9 april 2022 is de datum dat Chris Bailey, zanger van de legendarische Australische band The Saints, overleed. Jammerlijk genoeg al op 65-jarige leeftijd. Over de doodsoorzaak is nog niets bekend gemaakt. The Saints, uit Brisbane, schreven al in 1976 punkgeschiedenis met (I’m) Stranded, de uiterst invloedrijke single van het evenzo invloedrijke, gelijknamige, album uit 1977. Dat album was overigens uitgekomen op major EMI, dat destijds wel geld zag in ‘punkachtige bands’.

‘It is with great pain in our hearts that we have to inform you about the passing of Chris Bailey, singer and songwriter of The Saints, on April the 9th, 2022,’, aldus het statement van de band. ‘Chris lived a life of poetry and music and stranded on a Saturday night.’

Chris Bailey formeerde The Saints al in 1973, samen met gitarist Ed Kuepper en drummer Ivor Hay. Hoewel de band internationaal doorbrak op de golven van vroege punk – (I’m) Stranded kwam enkele maanden eerder uit dan de eerste Britse punksingle, New Rose van The Damned  –  zag het viertal zichzelf niet als punkband. The Saints zagen er ook niet uit als een punkgroep, iets wat direct opviel, toen de band in 1977 in Engeland speelde. Om te beginnen hadden niet alle bandleden kort haar. De rauwe energie – het gitaargeluid van Ed Kuepper was ongekend – en de snelheid van The Saints vielen echter bijzonder goed in de alternatieve muziekwereld van 1977. En vergeleken met veel andere frontmannen in die tijd was Chris Bailey bovendien een betere zanger. Zodoende waren The Saints een enorm krachtige liveband die het in het van punk doortrokken Engeland (en Europa) goed deden.

Chris Bailey en The Saints hielden het momentum nog aardig vast met de albums Eternally Yours (1978) en Prehistoric Sounds (1978), al nam de band steeds meer afstand van het punkgeluid. Invloeden van soul (blazers) deden zich gelden. De samenwerking tussen Ed Kuepper en Chris Bailey was ondertussen steeds moeizamer geworden, al bleef het onderlinge respect intact. Kuepper verliet de groep echter en The Saints zou vooral de band van Chris Bailey blijven, aangevuld met wisselende muzikanten. De relatie met EMI liep ook ten einde, na de stormachtige late jaren zeventig.

Vooral in de jaren tachtig deed Chris Bailey op wisselende labels echter nog flink van zich spreken met The Saints. Albums als All Fools Day (1986) en Prodigal Son (1988) deden het internationaal goed, mede dankzij de singles Just Like Fire Would (later gecoverd door Bruce Springsteen) en Ghost Ships. The Saints, met hun doorleefde en soulvolle heartland rock, waren ook een graag geziene gast in Nederland in die jaren: de band kwam onder meer naar Haarlem (Patronaat), Groningen (Vera), Sneek (Bolwerk), Nijmegen (Doornroosje) en Amsterdam (Paradiso) en zou later nog vaker terugkeren. In de jaren negentig, toen Bailey ook een aantal soloplaten afleverde, stonden The Saints nog op Bevrijdingspop Haarlem.

In 2012 verscheen het laatste album van The Saints, King of the Sun, een plaat die bewees dat Chris Bailey nog steeds in het hart kon treffen. Het was vijf jaar na de eenmalige Saints-reünie met Ed Kuepper en Ivor Hay op het podium van de Universiteit van Queensland, in thuisstad Brisbane. De stad waar de bandleden ten tijde van (I’m) Stranded nog vaak als te subversief werden gezien en toen dan ook niet bepaald welkom waren geweest. The Saints zouden deze strijd echter winnen om zo hun onuitwisbare sporen op de muziekgeschiedenis achter te laten. Australische bands/muzikanten als Radio Birdman, Nick Cave, Go-Betweens, Midnight Oil en Celibrate Rifles spraken later hun respect uit voor Chris Bailey en The Saints en de cruciale rol die de band had gespeeld bij het omwoelen van het Australische poplandschap in de jaren zeventig. Ook buiten Australië worden The Saints al decennia als uitermate relevant gezien.

Ed Kuepper reageerde al volgt op het overlijden van zijn oude bandmaat: ‘Chris and I met when we were about 14 during detention at Oxley High School and became close friends which later developed into what I always thought was an extremely strong artistic partnership… I couldn’t have hoped for a better singer.’