Muziek is altijd al een gemeenschappelijke taal geweest tussen Mark Linkous van Sparklehorse en zijn jongere broer Matt, en toen Mark in 2009 begon te werken aan wat volgens hem het vijfde Sparklehorse-album zou worden, bespraken de twee zijn plannen voor de plaat. Matt kan zich hun gesprekken nog goed voor de geest halen; Marks enthousiasme over de invloeden die het album voedden en de manier waarop de nummers vorm begonnen te krijgen.

Het waren deze gesprekken waar Matt en Melissa – Mark’s schoonzus, die beiden met Sparklehorse hadden gewerkt – jaren later naar terugkeerden toen ze dozen met tapes begonnen door te spitten om Mark’s onuitgebrachte opnames te catalogiseren en te bewaren en zijn postume album, getiteld Bird Machine, tot leven te brengen. Het album komt uit op 8 september en om de aankondiging van vandaag te vieren is het nummer Evening Star Supercharger uitgebracht. Bekijk en beluister het nummer hieronder, met art en handgeschreven teksten van Mark.

In de loop van vier prachtige en bovenaardse Sparklehorse platen en twee Sparklehorse samenwerkingsprojecten had Mark een reputatie opgebouwd als een van de meest onderscheidende en invloedrijke songwriters van alternatieve rock. Zijn combinatie van spookachtige statisch-gestoorde ballads en opwindend vervormde rock werd vereerd door collega-muzikanten als Thom Yorke, PJ Harvey en Tom Waits, met wie hij allemaal opnam, en werd zeer gewaardeerd door zijn fans.

Maar de intimiteit en eerlijkheid die zijn liedjes zo speciaal maakten, legden ook de problemen bloot die hij met zich meedroeg. Terwijl hij verder werkte aan zijn vijfde album en opnamen maakte met Steve Albini in Chicago en voor zijn geliefde Flickinger mengpaneel uit 1968 in zijn Static King studio, begon de depressie die hem al vele jaren in de schaduw had gesteld zich te verdiepen. Op 6 maart 2010 stierf hij door zelfmoord op 48-jarige leeftijd.

Enkele jaren later, toen Matt, Melissa en Bryan Hoffa, een specialist op het gebied van audioconservering bij het National Audio-Visual Conservation Center van de Library of Congress, begonnen met het nauwgezette proces van het beluisteren en archiveren van Marks opnames, ontdekten ze dat de ideeën die Mark met Matt had besproken levendig en krachtig waren verwezenlijkt.

Een aantal songs waren bijna af, terwijl andere alleen maar voorzichtig aangemoedigd hoefden te worden – de toevoeging van subtiele instrumentatie en begeleidende zang in sommige gevallen, nog een zorgvuldige mix in andere – om te kunnen vliegen. “Het was alsof de liedjes het je lieten weten,” zegt Melissa. “Mark communiceerde deze liedjes. We deden gewoon ons best om ze over te brengen.”

Mark stond bekend als perfectionistisch over zijn werk en de vraag of hij het album zou afmaken woog zwaar op Matt. “Het is de moeilijkste beslissing die ik ooit heb genomen,” zegt Matt. “Het is moeilijk om een keuze te maken over de kunst van iemand anders, zelfs als je hem je hele leven hebt gekend en met hem hebt samengewerkt, zelfs als hij je broer en beste vriend was. We hebben lange gesprekken gehad over het feit dat we dit niet in een andere richting wilden brengen. We wilden naar buiten brengen wat er was.”

Het hielp enorm dat Matt en Melissa konden werken met een team van muzikanten – waaronder Alan Weatherhead, die samen met Matt en Melissa ‘Bird Machine’ produceerde, Joel Hamilton die de plaat mixte, en Greg Calbi, die samen de uiteindelijke versie masterde – die met Sparklehorse hadden gewerkt en Mark een warm hart toedroegen. En het was voor hen van cruciaal belang dat het grootste deel van de plaat al klaar lag. Mark had de titel en een tracklisting gegeven in handgeschreven notities die Matt had ontvangen.

Vanaf het moment dat Mark aan deze nummers begon te werken tot aan de aanstaande release van de plaat is 14 jaar verstreken, een lange tijd voor een verzameling nummers die al vergevorderd waren op het moment van Marks dood. Maar er is ook iets in de lange en complexe dracht van het album – de chaos van oude tapes, de liefde en zorg die Mark’s familie en zijn goede muzikale vrienden aan elk detail hebben besteed – dat dit zo duidelijk een Sparklehorse plaat maakt.

Het betekent zoveel voor me, deze laatste partij van prachtig materiaal dat mijn broer aan het samenstellen was,” zegt Matt. “Als ik ga zitten en een koptelefoon opzet, laat ik het helemaal horen. Alles van It Will Never Stop tot Evening Star Supercharger tot Stay, dat is Mark die zich helemaal laat gaan.”