Met een concert in kleine setting (in Henk Westbroek’s eigen kroeg Stairway To Heaven in Utrecht) heeft het Goede Doel donderdagavond 23 mei de nieuwe dubbel-CD Was Alles Maar Precies Zoals Het Was gepresenteerd.

Het Goede Doel was drie decennia geleden een zesmansband, maar werd gaandeweg uitgedund tot drie personen en keerde, na de split in 1989, in 2008 terug als duo.

De songschrijvers Henk Westbroek en Henk Temming, zestigers inmiddels, maken tegenwoordig hun muziek voor de lol, waar ze vroeger weleens iets ‘om den brode’ deden.

In Stairway To Haven werden de Henken begeleid door hun stevige vijfmansband, van wie met name gitarist Joost Vergoossen en saxofonist Peter Hermesdorf de show stalen. Vergelijk je Het Goede Doel anno 2013 met hoe de band een kwart eeuw geleden klonk, dan is het eigenlijk jammer dat de groep zijn hoogtijdagen beleefde in de periode dat ‘gladgestreken’ de norm was. Niet dat Het Goede Doel destijds niet kon rocken, 1986 was nu eenmaal niet de tijd van de scheurende gitaren en de stampende ritmesecties. Ook zij verborgen veel schoonheid destijds onder dikke toetsentapijten. Ook in Stairway was een toetsenist aanwezig, maar deze vervanger van vaste kracht Geert Keysers toverde zo nu en dan ook een lekker authentiek Farfisa-orgeltje tevoorschijn. Een sound die in de eighties taboe was.

Aan het concert was welgeteld één repetitiemiddag vooraf gegaan om de ongebruikelijke nummers te oefenen. Want als je een CD met ‘Het andere Goede Doel’ presenteert, wil je dat ook laten horen. “We hebben een stuk of tien van die nummers geoefend, daarna nog een paar hits,” voorspelde Westbroek vooraf. En inderdaad ging het dak eraf tijdens Sinterklaas, Wie Kent Hem Niet?, dat eind ’82 met de synthesizer werd ingespeeld (de demo verscheen destijds op single), en zich nu als stevige rocker bewees.

Dan de CD…..

Westbroek en Temming stonden niet te trappelen, vertelt Westbroek aan Written in Music, toen de platenmaatschappij kwam met het voorstel om wéér een verzamel-cd uit te brengen. De platenmaatschappij oordeelde dat de twee laatste Goede Doel-albums, Gekkenwerk en Liefdewerk, niet echt breed gedistribueerd zijn en dat het tijd was voor een update van de compilatie-collectie. “Uiteindelijk zijn wij akkoord gegaan op voorwaarde dat het een verzamelaar zou worden waarop nou eens niet de hits zouden komen, maar de nummers die Henk en ik zelf het allermooist vinden,” vertelt Westbroek.

De twee Henken gingen daarvoor niet uitgebreid om de tafel zitten. “Omdat andere Henk en ik niet de gewoonte hebben het overal over eens te zijn, duurde het even voordat de defintieve lijst er was,” schrijft Temming in het boekje bij de cd. Uiteindelijk leverden beide Henken elk hun eigen lijstje in, wat door de platenmaatschappij werd verwerkt tot een lijst van 32, inclusief de bonustracks Alle Moeders Heten Mama, dat de Henken schreven voor het tv-programma Ali B Op Volle Toeren.

“Dat lijstje van me? Ik denk dat ik er een kwartiertje over heb gedaan,” zegt Westbroek. “Ik had het niet nodig daar die oude platen nog eens voor te pakken. Het zou me niets verbazen als andere Henk dat anders heeft aangepakt.”

De verzamelaar begint niet in 1982, het jaar dat debuut-album België (Is Er Leven Op Pluto?) verscheen, maar een jaar later, bij het album Tempo Doeloe. “We wilden eindelijk eens een België-loze plaat maken,” zegt Westbroek. Niet eens zozeer uit dwarsigheid, maar een paar maanden geleden verscheen bij de vorige platenmaatschappij van Het Goede Doel een heruitgave van België, waarop de negen tracks volgens de laatste maatstaven zijn geremasterd en waarop maar liefst 22 bonustracks uit de vroege Goede Doel-periode zijn toegevoegd.

Ook de vertegenwoordigers van platenlabel Universal wilden een ‘ander’ verzamelalbum dan de zoveelste Greatest Hits. In plaats van Vriendschap en Ik Dans Dus Ik Besta kregen de Henken carte blanche.

Beide Henken hebben wat water bij de wijn gedaan, blijkt uit de woorden van Temming in het boekje bij de cd. “Een paar van mijn persoonlijke keuzes haalden het niet, evenals dat het geval was met enkele favorieten van andere Henk.” Het all-time favoriete Goede Doel-nummer van Henk Westbroek is wel vertegenwoordigd. Het heet Sara en hij schreef het in 1988 voor een bijzondere Goede Doel-plaat, waarop alle vocalen werden gedaan door gastzangers. Iedereen Is Anders heette dat album. Ramses Shaffy deed erop mee, Marco Bakker, ene Rene Froger zong Alles kan Een Mens gelukkig Maken, dat Henk en Henk destijds helemaal niet op single wilden uitbrengen en Circus Custers deed de vocalen voor Sara. Op de nu verschenen cd doet Het Goede Doel ze zelf. Dat geldt ook voor Tegenwoordig Wordt Weer Helemaal Als Vroeger, waarin Rob de Nijs al waarschuwde dat in tijden van crisis ‘marcheren weer de nationale sport’ zou kunnen worden. Op Was Alles Maar… is nu de versie van Henk en Henk zelf te horen.

Helemaal ‘hitvrij’ hebben de samenstellers hun overzicht niet gelaten: Alles Geprobeerd kwam in 1986 tot halverwege de Top 40 en wordt tegenwoordig tot de klassiekers uit de Nederlandstalige ‘boom’ van de jaren tachtig gerekend. Maar alle andere singles die op het album staan –Net Zo Lief Gefortuneerd, Franse Auto, Uit Vrije Wil– kwamen niet in de buurt van een hitnotering.

Een andere hit staat nog wel op de plaat, dat is Nooduitgang, dat najaar ’87 in een live-uitvoering scoorde. Het Goede Doel heeft nu gekozen voor de studio-versie van het album Mooi En Onverslijtbaar uit 1986. Nu was Nooduitgang in de live-versie juist zo’n nummer dat door de publieksparticipatie een extra boost kreeg op een manier die er ook bij I Want You To Want Me van Cheap Trick en No Woman No Cry van Bob Marley voor zorgde dat dat de definitieve versies werden. Als Nooduitgang een plek verdient op ‘Het beste van het Goede Doel’, wat deze plaat pretendeert te zijn, is het zonder twijfel in de live-versie.

Maar elke andere vorm van kritiek snijdt geen hout: Was Alles Maar Precies Zoals Het Was is het ‘residu’ van drie decennia Het Goede Doel volgens de architecten zelf. En alleen al om die reden interessant.

Van het werk uit de jaren tachtig (behalve België) hebben beide Henken zo’n drie nummers per album overgehouden, wat resuleert in dertien tracks in totaal. Dat betekent dat het repertoire uit de 21ste eeuw sterk is oververtegenwoordigd, met negentien tracks. Kennelijk hebben de schrijvers daar toch meer mee.