×

Concert

04 juli 2011

Zonnig Metropolis zoekt breedte en diepte

Geschreven door:

Label: Festival

Metropolis blijft een van de avontuurlijkste gratis festivals van het land. Een muzikale ontdekkingsreis, die een steeds groter publiek weet aan te trekken. Bijzonder, want het is zeker geen festival waar je veel hits zult horen. Tenminste, dat is niet het uitgangspunt. Toch weerhoudt dat de massa niet om langs te komen, waardoor de formule geslaagd en uniek te noemen is.

Zo’n 42.000 mensen togen zondag 3 juli naar het Rotterdamse Zuiderpark, voor een verzameling bands en artiesten die ze waarschijnlijk niet of slechts een beetje kenden. Een record voor het festival, dat als belangrijkste taak heeft om nieuwe muziek onder de aandacht te brengen bij een groot publiek. Dat lukt dus alsmaar beter. Het weer (zonnig, maar wel met een lekker fris windje) zal dit jaar absoluut hebben meegeholpen. Maar Metropolis heeft ook een naam hoog te houden als festival met een neus voor bands die ‘later’ nog wel eens groot zouden kunnen worden. Denk aan artiesten als The Prodigy, Smashing Pumpkins, Interpol en The Killers, maar ook aan Sky Radio favorieten als Train bijvoorbeeld. Bands die op het moment van optreden in de Maasstad zelf nog geen grote mensenmassa’s op de been brachten en nu te groot zijn voor welk gratis festival dan ook.

Metropolis 2011: Hangover Hero
Hoe dan ook, de 2011 editie bleek weer een fijn allegaartje van muziekstromingen, waarbij de grootste ‘buzz’ hing om de optredens van GROUPLOVE, Kurt Vile & The Violators en The Vaccines. Maar er was meer. Zoals Hangover Hero, dat op de vroege zondagmiddag liet horen graag met dik hout in de weer te zijn om er planken van te zagen. De band rond frontman Ronald Landa komt voort uit allerlei ‘gothic rock’ bands, maar grossiert zelf in stoere, niets aan de hand, biertje in de ene hand en andere vuist in de lucht, spierballenrock. Hoewel weinig vernieuwend, weet de band wel als eerste op de dag wat reuring te veroorzaken bij het publiek en wordt er door opvallend veel bezoekers driftig luchtgitaar meegespeeld.

Metropolis 2011: Phantom Four
Aan de andere kant van het veld weet Phantom Four & The Arguido de hooggespannen verwachtingen niet helemaal waar te maken. Want met tonnetje buskruit Rudeboy (die nu dus als ‘The Arguido’ op het podium staat) en Phantom Frank (voorheen Treble Spankers) in de gelederen, hoop je onwillekeurig op een muzikale donderslag. Maar die komt steeds net niet. Ligt overigens niet aan de inzet van de betrokkenen. Rudeboy lijkt met zijn opvallende danspasjes niet goed te weten welk beentje nu het beste is om voor te zetten en dus zet hij beide beentjes om en om als beste voor, de gitaarlicks van Phantom Frank zijn steevast goed geplaatst en met een heerlijke manier van ‘cool’ gespeeld. Pas als met de boodschap ‘dit nummer gaat over een bos’ een instrumentale (surf) cover van A Forest (The Cure) wordt ingezet, vlamt het heel even. Maar dat is dus net niet het resultaat van de opvallende samenwerking. Desalniettemin, toch goed om Rudeboy weer terug te zien aan het muziekfront. Het zijn opvallende frontmannen als deze die Nederland node mist en hoewel het muzikaal nergens tot de verwachte ontploffing komt, bleef het optreden van begin tot eind vooral door zijn tomeloze enthousiasme fantastisch om naar te kijken.

Metropolis 2011: Kurt Vile
De 3FM Serious Talent stage blijkt onderwijl de verkeerde plek voor The Deaf. Het ‘bijbandje’ van Di-rect gitarist Spike trekt vele nieuwsgierige bezoekers. Zo veel dat de nogal smalle brug over het water richting het podium de mensenstroom heel even niet aan leek te kunnen. Terecht wel, want The Deaf bleek erg lekker op dreef en bracht hun sixties garage rock met een aanstekelijke gretigheid, waarbij het podium een groot springkussen voor bandleden leek. Wat een contrast met Kurt Vile, wiens optreden met zijn Violators muzikaal van grote schoonheid was. Maar zeker op een festival als dit wil het publiek waarvan het overgrote deel Vile niet (goed) kent toch wel wat meer zien dan een groep langharige navelstaarders die met een bos haar voor hun gezicht vastgelijmd op hun plek lijken. Het verloop in de tent is dan ook groot. Zij die zich wat meer vooraan laten meeslepen, getrakteerd worden op een wat moeilijke, maar uiteindelijk prachtige set waarin rampestamper Freak Train wordt aangekondigd als ‘grote hit’ en waarin Vile het publiek uiteindelijk nogal schuchter bedankt. “You are all sweethearts… of the rodeo!”

Van heel ander kaliber is hiphopper/producer Black Milk. Die te lang doorgaat, maar wel een onverwacht lekkere funky set neerzet met een prima groovende band. Na hem is het echter de beurt aan Les Savy Fav om de meest besproken band van de dag te worden. Dat lag niet zozeer aan de muzikale kwaliteiten, maar meer aan het malle ‘kijk mij eens lekker gek een banaan in de mond van een fotograaf uitspugen’ en ‘kijk, ik kan vooral gek doen in het publiek in plaats van op het podium’ gedrag van frontman Tim Harrington. Deze leek te vergeten dat frontmannen doorgans zo veel mogelijk óp een podium horen te staan. Amusant, maar inhoudelijk rammelde het optreden aan alle kanten. Al werd dat dus wel mooi en effectief verbloemd door die malloot van een Harrington.

Metropolis 2011: Tamikrest
Nee, dan de superblije neo-hippies van GROUPLOVE. Die laten zien dat je geen fratsen hoeft uit te halen om een perfecte festivalset neer te zetten. Hun set zit zo vol zulke vrolijke muziek, dat je staat mee te klappen voor je er erg in hebt en liedjes meezingt die je van je leven nooit had gehoord. Knap, vrolijk en perfect voor een zomers festival. Maar de muzikale revelatie van Metropolis 2011 is van heel ander kaliber. Het uit Mali afkomstige Tamikrest is niet echt dat je zegt een verzameling vrolijke types bij elkaar. Niet gek, ze komen uit een politiek onstabiel land dat lange tijd gebukt ging onder burgeroorlogen. Maar de in de Toeareg taal Tamaschek gezongen woestijnblues weet – hoewel onverstaanbaar – bij velen een gevoelige snaar te raken en dat leidt al snel tot een zee van gehypnotiseerd toekijkende bezoekers. Al zijn er evenzoveel lachers, waarbij met name de jodelgeluiden die Tamikrests zangeres met haar tong voortbrengt mikpunt van spot zijn. Wie zich er aan overgaf echter, beleefde er een welhaast spirituele ervaring aan. Imposant.

Dat kan niet worden gezegd van The Vaccines, die als afsluiter de hype niet waar wisten te maken. Goed, hun album What Did You Expect Of The Vaccines? is een van de leukere ontdekkingen van het jaar, met prima indiepunkpophits als Post Break-Up Sex, Wreckin’ Bar (Ra Ra Ra) en A Lack Of Understanding. Maar live overtuigde het niet zo op Metropolis. De muziek was er wel (en die was puik in orde) maar de band leek er niet helemaal bij met het hoofd. Misschien wel omdat ze er al een optreden (Rock Werchter) en een flinke busrit op hadden zitten die dag, misschien omdat ze live gewoonweg niet zo sterk zijn. Wie zal het zeggen? Feit is wel dat ze nog steeds de potentie te hebben om heel snel heel groot te worden. En dan kan Metropolis wederom een band aan het imposante ‘wij hadden ze het eerst’ lijstje toevoegen.

Metropolis 2011
Gezien: 3 juli 2011
Zuiderpark, Rotterdam