Met hun vijfde album Less Is Endless in aantocht moet er natuurlijk altijd met De Beren Gieren gepraat worden. Elk nieuw album van het drietal Fulco Ottenvanger (toetsen), Simon Segers (drums) en Lieven de Pée (bas) is een wonderlijke reis door een wereld die dan wel jazz genoemd mag en kan worden maar vele andere muzikale werelden in zich herbergt. Met hun muzikale eigenzinnigheid hebben ze zich een straffe plek binnen het wereldwijde muzieklandschap verworven en een grote schare liefhebbers aan zich verbonden. Liefhebbers die de onvoorspelbaarheid en het constante zoeken naar nieuwe muzikale wegen van het trio op de juiste waarde weten te schatten, dit zelfs optimaal omarmt. Een grote luxe en een voornaam aanknopingspunt om zo verder te gaan, zo blijkt. We spreken drummer Simon Segers en bassist Lieven van Pée eerst via Zoom waar later ook toetsenman Fulco Ottenvanger op telefoon bij aanschuift.

‘Als we teveel zouden gaan nadenken over wat we voor muziek maken zou dat vast niet goed uitpakken’, zo benadrukken Segers en van Pée. ‘Denken in genres werkt niet voor ons, we verschuiven steeds weer met de muziek mee. Zijn eigenlijk constant in transitie’, zo vertelt Segers. ‘En waar voorheen stukken nogal uitgeschreven of compleet waren hebben we dat idee de afgelopen jaren ook steeds meer los gelaten. Fulco is dan wel niet bij te houden in het brengen van nieuwe ideeën voor composities, hij is dan ook gewoon één groot creatief vat, wij brengen in de uiteindelijke uitwerking van de composities zeker ook een belangrijk deel bij’. Ottenvanger valt bij ‘Wij zijn echt een drie-eenheid waarbij alles juist doordat we met z’n drieën zijn op zijn plek valt. Voorheen kwam ik inderdaad met soms vrijwel geheel gecomponeerde stukken aan maar voor het nieuwe album wilde ik dat eens niet doen, de sfeer van de composities dus ook wat vrijer houden. Een soort van het less is more principe creëren maar dan toch ook weer niet. We zijn tenslotte ook De Beren.’ ‘Ik denk dat dit nieuwe album het meest atmosferische is dat we tot nu toe gemaakt hebben’.

‘Het album waar we over minimale baslijnen en drumpartijen de ruimte hebben gezocht en van daaruit de composities zijn gaan op en uitbouwen’, vertelt de Pée. ‘Het spel van Fulco is eigenlijk al net zo minimaal vaak tegelijk rijker dan ooit. Dat zal zeker ook te maken hebben met de groei die je automatisch als muzikant meemaakt als je veel speelt en opneemt. Waar je als beginnend muzikant op basis van je vooruitsnellende techniek ook, gemerkt of ongemerkt, indruk wil maken op de luisteraars verandert dat ook met het ouder worden en langer in een band zitten’. ‘We zijn niet alleen met de Beren maar natuurlijk ook door onze zijprojecten als muzikanten keihard doorgegroeid. Vooral in de jaren voor corona toen we ontzettend veel optredens gaven’, zo pakt Segers weer over. ‘Ik denk dat we met Less is Endless doorgegroeid zijn naar relaxter in je muzikantschap staan. We zijn ons veel meer bewust van wat we kunnen, hoeven minder indruk te maken en daardoor vloeit de muziek die we maken dan nog gemakkelijker.’

‘De verandering in ons geluid werd met de uitgave van Broensgebruzze, de EP die tussen ons laatste album Dug Out Skycrapers en Less is Endless uitkwam, vorm gegeven’ praat Ottenvanger verder. ‘Eigenlijk waren dat episodes van muziek die op de voorgaande albums als tussendoortje waren gepresenteerd maar ze bleken wonderwel op onze nieuwe manier van willen muziek maken aan te sluiten. Less is Unless, een titel waar we uiteindelijk op uit kwamen nadat ook Isles of Lifes een titelidee was geweest, is onze automatische muzikale doorgroei naar nieuwe muzikale gronden’. ‘Een album maken begint altijd met het samenbrengen van veel ideeën, ook van stukken die soms niet oorspronkelijk voor De Beren bedoelt waren, soms juist voor andere projecten en bands waar we ook deel van uitmaken’, zo vertelt Segers verder. ‘Maar zodra ze in onze handen komen worden het als vanzelf De Beren stukken’.

‘Het slotstuk van ons nieuwe album A Random Walk was in principe een groot muziekstuk dat Fulco samen met onze grote vriend Joachim Badenhorst schreef. Fulco’s gedeelte heeft hij meegenomen naar ons omdat hij benieuwd was hoe dat in onze handen zou uitpakken. Het is eigenlijk het enige stuk van het nieuwe album dat vrijwel geheel uitgeschreven was en het was aan ons drieën om het zo op te nemen dat dit niet zo zou voelen. Dat het in de geest van de rest van het album vrij zou aanvoelen. En ik denk dat het stuk zo overkomt. Ben tegelijk wel heel erg benieuwd hoe we dat lange stuk (dat ruim 18 ½ minuut duurt) straks live vorm gaan geven. Elk optreden is een ontdekkingstocht en elke opgenomen compositie krijgt immer live een andere sfeer en drive. Dat is niet alleen te wijten aan de stemming waar we ons in bevinden maar tevens uit onze onderzoekende geest’.

‘De stukken die we opnemen zijn een fase, die stukken live spelen is dan weer een andere fase. Soms vormen composities zich helemaal om als we wat langer op tour zijn. Natuurlijk blijven de belangrijkste facetten van onze songs, de ankers van de compositie, wel in tact maar is de rest immer anders invulbaar’. ‘In de studio pakken we alle mogelijkheden op om sferen te creëren waarin de song het beste past’, zo vervolgt de Pée. ‘Daarom nemen we van onze composities ook verschillende versies op. Zo kwam Fulco op het idee om de melodielijn van Animalculus voor te zingen en hebben we die opname, die we super speciaal vonden, als basis gebruikt voor het album. Misschien wat minder luid in de mix hoor je Fulco met zijn stem de melodielijnen met zijn pianospel combineren en voor ons geeft het een mooie extra sfeereffect aan de compositie.’

‘Onze invloeden komen uit de muziek waar we alle drie naar luisteren’, vervolgt Segers. ‘Opvallend genoeg blijken we ook in het luisteren van muziek een behoorlijk overeenkomstig smaak te hebben. Zodra we de oefenruimte of de studio induiken vullen die invloeden ons spel zonder dat die immer te opvallend worden, zo hebben we gemerkt. Onze drie-eenheid en de manier waarop we vanaf het begin muziek zijn gaan maken bepaalt dat zo. Misschien willen we wel gewoon onnavolgbaar zijn ook (lacht)’. ‘Zoals je weet werd ons eerste album bij het Vlaamse El Negocito records uitgebracht maar werden we daarna door het heel coole platenlabel Clean Feet uit Portugal uitgebracht, die juist door onze muzikale onverschilligheid, door hen uitgelegd als impro, aangetrokken werden’, zo pakt Ottenvanger weer over.

‘We brachten bij hen een samenwerkingsalbum met Susana Santos Silva uit (The Detour Fish – Live in Ljubljana (2014) en One Mirrors Many (2015) uit. Uiteindelijk denk ik dat ze ons niet impro genoeg vonden en misschien zijn we dat ook niet. De jaren dat we nu op sdban zitten, het voorname Gentse label waar naast ons zovele coole bands binnen de Belgische jazzscene op uitkomen, voelen we ons niets anders, gaan we net zo hard door met experimenteren in sfeer en geluid. Zij hebben daarnaast een fraai PR-netwerk en een prima distributie waardoor voor nog veel meer mensen beschikbaar zijn om naar te luisteren.’

‘De anderhalf jaar met weinig concerten hebben ons alle drie volop de tijd gegeven om thuis in volle concentratie, zonder concertafleiding, met muziek bezig te zijn. We zijn alle drie lekker druk geweest met mooie nieuwe dingen maken en die kun je dus de komende maanden, het komende jaar, verwachten’, verteld de Pée. ‘Zoals je weet speel ik ook in John Ghost (de band rond multi-instrumentalist Jo de Geest) en daar komt ook snel nieuwe muziek van uit. Eigenlijk voel ik dat die band het hardst getroffen is door die hele covid. Vlak voordat de pandemie trof stonden er heel mooie concerten op stapel en lag de toekomst fraai open. Hoop dat dat momentum snel terugkomt.’

Ottenvanger vertelt dat hij momenteel weer in de studio zit met drummer Lander Guyselinck om nieuwe muziek op te nemen voor het nieuwe Beraadgeslagen album dat ergens volgend jaar zal gaan uitkomen. Rustig aan maar recht voor uit dus. ‘Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat er muzikanten, schrijvers, dichters en filmmakers zijn die dit afgelopen halfjaar niets uit hun handen hebben gekregen. Voor ons geldt alle drie dat het juist in alle rust bezig zijn met nieuwe muziek creëren, zonder afleiding, alleen maar tot meer diepgang heeft geleid. Ik verheug me nu al op al die nieuwe platen, boeken en films die er nu aan gaan komen. Net zoals ik er nu optimaal naar uitzie dat we met De Beren het podium weer op mogen, kunnen toeren en onze nieuwe muziek naar het publiek mogen brengen.’