Op woensdagavond 3 november speelde de Cubaanse pianist Roberto Fonseca met zijn band in een goed gevuld Bimhuis in Amsterdam. Fonseca is vooral bekend als muzikale erfgenaam van Buena Vista Social Club: hij speelde regelmatig naast de voornaamste leden van deze succesvolle groep, Ibrahim Ferrer en Rubén Gonzáles. Daarnaast trad hij op met vele jazzgrootheden zoals Wayne Shorter, Herbie Hancock en Michael Brecker. Als soloartiest maakt hij al meer dan tien jaar veel indruk met zijn eigentijdse variant op Afro-Cubaanse muziek waarbij traditionele son-ritmes, jazz en soul op organische wijze samensmelten.

Met Joel Hierrezuelo op percussie, Omar Gonzáles op bas, allesblazer Javier Zalba op sax, fluit en klarinet en Ramsés Rodriguez op drums maakt Roberto Fonseca veel indruk met een overtuigende, lange en zeer gevarieerde jazzset. Veel stukken van zijn nieuwe album Live In Marciac passeren de revue waaronder het fraai opgebouwde en meer dan kwartier durende Lo Que Me Hace Vivir en het meeslepende stuk Consumatum Est. Het vijftal kale muzikanten uit Havana voelt elkaar haarfijn aan en men weet het beste bij elkaar boven te halen. Het spelplezier spat van het podium af en slaat met speels gemak over op het enthousiast op de ritmes meebewegende en genietende publiek.

Met name de muzikale ‘battles’ tussen Fonseca en drummer Rodriguez zijn een lust voor het oog en oor. Er wordt heerlijk geïmproviseerd binnen het door Fonseca geschetste muzikale kader, met veel oog voor detail en genoeg ruimte voor alle muzikanten om ook afzonderlijk hun talenten te etaleren. Na een aantal spannende composities blijkt Roberto Fonseca zelfs nog een extra troef voorhanden te hebben. Zangeres Danay komt het vijftal voor twee nummers versterken en zij overtuigt vanaf haar eerste noot in twee prachtige en passievol klinkende Afro-Cubaanse nummers. Daarna wordt even wat gas teruggenomen met de mooie ballad Triste Alegria maar vervolgens krijgt Fonseca het voor elkaar om het publiek luidkeels mee te laten zingen. Veel tekst heeft de pianist niet voor het publiek maar de voorbeeldkreten worden tot grote tevredenheid van de band uitstekend gekopieerd door de zaal. Na het voorstellen van de band en de staande ovatie die volgt na het spelen van het laatste prachtstuk volgt nog een sublieme toegift die de hoogtijdagen van Buena Vista Social Club doet herleven.

Al ruim twaalf jaar treedt Roberto Fonseca op met deze groep muzikanten en nog steeds is elk concert van deze band een ware jazzmasterclass, waarbij de elementen klasse, passie, humor, variatie en presentatie de basisingrediënten zijn voor een geslaagde set. Met zijn eigen vaak subtiele, doch immer overtuigende pianospel als klanktapijt waarop door de andere muzikanten verder geborduurd mag worden brengt Roberto Fonseca ook het Bimhuis in vervoering en onderstreept hij nogmaals zijn talent en grote klasse.