Geweldenaren zijn het, de mannen van TV Priest. Ze komen naar Merleyn om het Nijmeegse publiek kapot te maken, te slopen. Maar als dan opeens blijkt dat gitarist Nic Bueth bij het derde nummer This Island daadwerkelijk zijn effectenpedalen heeft gesloopt, dan heb je werkelijk een groot probleem. En hoe vul je een avond dan verder in?

Zingend boegbeeld Charlie Drinkwater vermaakt het publiek met een kort wedstrijdje Hints, waarbij al snel duidelijk wordt dat zijn aanwijzingen naar de film Jaws verwijzen. Bij een tweede poging grapt een concertbezoeker al direct Jaws II, de sfeer is vervolgens erg amicaal, maar wat baalt dit postpunk gezelschap uit Londen van deze ongemakkelijke start van een veelbelovende concertavond. Toch hangt er vervolgens juist totaal geen dreigende spanning in de zaal en dat siert de mannen van TV Priest. De handicap overwinnen en doorspelen maar.

Die rauwe krakkemikkige gitaarsound is toch wel essentieel voor het geluid van TV Priest, al heeft de band het geluk dat My Other People een stuk melodieuzer en dromeriger dan het overrompelende Uppers klinkt. TV Priest is net wat minder boos en opgefokt dan het grote IDLES, een Joe Talbot had waarschijnlijk gefrustreerd alles aan gort geslagen, gitarist Mark Bowen verrot gescholden en al snel Merleyn verlaten. Charlie Drinkwater pakt het professioneel aan, gooit de nodige humor in de strijd en laat zich verder niet uit het veld slaan. Het zijn harde werkers, en ze moeten op een avond als deze dus nog wat harder werken.

Daar ligt het dus niet aan. Charlie Drinkwater overtuigt als rustige frontman, neemt TV Priest op het sleeptouw en laat een lichtelijk geïrriteerde Nic Bueth tussen de nummers door met de pedalen, snoertjes en andere koppeldraadjes heen klooien, al is dit apparatuur zo goed als dood en definitief afgeschreven. Onbewust verleg ik de aandacht naar de gitarist, in de hoop dat hij alles weer aan de gang krijgt, helaas is dit maar gedeeltelijk het geval.

TV Priest speelt dus als een geamputeerde band, nog fragieler, eerlijk, klaar om totaal afgeslacht te worden, met het hoofd kwetsbaar op het hakblok. De donkere postpunk songs vragen nou eenmaal niet om een akoestische aanpak. De arbeidershardheid moet ook in de performance terug te horen zijn. Hoe gemakkelijk eenvoudig is het om de stekkers eruit te trekken en unplugged te ontroeren, te overtuigen, zieltjes winnen. Hier gaat deze aanpak simpelweg niet werken.

Het jongere publiek zet ongemakkelijk een misplaatste hossende carnavalspogodans in, tast elkaar voorzichtig af, maar pakt de gehoopte energielevels niet helemaal op. Verbaast kijken de op leeftijd zijnde ervaringsdeskundigen vanaf de frontlinie toe. In het hoofd van de geharde oudere garde speelt zich waarschijnlijk in gedachte op dit moment een film af van hoe lomp compromisloos het er vroeger aan toe ging, en men daadwerkelijk ongecontroleerd om zich heen slaande een weg door de menigte creëert. De bloed zweet en tranen feedback van het viertal vindt later wel die connectie en krijgt de groeiende massa wel degelijk aan het dansen.

De kracht zit hem in de voortreffelijke sterk gedragen voordracht van Charlie Drinkwater, waarbij het dus niet eens nodig is om zijn stem dynamisch te laten klinken. Wat een ongelooflijke charismatische frontman is hij eigenlijk toch. Alex Sprogis neemt buiten zijn baspartijen wat van de gitaarakkoorden van Nic Bueth voor zijn rekening, en de veilig op de achtergrond opgestelde Ed Kelland is een ware slagvaardige drumbeul. Joe Talbot is oprecht dankbaar, preekt niet eens voor zijn eigen parochie, maar plaatst zich wel op de voorgrond.

Het gemeende dankjewel op het einde is tevens een vorm van opluchting, ze hebben het toch mooi klaar gespeeld om de toeschouwers te overtuigen en te amuseren. Het blijkt nogmaals dat de branddriehoek van TV Priest niet volledig ontvlamt als men een van de elementen elimineert. Het bewijst wel dat ze gevaarlijk dicht bij die grote namen in de buurt komen. Op volle kracht verpletteren ze de boel, breken ze de zaal af en laten ze ook een slopende indruk achter, al blijft het apparaat dan hopelijk wel intact.