Jim Morrison is een groot poëet, gestoorde dwaas, vrouwenbeminnend romanticus, afglijdende junk, theatraal podiumbeest, tieneridool en alles behalve de ideale schoonzoon. Hij heeft de looks van een charmeur, die met zijn perfecte uiterlijk en indrukwekkende haarbos verleidt en over zichzelf een mystiek aura creëert, waarbij er gestoeid met de afkomst en de rol van zijn ouders in zijn leven wordt. Jim Morrison is vooral een geweldige zanger die de rauwheid van rock & roll met blues herenigt, maar ook die identieke poeslieve engeltjes schoonheid toelaat. Alhoewel dat hij voortdurend in een roes leeft, houdt hij zich toch buiten de klauwen van Andy Warhols The Factory. Juist dit soort zweverigheid trekt hem niet aan.

Op 5 juli 1968 treden The Doors in The Hollywood Bowl op. Ondanks dat iedere muziekliefhebber wel de tragikomische shockerende uitvoering van het slangen bezwerende druggy The End en de doodsklap van een zwaar onder invloed zijnde zanger bij het anti-oorlogslied The Unknown Soldier herinnert, krijgt het publiek op 4 en 7 november de mogelijkheid om het concert te herbeleven. Een unieke ervaring, en een eenmalige kans om zo dicht bij de band in topvorm te komen. Bijzonder omdat The Doors ook nieuwe tracks van het rond deze tijd verschijnende Waiting for the Sun spelen; hun derde studioplaat.

Toch zijn het drummer John Densmore, gitarist Robby Krieger en vooral orgelspeler Ray Manzarek die voor de dynamiek van The Doors zorgen. Katalysators die het mogelijk maken dat de onvoorspelbare, stuurloze Jim Morrison hier roekeloos zijn gang kan gaan. Het vraagt ontiegelijk veel improvisatievermogen van de geroutineerde stermuzikanten die elke beweging, elke mimiek en elke onverwachte uitspatting van de zanger in zich opnemen. Een verontrustend hoorspel met opdringende spanningen, spookachtige wendingen en zeker niet altijd een happy ending. De bewierookte mistige toestand van Jim Morrison is hier nog enigszins navolgbaar, al zwalkt hij zwaar risicovol gevaarlijk over het podium heen.

Het legendarische The Doors: Live At The Bowl ’68 Special Edition is zoveel meer. Je neemt direct al een inkijk in hun privéstudio op de Santa Monica Boulevard te Los Angeles waar ze in 1971 de laatste hand aan het meesterlijke L.A. Woman leggen, het slotakkoord met Jim Morrison. De twee nog levende oerleden John Densmore en Robby Krieger halen achter het mengpaneel nostalgische herinneringen op.

Een mooie introductie waarbij duidelijk naar voren komt hoe groot het gemis van Ray Manzarek en Jim Morrison is. Het vriendschappelijke verbond om een band te beginnen start bij die amicale samenwerking tussen deze twee grootheden, een chemie die zeker ook door het andere duo versterkt wordt. De heerlijke jazzy Riders On The Storm versie en het rockende L.A. Woman titelstuk is een cadeautje en tevens geslaagde marketing truc waarmee ze de nadruk op het 50 jarige bestaan van L.A. Woman leggen. Die spirituele magie is weldegelijk in hun ogen af te lezen, en man, man, man, wat zijn ze nog geweldig in topvorm.

Toch draait het uiteindelijk om die waanzinnige liveregistratie. Jim Morrison, de in trance zijnde goeroe die het hypnotiserende publiek in zijn pathetische voordracht meesleurt. Alles klopt aan die kerel, of eigenlijk klopt er juist helemaal niks aan hem. De spanning van zijn onverschilligheid, het publiekelijk geflirt en manipulatie van de toeschouwers, de uitdagende uitstraling en zeker niet als laatste die bewonderingswaardige stem. Het gecontroleerde in het ongecontroleerde. Ray Manzarek, die hem perfect aanvoelt en de rest die hem hierin volgt.

The Doors zijn hier wat vreemd in beeld gebracht. Als vier kleine poppetjes op een immens groot podium met op de achtergrond een zenuwachtige zwetende road manager. Maar het klopt allemaal en het werkt voortreffelijk. Jim Morrison wordt fraai van de zijkant belicht, en zo min mogelijk door de cameraman frontaal benaderd. Het eerste gedeelte is een dreigende aanmoediging voor het explosieve einde. Je ziet ze allemaal in de podiumpresentatie van Jim Morrison terug; Mark Lanegan, Ian Brown, Axl Rose en Ian Astbury. De geboorte en de ondergang van een rock & roll ster. The Doors: Live At The Bowl ’68, uniek in zeggingskracht.

De film is op 7 november in een groot aantal zalen in Nederland te zien. Check daarvoor www.thedoorsfilm.com