×

Interview

30 augustus 2011

De sprookjesachtige indiefolk van Other Lives

Geschreven door: Ella-Milou Quist

Label: PIAS

De uit Stillwater, Oklahoma afkomstige band Other Lives timmert in Amerika al een tijdje aan de weg met sprookjesachtige indiefolk. Niet alleen heeft het vijftal er aardig wat fans, ook waren ze te horen in de televisieserie Grey’s Anatomy. In Europa zijn de vier heren en dame nog tamelijk onbekend bij het grote publiek. Er hangt veel mysterie rondom deze band met zijn sfeervolle, melancholische en weldoordachte muziek. Nu het nieuwe album Tamer Animals uit is, is het tijd om het één en ander opgehelderd te krijgen. Written in Music sprak met zanger en songwriter en multi-instrumentalist Jesse Tabish en zijn rechterhand en engineer Jonathon Mooney.

De groep, die oorspronkelijk uit zes leden bestond, werd in 2004 gevormd als een instrumentaal project onder de naam Kunek. Als Kunek bracht de band één album uit: Flight Of The Flynn, in 2006, waarvoor zelfs zang werd toegevoegd aan de mix. Niet lang daarna scheidden hun wegen met één van de bandleden en maakten de vijf overgebleven leden de overgang naar Other Lives. In 2008 kwam hun eerste EP uit en eind maart 2009 verscheen hun gelijknamige debuutalbum.

Evolutie

‘Toen onze wegen scheidde met één van de belangrijkste leden van Kunek, hij had namelijk een heel grote rol binnen de band, besloten we dat het tijd was om een andere naam aan te nemen. We dachten dat dat het juiste was om te doen, om een nieuwe start te maken. Wat het verschil is tussen Kunek en Other Lives? Kunek heeft meer instrumentale gedeelten en nog veel meer dynamische en epische momenten. Bovendien gebruikten we nog veel meer elektrische gitaar. Ik denk dat dat wel het belangrijkste verschil is. We veranderen altijd voortdurend onze muziek voorafgaand van album tot album. Het is gewoon nog steeds een deel van de evolutie van deze band.’ – Jonathon Mooney.

Tamer Animals

De nieuwste plaat Tamer Animals is tot nu toe de uitwerking van die zogenoemde evolutie die de band, naar eigen zeggen, constant ondergaat. De titel slaat op de muziek en de teksten die Other Lives maakt. ‘Tamer Animals was een regel in een gedicht van een vriend van ons en het resoneerde op een bepaalde manier met het thema van het album. Op het album gaat het vooral over natuur, bos en vogels en toen we de woorden Tamer Animals hoorden gebruikten we deze voor de titeltrack omdat het er perfect bij past. We vonden het idee en het concept erachter geweldig en het past ontzettend goed bij de plaat.’ – Jonathon Mooney

Noodzaak

Voor het eerst besloot de band om zelf deze cd op te nemen. ‘Het was eigenlijk uit noodzaak. In het begin was het vooral om onze ideeën uit te werken in demo’s, want de enige manier waarop we konden horen wat we allemaal hoorden in ons hoofd, was om het op te nemen. Dit is geen plaat waarbij we allemaal in een kamer samen speelden om met ideeën te komen. Juist precies het tegenovergestelde, het was één ding tegelijk. Dat was de enige manier waarop we goed konden horen hoe we wilden dat de plaat zou klinken. In eerste instantie dachten we er helemaal niet over na om zelf het hele album op te nemen, maar uiteindelijk werden we verliefd op wat we aan het doen waren, dus produceerde ik de plaat. Een jaar geleden dacht ik echt niet dat ik dat kon, maar dat is wel wat we besloten te doen en het gebeurde ook eigenlijk als vanzelf omdat we echt uren en uren in de studio doorbrachten. Ik wil niet eens weten hoe hoog de rekening zou zijn geweest als we in de goedkoopste studio in Amerika hadden opgenomen. We hebben net zoveel tijd besteed in onze eigen studio als we gedaan zouden hebben in een andere. We hebben een sterke verbinding met onze eigen studio en het voelde gewoon goed, bovendien heeft het heel erg bijgedragen aan onze creativiteit. Dus we zijn heel blij dat we het zelf gedaan hebben.’ – Jonathon Mooney

Experimenteren

Tijdens de opnames hebben Jonathon en Jesse veel geëxperimenteerd met vreemde geluiden in plaats van alleen maar de standaard geluiden van gitaren en drums. ‘We hebben steeds één instrument tegelijk opgenomen, dus bijvoorbeeld één enkele drum per keer en zo hebben we gelaagdheid in het album gecreëerd. Jesse kwam met veel ideeën; een nummer dat oorspronkelijk begeleid wordt met een gitaar maar waarvan we uiteindelijk zoiets hadden van waarom halen we die gitaar er niet gewoon uit? En daarmee zijn we gaan experimenteren, zonder enige beperkingen. We hebben gekeken naar welke instrumenten bij de liedjes pasten en op een bepaald moment móet je dan wel alles één voor één opnemen.’ – Jonathon Mooney

‘We hebben ons echt laten gaan met geluiden waarvan we dachten dat die wel leuk zouden zijn. Een voorbeeld is het krakende geluid van karton dat wordt geknipt met een schaar. Jon [Jonathon Mooney – red.] had op een gegeven moment het idee om stukjes papier te pakken, die te verfrommelen en dit geluid op te nemen. Dat hebben we toen versterkt en daardoor klonk het alsof er duizend mensen op hetzelfde moment aan het springen waren. Ook hadden we een gebroken fles die we in een zak deden en gebruikten. Ik denk dat we heel wat leuke dingen gedaan hebben terwijl we in de studio zaten met de gedachte, wat kunnen we doen?’ – Jesse Tabish

‘Om ieder geluid op een bepaald niveau te krijgen moesten we eerst het geluid vinden wat we wilden hebben in de opnameruimte, dus het geluid van het instrument en het medium, en daarna konden we de manier aanpassen waarop het werd opgenomen. Daar hebben we veel tijd aan besteed, bijvoorbeeld dat stukje papier: we wisten dat dat het juiste geluid was en toen moest het nog op de juiste manier opgenomen worden. Zowel het experimenteren als het aanpassen van de geluiden tot wat wij wilden horen kostte tijd.’ – Jonathon Mooney

Samenwerking

Jesse en Jonathon zijn twee handen op één buik, daarom werken de heren ook grotendeels van de tijd samen. ‘Jon en ik hadden dit album al zo lang in ons hoofd zitten, we hadden een fundamenteel idee en toen we na onze toer in 2009 thuis kwamen gebeurde het gewoon. We werkten iedere dag samen gedurende veertien maanden, zij aan zij. We beslissen en bedenken ook dingen voor de anderen in de band. Ik schrijf het grootste deel van de muziek en breng dat naar Jon en hij en ik arrangeren het. Jon is echt geweldig in het vastleggen van een idee via de opnames, geluiden, microfoon en het bewerken daarvan. Het opname-proces werd een schrijverstool en vormde een partnerschap, dat eerder ook al was gevormd, maar doordat we zoveel uren samen doorbrachten, vonden we elkaar pas écht.’ – Jesse Tabish

Ondanks dat Jesse en Jonathon de belangrijkste schakels in de band zijn en veel beslissingen nemen, hebben de anderen ook wat te zeggen. ‘Heel veel zelfs. Josh [Onstott, basgitaar, mellotron – red.] en ik hebben een geweldige relatie, ik stuur hem ieder liedje dat ik schrijf. Hij is heel goed in het zingen van nummers en het kijken naar plaatsingen van bepaalde zinnen of gedeelten van een nummer. Hij heeft een duidelijke visie en een goed overzicht op het geheel. En Jenny [Hsu, cello – red.] en Colby [Owens, drums – red.], zijn zo fantastisch tijdens de opnames. Colby kan binnenkomen en gelijk de goede beat te pakken hebben en Jenny is een heel goede zangeres. Soms ben ik drie uur bezig geweest met het opnemen van een nummer en dat wil dan niet helemaal lukken en dan komt zij binnen en zingt het gewoon perfect. Ze zijn echt een element binnen het hele gebeuren.’ – Jesse Tabish

Joey Waronker

Voor Tamer Animals besloot de band om weer in zee te gaan met Joey Waronker [R.E.M., Beck, Walt Mink – red.]. Eerder produceerde hij al het debuutalbum van het vijftal en nu is hij verantwoordelijk voor de mix. ‘Het is geweldig om met hem samen te werken. We hebben een sterke band met hem opgebouwd. Hij is echt een fenomenale muzikant en heeft ook een geweldig gehoor dat we vertrouwen. Hij hoort dingen die wij niet horen. Bovendien steunde hij ons heel erg bij het maken van deze plaat. Toen we het eerder hadden over dat het in eerste instantie helemaal niet de bedoeling was om dit album zelf op te nemen, maar dat dit uiteindelijk wel gebeurde, ontstonden er toch twijfels. We waren wat onzeker over bepaalde dingen. Maar Joey steunde ons echt toen ik naar hem toe ging met de vraag wat hij ervan vond als we deze plaat zelf zouden opnemen. Hij was meteen voor. Er waren nummers bij waarvan het zonde zou zijn om dat op een andere manier te doen.’ – Jonathon Mooney

‘Uiteraard gebruikten we in meerdere nummers dezelfde instrumenten en toen we aan het eind van de opnames alles hadden gearrangeerd en de muziek er goed op stond, hoorden we een, wat ik noem, vermoeidheid in de sound. Je hoorde veel van dezelfde instrumenten keer op keer in iedere song waardoor het geluid een beetje tam bleef. En Joey was in staat om bijvoorbeeld dezelfde piano anders te laten klinken in ieder nummer, of de drumpartijen een totaal andere klank te geven ondanks dat constant dezelfde drumkit gebruikt werd. Hij heeft echt kleur toegevoegd aan dit album waarvan ik denk dat we die niet hadden kunnen zien tot Joey dat element toevoegde aan het eind van de opnames.’ – Jesse Tabish

Live

Over instrumenten gesproken, vooral Jesse en Jonathon bespelen veel verschillende instrumenten op het album, waardoor het een haast een onmogelijke opgave lijkt om dat op het podium na te bootsen. ‘Dat was een enorme taak, want we hadden geen idee hoe we dat wilden gaan doen. Persoonlijk wilden we er tijdens de opnames ook niet over nadenken hoe we dat live voor elkaar zouden moeten krijgen, want dat zou ons hebben beperkt. Dus toen we klaar waren met de opnames zijn we bij elkaar gekomen om dit uit te zoeken. Al snel werd duidelijk dat we allemaal meerdere instrumenten zouden bespelen op het podium en we wisten ook dat we het daarmee erg druk zouden krijgen. Tevens hebben we wat trucjes uit onze mouw geschud, zoals loops en nog veel meer, om ons meer handen te geven dan we eigenlijk hebben. We hebben echt gezocht naar goede dingen om nauwkeurig wat we op cd hebben staan, na te maken voor een live publiek.’ – Jonathon Mooney

‘Eigenlijk doe ik helemaal niet zo veel. Ik speel gitaar en piano en ik zing. Maar Jon speelt het ene moment een gitaarlijn en dan letterlijk kan hij zich omdraaien en dertig seconden later een trompet bespelen. Vervolgens zwaait hij zijn gitaar terug en speelt daarna vrolijk op zijn vibrafoon. Dat is allemaal niet voor de show, het is geen gimmick, we volgen gewoon wat er gebeurt op de cd. Die momenten gebeuren gewoon zo, omdat we geen twaalf mensen hebben. We zijn maar met z’n vijven, maar dat maakt het wel interessant en ik denk dat het ook heel leuk is voor mensen om te zien hoe we dat doen. Het is onze manier van muziek maken.’ – Jesse Tabish

Inspiratie

Jesse is het brein achter Other Lives en schrijft ook de meeste nummers. ‘Waar ik mijn inspiratie vandaan haal? Ik schrijf al heel lang liedjes, ik denk al wel zo’n vijftien jaar. Het is gewoon een deel van mijn leven geworden, een alledaags ding. Ik weet niet waar mijn inspiratie vandaan komt, wat ik wel weet is dat het voort komt uit noodzaak. Het is iets dat ik voel, dat ik moet doen voor mezelf. Het is de manier waarop ik mezelf verbindt met de wereld, en waardoor ik me een ‘decent human being’ voel’, lacht Jesse.

Een andere inspiratiebron voor het schrijven van teksten en het componeren van muziek is de plaats Stillwater, de thuishaven van de band. ‘We leven in een plaats die heel erg traag is, het is er stil en het is erg geïsoleerd. Niet te vergeten, we hebben een prachtig Oklahoma landschap om ons heen en die setting is echt in de loop der tijd in ons verzonken. Het is een heel rustige plek die ons in staat stelt om tijd te doorstaan en niet te haasten.’ – Jesse Tabish

Invloeden

Other Lives wordt niet alleen beïnvloed door de omgeving van Stillwater, maar ook bands en componisten hebben invloed gehad op de muziek van de band. ‘Toen we begonnen als band waren Godspeed You! Black Emperor en de Cinderella’s heel groot en we hielden van die bands. Naarmate we verder gaan in de tijd zijn het moderne componisten als Steve Reich en Philip Glass die van grote invloed zijn geweest op ons. Een van mijn grootste helden in de muziek is overigens Neil Young. Hij is een zeer moedige artiest die altijd zijn eigen ding gedaan heeft. Volgens mij heeft hij oogkleppen opgezet en gaat helemaal op in wat hij doet. Hij vertegenwoordigt een interne drijfveer die je op een gegeven moment hebt als artiest.’ – Jesse Tabish

‘Wat betreft mijn muzikale helden moet ik zeggen dat dat Thom Yorke is van Radiohead. Of eigenlijk de hele band. Ik denk dat de invloed die zij hadden op ons, toen ze zich onderscheidden van het hele rockbandformat door een eigen identiteit te creëren, ons heeft doen beseffen dat onze identiteit niet bestaat uit louter een band gemaakt van drumsticks, gitaren en een paar andere instrumenten om het interessant te maken. Daar hoeft het namelijk helemaal niet om te draaien.’ – Jonathon Mooney

Over Radiohead gesproken, zijn ze gisteren niet komen kijken tijdens jullie optreden? ‘Ja inderdaad, het was echt geweldig om hen te ontmoeten en om met ze op te trekken. Het blijkt dat ook zij gewoon mensen zijn. Ze zijn heel erg aardig en down to earth, maar hebben tegelijkertijd ook mensenkennis en een groot empathisch vermogen. Het is echt een voorrecht om met ze om te gaan.’ Zo zie je maar weer dat ook artiesten als zijzelf, opkijken naar andere artiesten, hun idolen.

Nerveus

En zo komen we bij het onderwerp welke grappige, stomme of rare dingen ze meegemaakt hebben tijdens optredens. ‘Meestal vinden we de dingen die gebeuren niet zo leuk. Onze eerste keer dat we optraden, toen we nog Kunek waren, en ik moet zeggen dat dit nu heel grappig voor me is, maar toen niet, was ik zo nerveus dat ik ons introduceerde als: “Hi everybody, we are Stillwater”. Oftewel ik gebruikte de naam van de stad waar we wonen. Ik weet nog dat mensen in het publiek begonnen te grinniken en dat ik naar Josh keek en hij me een blik gaf van: “O my god, idiot, you have ruined us”. Het hele optreden was verschrikkelijk, ik was zo nerveus en ik trilde als een gek en de manager en de platenmaatschappij waren ook niet blij.’ – Jesse Tabish

Toekomst

‘Onze plannen voor de toekomst? We hebben heel veel ideeën liggen, vooral Jesse heeft heel veel ideeën voor nummers in zijn hoofd. Eigenlijk praten we constant over waar we naartoe willen vanaf hier en wat we willen bereiken, omdat we onszelf, muzikaal gezien zeker willen verbeteren. Dus dat is vooral het onderwerp van gesprek op het moment.’ – Jonathon Mooney

Foto: Jeremy Charles