Young Dreams

In het voorprogramma van de Australische psycherockers staat Young Dreams, een band uit Bergen, Noorwegen. Dit ‘symfonische pop ensemble’ (naar eigen zeggen) maakt dromerige maar opgewekte muziek. Het stel klinkt net zo hoopvol als een droom van een kind. De groep met maar liefst twee toetsenisten, doet hier en daar denken aan Fleet Foxes, Foals en zelfs Two Door Cinema Club. Toch is het geheel te vlak en blijven de liedjes te eentonig. Dat past niet bij jonge dromen, die toch vaak spannender achtergrondmuziek behoeven dan wat Young Dreams produceert. De band mag dus wel wat meer durven, want het doet de naam op dit moment geen eer aan.

Tame Impala

Wanneer de tamme impala’s op hun gemakje het podium opwandelen, is de zaal goed volgepakt. Opener Be Above It van de nieuwe cd Lonerism gaat er meteen in als koek. Het publiek knikt eensgezind met het hoofd, de sfeer is gemoedelijk. Zanger Kevin Parker is blij terug te zijn in Amsterdam en in “de mooiste plek om te spelen”. Wellicht heeft hij gelijk, want Paradiso is een mooie zaal die past bij de ruimtelijke sfeer van de muziek.

Jammer is dat het geluid zoveel galmt, mede te wijten aan de echoënde zangpartijen, dat het soms pijn doet aan de oren. Ook piepen de boxen meermaals. Hier en daar drukt een bezoeker de oren dicht om het draaglijk te maken. Dat het geen afbreuk doet aan de relaxte stemming, blijkt aan de steeds heviger trillende vloer, vooral tijdens hits als Solitude Is Bliss, – die er al als tweede nummer inschuift – It Is Not Meant To Be en nieuwe single Elephant.

Parker en zijn maten spelen extra lange versies van de meeste nummers, ware het niet dat deze ‘jams’ allemaal ingestudeerd zijn. Het deert niemand wat. De wietlucht in de grote zaal wordt steeds intenser, overal zwieren rookpluimen de lucht in. Ook de zweetlucht wordt bijna penetrant. Halverwege het concert wordt een meisje onwel en stort letterlijk in. Haar blik staat op oneindig en het lukt haar niet meer zelfstandig op te krabbelen. Nadat ze van de vloer is geraapt en is weggedragen door twee jongens deint het publiek rustig verder op de klanken van Tame Impala.

Climax van de avond is enige toegiftnummer en vaste prik Half Full Glass Of Wine, afkomstig van de EP Tame Impala. De band breidt er minutenlange drum- en gitaarsolo’s in en zweept de meute nog even goed op. Dit allemaal met lollige bassist Nick Allbrook, die tijdens het gehele nummer een masker van James Bond-acteur Daniel Craig draagt.

Na krap anderhalf uur is het gedaan en keert het publiek ongetwijfeld met een aangenaam gevoel huiswaarts.

Gezien: 29 oktober 2012, Paradiso, Amsterdam