De dinsdagochtend begint met een fijne wandeling dwars door het centrum en door het park naar de andere kant van de rivier. Daar ligt Bunker H, onderdeel van een gigantisch groot ondergronds bunkercomplex dat in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers hier gebouwd werd. Ondertussen door graffitiartiesten verkunst, blijft het naast een donkere (schand)plek ook een zeer bijzondere locatie om een concert te houden.

Uitstekende plek dus om weer eens flink uitgedaagd te worden met muziek. En dat gebeurt volledig met het duo Sofia Jernberg (vocalen) en Mette Rasmussen (sax). Twee vrouwen/muzikanten die elkaar blijven uitdagen en daarmee een fraaie set neerzetten. Ook deze muziek is niet aan iedereen besteed, maar als je even wat moeite doet hoor je in de stem van Jernberg, naast de bijzondere keelklanken, een bijzondere soulful stem die bij flarden optimaal glanst.

Rasmussen pakt in deze duo opstelling steeds uitdagend, dwars dan weer fraai melodieus uit met bijzonder spel waarbij haar sax door die kille rotsige ruimte optimaal soundeffect meekrijgt. Het is een bijzondere set die deze twee muzikanten spelen, een set waar je, eerst nog behoorlijk van slag van raakt  door het vroege tijdstip, met de song meer ingezogen wordt. Er is een andere wereld als je weer uit het bunkercomplex komt.

Einde van de middag rijden we met de bus richting het geweldig gelegen Stanglerhof in de bergen. Een Agriturismo die naast geweldig eten uit eigen tuin ook alternatieve concerten organiseert. De prachtige rit ernaartoe wordt extra beloond met een concert van Mirko Pedrotti (vibrafoon), Daniel Klein (drums) en Ruth Goller (bas/zang). Goller is een belangrijke naam in deze. Niet alleen afkomstig uit deze regionen en een terugkomer op het festival maar tevens een gevestigde naam in de eredivisie van de internationale jazz.

Het trio speelt een uitstekende set, zonder twijfel het beste dat we tot dit moment hebben gehoord en gezien. Goller lijkt van haar voorheen zo punky spel wat meer richting rock gedoken en zet volbloed rockgrooves neer die samen met Klein een machtige sound krijgen. Pedrotti pakt zijn kansen om met gloedvol spel het trio nog weer verder omhoog te duwen.

Het is verfrissend om na heel veel bands de afgelopen dagen te zien inhouden om juist grooves te spelen, dit trio ze juist vol omarmt en daarmee een fantastisch set spelen. Natuurlijk is er daarnaast het avontuur en de onvoorspelbaarheid maar over een basis van grooves klinken die vanmiddag hier in Stanglerhof wel heel erg lekker. En welkom. Geweldig optreden.

Na een zeer smakelijk diner met eten van eigen tuin keren we terug naar het Kapuzinerpark om daar Økse te gaan zien, een band waarin saxofoniste Mette Rasmussen (die van het ochtend concert in de bunker), bassist Petter Eldh, drummer Savannah Harris en elektronist Val Jeanty de groove ook omarmen.

Het is een verrassende band met een liefde voor de ritmes van de West-Afrikaanse Yoruba religie. De bandnaam betekent niet alleen axe (bijl) in het Deens maar ook ashé, dat verwijst naar de Yoruba. Na het optreden in Stanglerhof is de energie van dit kwartet al net zo voelbaar. Fijne wereldse klanken vloeien samen in een energiek geluid vol avontuur.

Om de nacht goed in te gaan hebben we daarna in het Batzen Sudwerk nog een optreden van Crutches. Een groep muzikanten die weer flink uitdaagt met veel elektronica en bijzonder verrassende tafels vol attributen om voor het bandgeluid te gebruiken. Niemand ooit een telefoon zo als instrument binnen de sound van een band zien gebruiken (!!).

De sound van het internationale gezelschap is even dwars als grappig en uitdagend. De groove mag dan even niet in de set aanwezig zijn (al kan een alternatieve bezoeker er vast wel dance moves op maken) maar de aandacht wordt moeiteloos vastgehouden door alle die vreemde attributen die ze gebruiken. Fijne set om de dag mee af te sluiten.

Foto Bunker H: Südtirol Jazzfestival Alto Adige