iET: maker in muziek, beeld en beleving
Clarity was de vierde release van de bevlogen muzikante, foto- en videomaakster iET. Ze startte haar muzikale loopbaan met de Kitchen Recordings volume 1 en Kitchen Recordings volume 2. Na deze twee fraaie releases zette iET een stap voorwaarts met So Unreal, geproduceerd door Russell Elevado die eerder al samenwerkte met D’Angelo, Alicia Keys en The Roots. Clarity was anders, zeker dan haar laatste album, zo was onze ervaring. Hoe iET daarnaar kijkt, hoe het maakproces van Clarity eruit zag, wat dat album voor haar betekende en over hoe ze muziek graag overbrengt, zocht Written In Music haar thuis in Schiedam op. Daar ook werd de fraaie opname gemaakt van een live uitvoering van My Ghosts.
WiM: Wat was voor jou het belangrijkste verschil tussen je eerdere album en Clarity? Clarity is voor mij het bewust worden en bewust zijn van mijn eigen achtergrond. Het is een stap voorwaarts, mezelf nog meer laten zien en muziek te maken die helemaal de mijne is, met de wortels van mijn familie, de instrumenten, verweven in mijn geluid. Dit album laat nog meer van mezelf horen dan mijn vorige album So Unreal. Misschien ook omdat ik het grootste deel van de plaat in mijn eentje op nam. Dat was een magisch en heel persoonlijk proces.
WiM: De verbinding met het verleden, met name in het gebruik van een aantal instrumenten die al lang in de familie waren, was voor jou een pijler in de muziek op dit album. Hoe heb je het ervaren om met die instrumenten muziek te maken? Het was een onverwachte ontdekkingstocht door de geschiedenis van mijn familie. Ik hoorde pas toen ik wat ouder was dat er in de familie muziek gemaakt werd; mijn opa, ooms en tante vormden een bandje rond de tweede wereld oorlog. Toen mijn oom Sas overleed, erfde ik zijn instrumenten, een contrabas, een lap steel gitaar en een kleine gitaar versterker en dat maakte dat ik nog meer geïntrigeerd raakte door dat verleden. Beide instrumenten en versterker hoor je terug op dit album net als een aantal andere authentieke instrumenten. Zij dragen er aan bij dat het album zo warm en natuurlijk klinkt. Aan de binnenzijde van het artwork van mijn album zie je foto’s van mijn oom, tante en opa en close ups van mijn instrumenten. Mijn opa heb ik helaas nooit gekend. Op de achtergrond van de hoes zie je het bos waar ik veel kwam als kind met mijn familie. Zo laat de plaat visueel ook de ontdekkingstocht zien.
WiM: Op welke manier hebben die instrumenten je schrijven van de muziek of je muziek beïnvloed? Het is niet zo dat de instrumenten direct hun invloed hebben gehad op het schrijven van de muziek. Doordat ze een plek op het album hebben ze het geluid van Clarity wel mee helpen vormgeven. Daarnaast voelde ik een sterke connectie door het bespelen van de instrumenten met mijn familie en dat heb ik als zeer inspirerend ervaren.
WiM: Je beweegt je, zo klinkt het in elk geval op dit album, gemakkelijk langs persoonlijke beleving in je teksten. Daarbij kies je niet voor lichtvoetigheid. Hoe is het voor jou om zo je teksten te schrijven? Het is heel bijzonder om je diepere beleving zo te mogen delen. Voor mij voelt het heel natuurlijk om in mijn teksten open te zijn. Die teksten komen als het ware opborrelen en zijn een reflectie van wat ik beleef en wat ik ervaar, meestal als een soort droom weergegeven. Daarmee kunnen teksten zowel persoonlijk zijn zonder letterlijk direct mijn leven te raken. Een filmische weergave van gevoel, zeg maar.
WiM: Hoe zou je je ontwikkeling als singer-songschrijver omschrijven? Ik heb het idee dat ik steeds dichter bij mezelf kom in het schrijven, maken en performen. Dat is juist ook het bewust-wordingsproces van dit album. Het loslaten, doorbreken van grenzen en mezelf kwetsbaar opstellen met de muziek die helemaal staat voor wie ik ben. Voor mij staat voorop dat ik muziek wil maken waar ik me zelf in herken.
WiM: Een nummer als I Will Give In zet een heel donkere toon terwijl de tekst op zich een positieve sfeer ademt. Hoe belangrijk is het werken met licht en donker voor je? Het is een nummer dat licht en donker bij elkaar brengt. Er zitten donkere klanken in de piano en in de gitaar en een deel van de zanglijnen is donker. Tegelijk zing ik wel ‘Don’t be afraid. Fear is just an illusion.” Het is het kwetsbaar durven zijn in weerwil van de onzekerheid die je tegelijk misschien voelt. Het werken met contrasten is hetzelfde als wat we in het dagelijks leven ook tegenkomen. Net als eb en vloed. Voor mij werkt het heel natuurlijk om contrasten in muziek terug te laten komen.
WiM: Het album klinkt heel natuurlijk in klankkleur en sfeer. Welke rol wil jij natuur geven in je muziek? Alle instrumenten die ik gebruik hebben een heel warme klankkleur. Ze geven een extra dimensie aan de muziek, heel organisch. Natuur is voor mij heel belangrijk, of het nu de rust is die je erin kunt vinden, gewoon door in de natuur aanwezig te zijn, of er in te wandelen, de afwisseling aan vormen en kleuren die je erin kunt vinden of de ritmes die de natuur in zich draagt.
WiM: Wat kun je zeggen over de Clarity voorstelling die je bracht samen met Davide Bellotta en Conny Janssen Danst? Toen ik Clarity aan het schrijven was, vroeg ik me af op welke manier we de muziek verder nog konden uitbeelden Ik had eerder muziek gemaakt bij een dans voorstelling van Conny Janssen Danst. Met dat in mijn achterhoofd sprak ik met choreograaf en filmmaker Davide Bellotta, verbonden aan Conny Janssen Danst. Met hem had ik bij die eerdere gelegenheid al samengewerkt. We kunnen het goed met elkaar vinden, ook in inhoudelijke zin. We kwamen samen op ideeën uit en legden die voor aan Conny. Ze geeft graag jonge makers een kans en gaf ons dus de support om deze voorstelling te maken.
Ik vind het mooi om zowel totaal voorstellingen te maken als gewone popoptredens om onze muziek live te brengen. Voor mij kunnen beide manieren van muziek live brengen heel goed naast elkaar bestaan. Het zijn twee zijden van dezelfde medaille.
WiM: In hoeverre kunnen we de voorstelling Clarity terug gaan zien? Met deze voorstelling gaan we naar Motel Mozaïque en nemen we deel aan de Museumnacht. We hebben de show bewerkt voor deze reeks voorstellingen. We kunnen een interessante aanvulling zijn op programma’s van het Oerol Festival, de Parade of vergelijkbare festivals.
WiM: Je brengt meer dan alleen muziek. Hoe zou jij jezelf omschrijven als je je eigen Wikipedia-omschrijving zou opstellen? Ik zie mezelf vooral als een maker. Ik houd ervan met maken bezig te zijn, of dat nu om muziek en liedjes gaat, fotografie of zelfs filmen.
WiM: Waar mogen we naar uitkijken? Ik ben meer gaan luisteren naar andere muziek. Op zoek naar nieuwe inspiratie. De laatste plaat van Radiohead en de muziek van James Blake hebben daarbij wel indruk gemaakt. Waar Clarity donker was, wil ik nu weer andere kleuren op een volgende plaat. Ik wil kijken wat er mogelijk is om een wat meer elektronisch geluid te maken met echte instrumenten.