Wouter Planteijdt is door de jaren heen veel meer geweest dan alleen de frontman van Sjako! Hij stond en staat vooral als gitarist talloze muzikanten en theatermakers terzijde. En inmiddels is er ook Bullhorn, het album met Gerco Aerts (contrabas) en Mischa Porte (drums en zang). Een nieuwe plaat, een nieuw geluid, dat mag gehoord worden. Zoals vanavond in De Kleine Komedie in Amsterdam.

De laatste jaren stond Wouter Planteijdt vaker in het theater dan in de popzalen. Dat zal nog wel even zo blijven want het relatief ingetogen en persoonlijke Bullhorn leent zich heel goed voor een theatershow met kleine verhalen rondom de songs. Bullhorn staat voor: Elkaar de ruimte geven en niet zoveel lawaai te maken. Als je een megafoon gebruikt, fluister er dan door.

Planteijdt heeft aan een enkele gitaar en wat effecten genoeg om zijn songs, met invloeden uit de americana en jazz, ijzersterk neer te zetten. Hier staat bijna een halve eeuw podiumervaring. Drums en bas zijn in effectieve, smaakvolle samenspraak met de zang en gitaar. Door Planteijdts toelichtingen en verhalen bij de songs gaat het album nóg meer leven. De nummers gaan over allerlei zaken die Planteijdt bezig hebben gehouden of nog houden: ouder worden (en zelfspot), afscheid van dierbaren, een puberkind, een dorpsgek, #MeToo, een muze, barricades versus retraite en meer. De songs gaan dan ook van speels en luchtig naar meer indringend en persoonlijk, iets wat live, in de goed gevulde Kleine Komedie goed overkomt.

The Aftermath Of You is intiem, bijna fluisterend. De hoofdknik naar Sonny Rollins via Strode Rode is heerlijk uitbundig. Good Defeats Bad handelt dan wel over vaderlijke zorgen, de sfeer is laid back en jazzy. Uiteindelijk zal het wel weer goed komen.

Paul de Munnik, waar Planteijdt alweer jaren mee samenwerkt in het theater, komt halverwege het podium op om het album te ‘dopen’. Dat is al een keer eerder gebeurd maar dit soort promotionele activiteiten ‘moet je spreiden’. Bovendien komt er nu een vermakelijke speech van een insider bij.

Het gevatte en energieke Woman is hierna een van de hoogtepunten, mede dankzij een fraaie effectvolle solo die eens te meer laat horen hoe fijn Planteijdt een concert kan inkleuren met de versterkte akoestische gitaar. De afsluiter van het album, Beauty Flies, is vanavond ook de laatste song. Na een klein en verfijnd begin ontrolt zich een song met een prachtige gitaarsound. Bas en drums vallen in en vijf minuten later eindigt Planteijdt weer klein. De echte finale speelt zich hierna af vóór de microfoons, op de rand van het podium. Last Coat is de persoonlijke, naakte afsluiter: ‘She wears her last coat / Pockets it has none’.

Het duurt niet zo lang meer of Sjako! bestaat 40 jaar. Daar wordt vast wel iets mee gedaan door Wouter Planteijdt en consorten. Maar dat is nu nog niet aan de orde want voorlopig is er ‘the age of Bullhorn’.