The Bad Plus zonder pianist Ethan Iverson, dat was een Bad Plus die niemand wilde. Toch gebeurde het. Iverson besloot gedurende 2017 dat hij het trio einde van dat jaar, na bijna 18, zou verlaten. En wat niemand had verwacht: The Bad Plus kwam met nieuwe pianist Arron Evans geweldig terug. Eerst was daar het wel heel erg moeilijk te verkrijgen Don’t Stop #2 (want geen Europese distributie en geen digitale uitgave) waarop het trio als vanouds vol indruk maakte. Nu is daar dan Activate Infinity, hun zeer levendige tweede album in de nieuwe trio set-up, die uitkomt via het Britse Edition Records en daardoor wel overal wereldwijd te verkrijgen is. Hoog tijd om de mannen dus weer te spreken. Bassist Reid Anderson (naast drummer Dave Kind van oudsher de drijvende kracht achter het trio) heeft tijdens de tour langs de door Amerikaanse oostkust tijd om even bij te praten.

‘We besloten om na It’s Hard (2016), dat via het aan Sony gelieerde Okeh Records verscheen, eindelijk eens wat geld te gaan verdienen aan een plaat’ zo vertelt Iverson lachend. ‘Met de verkoop van albums via een groter label en de digitale verspreiding hou je als jazztrio gewoonweg helemaal niets over. Als je het reëel bekijkt verlies je er gewoon geld op. Omdat de deal met Okeh Records verliep en Ethan (Iverson) de band verliet (op 1 januari 2018), we toch eigenlijk opnieuw begonnen met Erron (Evans) erbij, bedachten we dat het misschien een goed idee was alles deze keer helemaal zelf te doen. Met een doos albums op tour en die bij onze concerten verkopen aan de fans en wat beperkte distributie in Amerika doen. En ook geen digitale uitgave via de streamingkanalen. Echt een album exclusief voor onze fans uitbrengen. Het heeft goed voor ons gewerkt want eindelijk hielden we eens wat geld aan een album over. Maar omdat er geen promotie en distributie in Europa was hebben ook veel mensen het album, en ons nieuwe trio, helaas over het hoofd gezien’.

‘Toen we weer in contact met Dave (Stapleton) van Edition Records kwamen, die we al jaren kennen en die groot fan van ons trio is, dachten we dat het voor ons tweede album dan toch wel weer een goed idee zijn om die via hem uit te brengen. En een Europees label betekend ook gelijk dat er heel veel aandacht is in Europa, een altijd erg goed afzetgebied voor Amerikaanse muzikanten. Vooral ook als het gaat om optredens. Hoewel wij, ook door onze lange bestaan, eigenlijk ook altijd behoorlijk lange tours en vele optredens in ons thuisland kunnen doen gelukkig. Veel meer dan andere bands en muzikanten zoals ik vaak begrijp’.

The Bad Plus is nog veel meer dan voorheen de som der delen, zowel in aanwezigheid in de sound als in het schrijven in composities. ‘We noemen ons het liefst een piano-bas-drums trio maar dat is nogal moeilijk te behappen voor sommige mensen. Daarom maar gewoon jazz trio. Een pianotrio zijn we in ieder geval zeker niet, hoewel sommige, slecht geïnformeerde, journalisten en concertaankondigers dat ook graag beweren. Van oudsher schreven Dave (King) en ik de meeste composities voor onze albums. Al kwam Ethan daar met elke album wel wat meer tussen. Met Erron hebben we de verdeling nu gelijk in orde gemaakt, we leveren allemaal evenredig aan. Vanuit drie verschillende muzikanten composities schrijven is bewust een andere invalshoek kiezen. Hoewel we (verrassend genoeg) alle drie op de piano componeren kies je, als je die composities met z’n drieën gaat spelen, toch ook snel je eigen prominente rol op je instrument in de band. Waardoor de compositie toch weer heel andere wendingen krijgt’.

‘Ik kende Arron al lang uit de jazzscene, we zijn al lange tijd vrienden, dus ik wist wat voor componist en pianist we bij de band haalden. Vooral met het maken van Activate Infinity voelde ik dat hij exact de juiste keus is geweest. Nog meer nog dan bij het maken van onze eersteling en dat had vast ook te maken met het feit dat, dat album tot stand kwam terwijl we nog op tour met Ethan waren. (Don’t Stop #2 kwam 19 dagen later uit dan dat Iverson officieel uit de band was). Dat voelde destijds best raar maar we hadden ook alweer veel nieuwe composities en wilden ook heel graag in de nieuwe band set-up op tour’.

We krijgen het over de levenslust die het album laat horen. ‘Dat is een heel groot compliment en ook exact datgene dat we met Activate Infinity wilden bereiken. Een open klinkend, akoestisch jazzalbum dat zo levendig zou zijn als dat we die sfeer ook live graag met z’n drieën neerzetten’ zo verteld Anderson. ‘Met Arron erbij spelen we weer heel anders vind ik, zonder dat we die specifieke The Bad Plus sfeer kwijt geraakt zijn. Het ligt misschien dan toch ook wel veel meer aan Dave en mij (..lacht..). We zijn de afgelopen jaren in de band en met de vele zij-projecten als muzikanten flink door blijven groeien en het feit dat je steeds beter kunt en gaat spelen geeft je ook weer meer rust en vrijheid. Op het nieuwe album vind ik een compositie als The Red Door daar een fijn voorbeeld van. Een compositie met een fijn heldere melodielijn die door het avontuur te zoeken en dan volledig omkeren. Ik denk dat we juist ook in ballads als Looking In Your Eyes, juist doordat we de muzikale vrijheid zoeken een fijne balans vinden. Nou ja , als je naar een compositie als Undersea Reflection luistert geeft dat zonder twijfel hetzelfde gevoel. Het is een album vol behoorlijk compacte composities. Alleen de afsluittrack Love Is The Answer konden we niet anders dan iets oprekken. Daar gaf het compositie idee ook veel te veel ruimte voor’.

‘In de compacte composities wilden we alles laten gebeuren dat de compositie nodig had zonder te ver uit de bocht te vliegen. Door de jaren heen, oke…met het ouder worden, weet je als muzikant steeds beter wat een compositie nodig heeft. Je durft gewoonweg meer of juist minder te doen om een compositie echt goed in balans of op de spanningslijn te krijgen. Soms is minder doen essentieel om des te meer kracht te verkrijgen. Soms maakt juist een steviger composities meer emoties los. Heerlijk hoe ondefinieerbaar, onvoorspelbaar zelfs onpeilbaar muziek maken is en blijft. Doorgroeien als muzikant is essentieel, zowel voor jezelf als voor je fans. Het publiek, vooral als het lang bij je blijft hangen en gelukkig hebben we zulk soort publiek, verwacht dat je de spanning blijft opzoeken. Herhaling of gemakzucht is dodelijk. De grootsten binnen de jazz hebben dat optimaal bewezen’.

‘Toen we in 2015 een album met saxofonist Joshua Redman opnamen (The Bad Plus Joshua Redman) en ook samen concerten deden konden we zijn grote klasse vele avonden van dichtbij meemaken en zo ontdekten we dat hij geen avond iets hetzelfde speelt, immer zichzelf uitdaagt. Dat zie je ook bij muzikanten als gitaristen Bill Frisell, Kurt Rosenwinkel en Julian Lage (met wie King niet alleen op diens laatste  album meespeelde maar ook mee op Europese tour ging) met wie we als trio ook veel samenspeelden. Als je zo samen dezelfde uitdaging in muziek maken opzoekt ontdek je dat je het nooit op geen andere manier wilt. Vroeger was je dan bang publiek te verliezen nu weet je dat je er alleen maar meer fans bijkrijgt. Ik vind, en ik weet Dave zeker ook, dat we met Erron en juist ook op Activate Infinity een nieuwe wind door The Bad Plus hebben laten waaien. Een frisse nieuwe start die weer tal van nieuwe mogelijkheden biedt. Laat die toekomst maar komen’.