde vriendenkring in LA, zijn songs werden gretig geadopteerd door Linda Ronstadt, The Eagles, James Taylor, Jackson Browne en Warren Zevon en Bonnie Raitt. Bovendien werd hij met die muzikanten wel eens in de studio of op het podium gesignaleerd waarbij hij vooral harmonische achtergrondzang debiteerde.
Zijn bijdrage aan het repertoire van Eagles blijft indrukwekkend op de langspelers van de Californische rockgroep duikt zijn naam steevast op. Doolin’ Dalton, de themasong van Desperado, het uit 1973 daterende outlaw-epos, kwam met hulp van Jackson Browne en Souther tot stand. De break-up ballade The Best of My Love, James Dean van On The Border. New Kid in Town en Victim of Love (Hotel California). Op The Long Run vinden we naast Heartache Tonight, Teenage Jail en The Sad Café. Souther was ook betrokken bij solowerk van Don Henley en Glenn Frey.
De uit Detroit afkomstige John David Souther is in de jaren zestig al actief als muzikant, in Amarillo Texas voert hij als John David The Cylinders aan. Hij laat Texas achter zich en verhuist naar LA. In Echo Park, niet ver van Laurel Canyon deelt hij een tijdje een flat met de eveneens uit Detroit stammende Glen Frey. Het duo hangt zoals de meeste muzikanten uit die buurt vaak rond in The Troubadour. In die club op Santa Monica Boulevard passeerden in de jaren zestig naast Dylan, The Byrds, Joni Mitchell en Buffalo Springfield zetten er hun eerste stappen op het podium evenals James Taylor als Neil Young.
Een inspirerende omgeving, het duo JD en Frey brengen er in’69 het titelloze Long Branch/ Penny Whistle uit. Frey vormt met Don Henley, Bernie Leadon en Randy Meisner de begeleidingsband van Linda Ronstadt. De Eagles debuteren op het nieuwe label Asylum en Frey introduceert Souther die in ’72 een titelloze langspeler uitbrengt die weinig deining veroorzaakt, platenbaas David Geffen loodst hem naar de The Souther Hillman Furay Band, een super countryrockcombo met voormalig kernleden van The Byrds en Poco dat na twee langspeler opgedoekt wordt.
Souther gaat solo verder met Black Rose waarop Faithless Love Simple Dream prijken succesvol gecoverd door Linda Ronstadt op langspelers waarbij JD telkens als sessieman opduikt. Hij is ook steevast van de partij bij studiosessies van Warren Zevon’s in de jaren zeventig tot tachtig.
In ’79 is er eindelijk even, geheel terecht hitsucces met You’re Only Lonely oude vrienden Frey, Henley en Don Felder van de Eagles, Jackson Browne en Phil Everly vormen het achtergrondkoortje in deze nostalgische, onbeschaamd naar Roy Orbison lonkende slijper. Souther is overigens present bij A Black and White Night, het eerbetoon in 1988 voor het eerder door Travelling Willburys opgepikte rockicoon die in hetzelfde jaar overleed.
Na een lange tussenpauze volgt er onverwacht nieuw werk If The World Was You, een jazzy getint werkstuk op piano en percussie met een prominente plaats voor de blazerssectie. Na de eveneens in een jazzy sfeer gedrenkte akoestische bewerkingen van ouder werk op Natural History volgt in 2015 het intimistische Tenderness.
Eerder deze maand, op 12 september, stond Souther nog op het podium in Wilmington, Delaware en eind deze maand zou hij met zangeres Karla Bonoff, ook zo’n iconische ssw uit de jaren zeventig, op tournee vertrekken. Het draait anders uit, JD Souther volgt zijn oude vrienden Warren Zevon en Glenn Frey en verlaat op zijn 78ste de countryrockstal en dit aardse bestaan.
