×

Interview

02 april 2015

Interview Ryley Walker: ‘Ik ben altijd verliefd’

Geschreven door: Pieter Visscher

Label: Dead Oceans

Zo sympathiek, bescheiden, onschuldig en enthousiast als Ryley Walker loop je ze niet vaak tegen het lijf. De Amerikaan is een artiest om in te lijsten. Net als zijn muziek. Zijn tweede album Primrose Green sleepte op Written in Music vijf sterren in de wacht. We spraken de singer-songwriter, die zonder potsierlijk mutsje of hoedje door het leven gaat, in Amsterdam.

Je zou niet zeggen dat Ryley Walker in zijn tienerjaren veel naar Sonic Youth luisterde en nog niet zo gek lang geleden in een punkband speelde. De folky singer-songwritermuziek met psychedelische inslag die hij heden ten dage maakt, is daar ver van verwijderd. ‘Punk was groot toen ik opgroeide. Het maakte mijn ouders bang’, lacht-ie, ’dus was het sowieso interessant. Punk leerde me dingen te doen die je écht leuk vindt. Maar het was ook een soort ontsnapping. Vandaag de dag is muziek pure liefde. Het is alles wat ik heb en wat ik wil. Maar toch, punkrock still rules!’

Hij noemt zijn thuisstad niet echt inspirerend om tot het schrijven van liedjes te komen. ‘New York en Los Angeles hebben veel meer bezieling. Maar Chicago houdt je wel met twee benen op de grond. Er wordt hard gewerkt en mensen zijn allesbehalve complimenteus. Doe maar gewoon, zeggen ze daar. De zomers zijn prima, maar de winters steenkoud. De stad is heel goedkoop, vergeleken met andere steden. Maar een aanrader? Nee dus. Ik hoor niet vaak mensen die zeggen: nou, ik ga lekker naar Chicago! Inspiratie haal ik dus niet veel uit de stad, maar het is eenvoudig om er in je levensonderhoud te voorzien en dat maakt het vooralsnog prima om er te wonen. De meeste muzikale invallen krijg ik uit ontmoetingen met mensen. Wildvreemden, onderweg naar optredens bijvoorbeeld, wereldwijd. Sommige teksten zijn daar volledig uit voortgekomen.’

Ontsnappen

Walker vindt het heerlijk om op pad te zijn, om te ontsnappen aan de narigheid en negativiteit in zijn eigen land. ‘Ook in de Verenigde Staten heb je zó veel conflicten. Het is een beangstigende tijd. Er is vandaag de dag erg veel ruimte om dingen te veranderen. Met name in Amerika. De wereld is compleet gestoord als je de kranten leest en het nieuws sowieso een beetje volgt. Het is erg prettig daar af en toe van weg te zijn. Op reis krijg je er minder van mee. Ik houd van Amerika hoor, zeker, maar de energie die ik in bijvoorbeeld Nederland ervaar, is zoveel prettiger. Ongelooflijk.’

Walker lijkt een sombere jongen, als je ‘m zo hoort praten. Zijn muziek is niet alleen bijzonder fraai, maar heeft daarnaast zonder meer wat weemoedigs. Schijn bedriegt echter. Hij is opgewekt en zit vol levenslust. En dat terwijl hij als muzikant getekend is voor het leven. ‘Een tijd terug ben ik aangereden door een dronken klootzak. Voor ik het wist, lag ik in het ziekenhuis. Ik ben toen volledig doof geraakt aan mijn linkeroor. M’n vriendin wordt daar gek van. Natuurlijk, dat is klote, maar ik speel de hele dag op mijn gitaar. Het leven gaat door hoor…’

High

Als Walker niet zelf met de gitaar onder de arm zit, luistert hij naar John Martyn bijvoorbeeld. De Ierse singer-songwriter die in 2009 overleed, is met afstand Walkers favoriete artiest. ‘Het is bijna obsessief hoeveel ik van zijn muziek houd.’ Niet ver daarvan verwijderd zijn Van Morrison en, verrassenderwijs, John Coltrane, de Amerikaanse jazzsaxofonist. Dat Walker niet in hokjes denkt, blijkt ook wel uit het feit dat Indiase muziek hem nogal bekoort. En uiteraard is daar de punk. ‘Geloof het of niet, maar mijn favoriete band komt uit Amsterdam: The Ex. Terrie Ex is zelfs mijn favoriete gitarist aller tijden. Ik luister trouwens naar alles hoor. Ook naar hiphop bijvoorbeeld. Muziek maakt me altijd high, als je begrijpt wat ik bedoel.’

Niet alleen het luisteren ernaar, ook het spelen ervan. Het liefst van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat. ‘Ik ben eigenlijk altijd nieuw werk aan het schrijven. De hele dag zit ik met die gitaar onder m’n arm. Om een uur of tien sta ik op, bak wat eieren, neem twee bakken koffie en zit gerust een uur of acht achter elkaar met die gitaar op schoot. Waar ik dan ook ben. Overal ter wereld schrijf ik muziek.’

foto (8) (1)

Dat zijn vaak persoonlijke liedjes. Bijna allemaal. Sweet Satisfaction, dat onherroepelijk aan John Martyn refereert, is zo’n song. ‘Dat schreef ik midden in de nacht. Ik weet het nog goed. Een stem zei: stop met drinken. Dat hoorde ik tijdens het schrijven van dat nummer. Geef het op man. Ga naar bed.’ [lacht]

Verliefd

Ondanks dat Walkers eerste album All Kinds Of You (2014) ook vrijwel alleen maar positieve kritiek ten deel viel, is hij er niet trots op. ‘Ik ben een spontane artiest. Dingen komen zoals ze komen. Over die eerste plaat heb ik veel te veel nagedacht. All Kinds hoort gewoon niet meer bij me. Zo voel ik dat. Er staan goeie songs op hoor, absoluut, maar ik heb geen zin meer om ze te spelen.’

Ook op die eerste plaat zijn liedjes te vinden waarin de romantiek hoogtij viert, is het niet? ‘Oh, zeker! Ik ben altijd verliefd. Momenteel op mijn huidige vriendin. Er is zó veel liefde in de wereld. Ik weet niet of ik daarvan zelf genoeg geef. Maar ik pak het wel altijd.’ Weer die lach…

Ryley Walker treedt 14 april op in Patronaat, Haarlem. 2 mei in Paradiso, Amsterdam.

Foto: Pieter Visscher