Bij een zomer als zomer 2022 hoort uiteraard Jazz an einem Sommerabend, voor het sprookjesachtige decor van de Middeleeuwse burcht Burg Linn, waarvan de oudste delen stammen uit de 13e eeuw. Jazzklub Krefeld heeft dit jaar een bijzonder en veelzijdig programma weten samen te stellen, met het Belgische Flat Earth Society Orchestra (FES), het jonge Duitse kwartet The Jakob Manz Project uit de ACT stal en de Amerikaanse klasse en ECM-pianist Vijay Iyer, met zijn trio. De 38ste editie van dit intieme en super gezellige festival vindt plaats onder de warme zomerzon van zaterdag 20 augustus en wij zijn getuige.
Vorig jaar nog bij Jazz am einem Sommerabend in 2021, was Jaimie Branch de hoofdact, waarvan deze week, heel triest, bekend werd dat zij, veel te jong, afgelopen maandag is overleden.

Dit jaar is het eerste optreden voor het Vlaamse gezelschap FES, de bigband onder leiding van saxofonist en klarinettist Peter Vermeersch (1959), die het ensemble in 1999 oprichtte. Vermeersch, die ook een opleiding genoot als architect is, een veelzijdig componist die in een breed scala van stijlen actief is, pop, rock, funk en jazz. De Flat Earth Society beschrijft zich zelf als de meest onbetrouwbare muziek sinds 1999. En dat laat zich horen in de composities met de meest maffe titels als het openingsstuk Apes, Spies and Apps van het album Untitled #0 uit 2018. Het thema van het stuk associeert met een spannende triller en bevat kolderieke passages en eigenwijze ritmes.

De titel verklapt het al en in de muziek wordt het duidelijk dat de Vlamingen o.l.v. Vermeersch vooral plezier maken met hun muziek met een duidelijke humoristische inslag. Onverwachtse wendingen en tempowisselingen maken het stuk onvoorspelbaar en schertsend.  Ook in Previous Song, dat begint met een solo op de vleugel door toetsenist Peter Vandenberghe. Abstracte loopjes met dissonanten versierd, voeren ons in een satirisch getinte compositie, die spannende improvisaties bevat in de traditie van de free jazz. De titels zijn even geestig als de thema’s, zoals Drstkova Polevka, dat zich laat vertalen in dorstige (Tsjechische) soep. De melodie is spannend in opbouw met een kakofonie aan klanken. FES brengt dit jaar een nieuw album uit, met de titel RIP, hopelijk niet het laatste album, we zijn benieuwd.

Na een korte pauze in de kasteeltuin is het de beurt aan de nog jonge Duitse saxofonist Jakob Manz, met zijn formatie The Jakob Manz Project. In 2020 verscheen hun debuutalbum Natural Energy bij het label ACT. Manz is geboren in de Schwäbischen Alb in het Zuidwesten van Duitsland en begon als jonge knaap te drummen in het muzikale gezin waarin hij opgroeide. Zijn moeder is operazangeres. Als tiener maakte hij de overstap naar blaasinstrumenten en studeerde hij o.a. blokfluit en sax in Stuttgart. Op dit moment studeert hij jazz/pop saxofoon in Köln. Met Hannes Stollheimer (piano), Friedrich Klein (bass) en Paul Albrecht (drums) richte hij deze band op. Vanavond is Stollheimer, vanwege een tour in Brazilië, vervangen door Joshua Milo, toetsenist en multi instrumentalist uit Köln, die studeerde aan Artez in Arnhem. De directe sound laat zich het beste omschrijven door funk en fusion. In de diverse composities, waaronder het stuk Fog Light van het debuut album, horen we duidelijk invloeden van de Yellowjackets. Dat wil zeggen een frisse strakke sound, met spannende solo’s door Manz op zijn sax ondersteunend door groovy akkoorden werk van Milo en lekkere bas & ritme met Klein en Albrecht.

Wie op zoek is naar meer jazz, vernieuwing en originaliteit, is beter af bij het derde concert, met de zeer getalenteerde Vijay Iyer en zijn trio waarin hij vanavond begeleid wordt door Matt Brewer op contrabas en Jeremy Dutton op drums. Iyer (1971) is zoon van Indische immigranten en begon op drie jarige leeftijd met vioollessen. Later verruilde hij de viool voor piano en hij studeerde af op het University of California Berkeley en hij woont in New York. Iyer heeft diverse gerenommeerde jazzprijzen op zijn naam staan en in 2021 bracht hij het album Uneasy uit, dat lovende kritieken kent. Iyer opent met een prelude Orison, dat zonder pauze vervolgd wordt met Tempest een compositie van Iyer zelf en zijn vertolking van Monk’s Work. 

Iyer laat virtuoos spel horen met een heel verfijnde techniek en een enorme vingervlugheid. Hij legt prachtige accenten in uitgewerkte en weergaloze improvisaties, die even knap begeleid en ondersteund worden door het delicate spel op bas door Brewer en het snelle, polyritmische en energieke werk van Dutton op drums. Expressieve frases worden afgewisseld met wat meer rustige en verstilde gedeelten, maar ook in de rustige delen is het spel van Iyer dominant aanwezig, met volle thematiek en verbeelding. Mooi om de mimiek van Iyer en zijn companen te zien, vol passie en uiterst geconcentreerd. Er volgen prachtige en creatieve vertolkingen van Drummers’s Song van Geri Allen en Overjoyed van Stevie Wonder. De rest van de set bestaat uit composities van Iyer zelf, met o.a. het titelnummer van het laatst uitgebrachte album Uneasy. Iyer floreert en overtuigt met zeer gedegen composities en spel, waarbij hij Brewer en Dutton voldoende ruimte biedt om zich zelf te ontplooien en hem op een geweldige wijze begeleiden. Een prachtige afsluiter van Jazz an einem Sommerabend 2022!!