In de middag voorafgaand aan haar optreden tijdens Crossing Border 2010 spreekt Written In Music met de Zweedse zangeres Nina Kinert, die niet alleen een compleet optreden geeft in de Paradise zaal maar ook op de 3voor12 stage een aantal nummers van haar nieuwe album Red Leader Dream mag vertolken. De enthousiaste en goedlachse Nina steekt meteen van wal.

Ik geniet altijd van mijn optredens in Nederland. Ik voel mij hier erg op mijn gemak en eigenlijk waren al mijn vorige shows hier te gek, of dat nu in Paradiso, Melkweg of Paard van Troje was, de klik met het publiek was overal erg goed. Gisteren speelden we voor het eerst in Patronaat, Haarlem en hoewel ik toch wat nerveus was, was ik erg tevreden over ons optreden.

WiM: Je nieuwe album presenteer je als mogelijke soundtrack bij het nieuwe, zevende deel van Star Wars, het vervolg op The Return Of The Jedi. Een even eigenzinnig als opmerkelijk idee. Hoe is dat idee eigenlijk ontstaan?
Als kind was ik al een echte science fiction freak. Toen ik twaalf was moest ik na een zware rugoperatie een lange tijd in het ziekenhuis blijven. Ik heb daar toen alle Star Wars films ontelbare keren achter elkaar gezien en ik ben daar zo van onder de indruk geraakt dat ik mij voornam om ooit zelf de hoofdrol te spelen in mijn eigen futuristische Star Wars saga. Ik ben dan ook zeer blij dat ik met Red Leader Dream deze kinddromen zowel muzikaal als visueel heb uitgewerkt. Ik heb George Lucas, de bedenker van de Star Wars films, het album gestuurd maar of hij het ooit ontvangen heeft weet ik niet.

WiM: Wanneer ik Red Leader Dream vergelijk met je vorige albums hoor ik een enorme muzikale ontwikkeling. Hoe kijk je zelf terug op je eigen ontwikkeling?
In Zweden zijn meisjes met een gitaar altijd erg populair dus om de aandacht te trekken moet je haast wel voldoen aan dit stereotype beeld. Mijn eerste twee albums Heartbreaktown en Let There Be Love zijn dan ook op deze leest gestoeld. Deze albums zijn geproduceerd door Love Olzon, het is ook duidelijk zijn geluid op deze albums. Mijn derde album Pets & Friends zie ik als een goede voorbereiding op Red Leader Dream. Ik beëindigde de samenwerking met Love Olzon, liet de gitaar los en ging steeds meer mijn eigen gang. Op Read Leader Dream heb ik precies gedaan wat ik wilde doen en ook, voor het eerst, het album zelf geproduceerd. Het voelt voor mij heel natuurlijk om iets nieuws te proberen. Ik zoek graag het lastige op om het spannend te houden, om te groeien als tekstschrijver en als muzikant. Eigenlijk was dit album het meest eenvoudige om te maken, ik hoefde alleen met mijzelf rekening te houden. Het proces verliep heel natuurlijk maar toch behield ik altijd de controle op de muziek. Ik werk alleen samen met vrienden die mij goed kennen en weten wat mijn visie is, dat maakt het werken een stuk eenvoudiger.

WiM: Tiger You is één van de fraaie nummers op je nieuwe album. Kun je uitleggen waar dit nummer over gaat?
Ik vertel er liever niet te veel over, ik vind het beter als de mensen zelf over het nummer fantaseren en hun fantasie de vrije loop laten. Tiger You gaat over verlangen, naar bijvoorbeeld een geliefde, verder hou ik de tekst graag mysterieus (lacht).

WiM: De ballad Original Sin kent vrij heftige teksten. Waar komen deze vandaan?
Ik hou van contrasten in mijn muziek en teksten: optimistisch/duister, minor/major, licht/donker. Ik kom uit een vrij harmonisch gezin, een vredige omgeving, dus als tegenwicht laat ik graag ook een ander geluid horen.

WiM: Kun je iets meer vertellen over je muzikale achtergrond?
Mijn ouders waren niet echt muzikaal maar mijn grootvader was pianist en we luisterden in onze familie wel veel naar muziek. Ik groeide op met Little Mermaid en Phantom Of The Opera maar ik was vroeger vooral een grote fan van Mariah Carey, ik vond haar echt de beste zangeres ter wereld. Daarnaast luisterde ik later graag naar Kate Bush, Cocteau Twins, David Bowie en Prince. De stijl van Kate Bush komt soms ook terug in mijn eigen muziek. Omdat ik opgegroeid ben in de jaren tachtig ben ik daar logischerwijs zeer door beïnvloed en maak nu mijn eigen moderne versie van de muziek uit die tijd.

WiM: Welke tegenwoordige bands of artiesten maken indruk op je?
Bands als Dirty Projectors, The Juan MacLean en Wild Beasts vind ik te gek, ik hou van hun onvoorspelbaarheid. En laat ik Brian Eno niet vergeten. De laatste tijd merk ik dat ik even geen stemmen meer kan horen. Ik heb al genoeg stemmen in mijn hoofd, hahaha. Dat komt doordat ik zo gefocust ben op het perfectioneren van mijn eigen nieuwe nummers, om deze live zo goed mogelijk tot hun recht te laten komen. Dan luister ik liever naar instrumentale muziek. Als ik niet aan het werk ben wil ik kunnen relaxen en mijn eigen verhaal aan een nummer kunnen hangen. Met een tekst bij een nummer is het verhaal al geschreven. Je gaat je dan automatisch afvragen wat er met de tekst wordt bedoeld. Net zoals met Tiger You waar je net naar vroeg (lacht).

WiM: Hoe ziet jouw muzikale toekomst eruit?
Dat weet ik nog niet. Ik denk wel dat ik nog lang muziek zal blijven maken. Met Red Leader Dream denk ik wel mijn definitieve stijl gevonden te hebben, al kan ik daar over vijf jaar weer heel anders over denken. Wellicht dat ik tijdelijk uit de muziek stap of op de achtergrond albums blijf maken. Een instrumentaal album bijvoorbeeld. Met Brian Eno? Graag zelfs! Voorlopig voelt het goed om geen gitaar meer te spelen, ik moest daar altijd extra op focussen. Het voelt nu veel vrijer op het podium, in mijn eigen ‘space ship’. Ik zal gerust nog wel eens een gitaar oppakken maar dan puur omdat ik het zelf wil. Het voelt echt als een soort overwinning op mijzelf, ik sta ook opgesteld met mijn band tussen de synthesizers in een V-vorm, Victory!