Tijdens haar vierde levensjaar wordt ze geconfronteerd met de folk van Joan Baez  moeders gitaar oefent eveneens een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op Kate McDonell en ze krijgt zelfs akkoorden uit het voor haar immense instrument. Luisteren naar Leo Kottke en Steve Howe  brengen die vaardigheden in een stroomversnelling. Op haar zestiende leert een gitaarbouwer  in Baltimore haar de akkoorden van Duane Allman’s Little Martha aan en start de muzikale trip van Kate.  Met haar sopranostem en expressieve gitaarpicking vormt ze met haar tweelingzus Anne een duo,  met hulp van een tekstschrijver brengen de zusjes in 1980 een langspeler uit.  Na een onderbreking van enkele jaren verkent ze met gitarist Freddie Tane, het folkcircuit  hun verrichtingen worden in ‘91 gebundeld op Volocano Rendezvous.

Haar songs verzeilen in 492 Broken Bones, na dat solodebuut volgen nog enkele werkstukken op haar eigen label Dog Eared  Discs. Where The Mongoes Are Het recentste werk van McDonnell dateert uit 2005. Na een onderbreking van ruim 15 jaar trok  Kate drie jaar geleden de studio in om songwerk dat over een lange periode, deels met hulp van Anne Lindley tot stand kwam. Opmerkelijk zijn de subtiele bijdragen van drummer Jerry Marotta met wie de zangeres eerder samenwerkte en Tony Levin. De gereputeerde ritmetanden verleende zijn medewerking tijdens de werkluwe coronaperiode in 2021 in de Dreamland Studio’s in Hurley, New York.

De titeltrack opent de score, begeleid met banjo en gitaar schetst Ballad Of a Bad Girl is het  schrijnende verhaal over misbruik  met een fatale ontknoping. “Well girls are strong when times are though, we did what needed doing”. Het emotionele, op soepele donkere baslijnen en percussie wandelende Father and Son situeert zich eveneens in de familiale sfeer. Ingetogen balladewerk op subtiele picking zoals Berlin en Pilgrim leunen nauw aan bij de traditionele verhalende troubadoursfolk, in het prachtig gezongen Sweet Virginia klinkt de invloed van Joan Baez onmiskenbaar door.

Naast haar eigen repertoire waagt Kate zich aan coverwerk, halverwege brengt ze een verrassende emotioneel geladen lezing van Long As I Can See The Light dat John Fogerty destijds vereeuwigde met Creedence Clearwater Revival. Dimming Of the Day van Richard Thompson stamt uit de periode met Linda Thompson en is afkomstig uit het duo-project Poor Down Like Silver en is wellicht Thompson’s meest gecoverde song. De delicate interpretatie van Mc Donnell die we hier eluisteren verbleekt geenszins bij de versies van Mary Black, Bonnie Raitt, Emmylou Harris en Alison Krauss

Verassende terugkeer van een grande dame uit de folkwereld.