Tricklebolt lanceert debuut met sublieme rockshow
De vijfkoppige rockband bestaat uit jonge en ambitieuze jongens uit de Overijsselse streek Salland en werkt al zo’n drie jaar hard aan eigen materiaal en het genereren van een grotere naamsbekendheid. De band haalt zijn muzikale mosterd uit de gloriedagen van de hardrock in de jaren ’70, dus hoor je snufjes Deep Purple, Led Zeppelin of Black Sabbath in de met Hammondorgel doorspekte muziek.
In de relatief korte tijd dat de band bij elkaar is werden al twee EP’s uitgebracht en vele festivals en poppodia aangedaan. Ook speelde de band onder meer in het voorprogramma van Uriah Heep, Di-rect, DeWolff en Thin Lizzy. Maar het kan altijd meer, beter en hoger. Dus togen de muzikanten de studio in met producer Guido Aalbers om een volwaardig debuutalbum op te nemen. Aalbers werkte onder meer samen met Miss Montreal en Paceshifters, maar net zo goed met Queens of the Stone Age en Muse.
Het titelloze debuutalbum kwam gisteren dan eindelijk officieel uit. Natuurlijk op Spotify, maar een album is pas echt wanneer ‘ie ook op een schijf geperst is. Dus lagen de cd’s en lp’s (uitgebracht door Minstrel Music) zaterdag klaar voor gulzige kopers in het Burgerweeshuis in Deventer, de plaats waar Tricklebolt zijn nieuwe baby aan familie, vrienden en fans presenteerde.
Zowel band als publiek worden beloond: de band blijkt fantastische (nieuwe) nummers te hebben gemaakt die met een enorme energie de zaal in worden geragd. Van het pijlsnelle High Trees tot het romantische Come Along en van het rauwe White Women tot het dramatische River; de kwaliteit is hoog. Zelfs akoestisch kunnen de mannen uit de voeten: albumafsluiter The Wanderer wordt met de juiste intimiteit gebracht. Ook de beste oude nummers (“Deze stamt uit de tijd dat we nog normaal over straat konden” – humor heeft de band ook) zoals Untouchable en Long Road en Q65-cover The Life I Live komen voorbij. De jongemannen tonen zich tijdens dit alles als volleerde rockers die hun haren alle kanten uit zwiepen en het hele podium optimaal benutten.
De jongemannen tonen zich als volleerde rockers
De mensenmeute beantwoordt het schouwspel na elk nummer dan ook met een luid gejoel. Tot verlegenheid van zanger Bastian: “We hadden niet verwacht dat het zo druk zou zijn. Serieus niet.” De bandleden krijgen ondertussen allemaal hun (solo)momenten om extra te glanzen, maar nergens is een greintje arrogantie te bespeuren. De band doet het samen. De show wordt – na een paar drumspelletjes van Ymte met het publiek – afgesloten met het opzwepende 1996, inclusief koebelsolo’s van een stel mysterieus verklede vrienden én een intermezzo met Deep Purple’s Highway Star. Als het publiek schreeuwt om meer, kan er nog Beatles-cover Helter Skelter vanaf. Maar dan is het helaas echt voorbij.
Wat blijkt: Tricklebolt heeft een enorme groei doorgemaakt. Liedjes? Uitstekend. Dynamiek? Geweldig. Samenspel? Subliem. Sound? Heerlijk. Maar het allerbelangrijkste: het is zo echt. Tricklebolt maakt muziek uit het hart en raakt mensen in het hart. Het publiek werd op deze eerste zaterdag van het nieuwe jaar getrakteerd op een zelfverzekerde, messcherpe show gebracht door jongens die precies dat doen wat ze het liefste doen.
Wie weet gaat het ze lukken, leven van de muziek. Aan Tricklebolt zal het niet liggen.
Tricklebolt live:
- Donderdag 1 maart: Hedon, Zwolle
- Vrijdag 2 maart: Gigant, Apeldoorn
- Zaterdag 3 maart: Metropool, Hengelo
- Zondag 4 maart: De Pul, Uden
Alle foto’s: