Ondanks dat we nog moeten wennen aan de kou en de regen is het een mooie herfstavond in Doornroosje. Het personeel geeft je al bij binnenkomst dat speciale good feeling gevoel mee en het is niet verkeerd om met een supportband als Max Hell te beginnen. Zelf ben ik een groot liefhebber van Pixies en ook de Max Hell frontman loopt met die noisy surfrock weg. Hij schaamt zich er niet voor om zijn idolen tijdens interviews te noemen en hij heeft ook net zo’n heerlijke oerschreeuw als Frank Black en de vrijwel identieke samenzang met gitarist Mirjam maakt het wel af.

Max Hell is een echte Popronde band, en het is een unieke kans om als supportact dit talent een klein speeluurtje te gunnen. Daar begint het allemaal. Heel eventjes waan ik mij weer zestien jaar en kijk ik ongemakkelijk naar de jaren negentig uit. Bewapend met Pixies op mijn discman luidt ik de kleurrijke eighties uit. Achteraf gezien het voorprogramma van de jaren negentig, hier dus een soortgelijk voorprogramma van de Personal Trainer indierockers. Met veel overtuiging brengt een zeer goed spelende Max Hell hun eigen nummers, ze hebben alleen de pech dat Willem Smit als een vernietigende bulldozer al het voorgaande laat verbleken.

Het is amper te vatten dat Willem Smit eigenlijk in eerste instantie de hele Personal Trainer Big Love Blanket plaat van voor tot achter ingespeeld heeft om deze vervolgens in de studio met andere muzikanten te voltooien. Op het podium klooit hij maar wat heen, sloopt de rand van een megafoon en wandelt hij amusant als een vervelende stoorzender rond. Je kan dit ongeleid projectiel dan beter geen instrument in handen geven, tenzij je goed verzekerd bent. Niet iedereen heeft het financiële vermogen van een The Who, Nirvana of Jimi Hendrix om deze elke avond op te offeren. Het is allemaal zo geniaal doordacht, Willem Smit is een echte ras entertainer.

Bij het eerste gedeelte van het Personal Trainer concert ben je getuige van een one man stand up comedy show, maar dan wel met een verrekte goede begeleidingsband. Normaal hou ik niet van de ouderwetse boergrap, maar bij Willem Smit werkt die verkeerde luchtinhoud uitspatting weldegelijk op de lachspieren. Net als het onnodig langdradig treiterend uitrekken van een nummer. Bij hem werkt het allemaal perfect, en als hij dan voor een paar secondes achter in de toneelmist verdwijnt wordt Willem Smit direct gemist.

Alles voor het vermaak, al is de show eigenlijk niet voor minderjarige bezoekers geschikt. Al snel is er een stukje blote borst in beeld, vervolgens zijn er twee blote borsten zichtbaar om daarna een geheel ontbloot bovenlijf te tonen. Dit lijf is dan wel van Willem Smit die op sado machistische kwelwijze zijn shirtje eerst mishandelt, achterstevoren aantrekt en vervolgens verscheurt. Het hoort allemaal bij de act, maar wat is het toch leuk en komisch theatraal. Als een tuimelaar zwalkt hij in de ronde, valt hij de overige bandleden lastig en zelfs een trieste anekdote over ontvreemd merchandising materiaal komt droog serieus over.

Meent hij dit nou echt, of zit hij maar wat te dollen? De band kruipt langzaam uit zijn schulp. Abel Tuinstra maakt op zijn plek achter de keyboard gebruik om zich tussen het podiumgordijn te verstoppen en snelt doelloos als een vintage Ren Je Rot deelnemer over de beperkte podiumplek. Vreemd genoeg speelt Personal Trainer in de kleine paarse zaal van Doornroosje en staat cabaretdier Wende gelijktijdig in de grote rode zaal geprogrammeerd. Ze verdienen het eigenlijk alle twee om op die ere plek te spelen. Het is niet anders.

Het boeit Willem Smit verder niet zoveel. Die zoekt juist amicaal contact met de toeschouwers, kroelt met zijn handen door een krullende grijze haardos van een oudere bezoeker en nodigt een meisje uit het publiek zelfs uit om een nummer met hem te zingen. Na de paniekerige aarzeling neemt hij het maar snel zelf over. Willem Smit, de foute charmeur die met zijn nog foutere sexy danspassen een overtuigende indruk achterlaat. Bij de introductie van de bandleden besef ik pas dat er zeven man op het podium staan. Acht zelfs als tegen het einde nog een gastsaxofonist toetreedt, die helaas wel de pech heeft dat zijn microfoon wat zacht staat afgesteld.

Met twee slagwerkers creëren ze een hard stevig geluid, wat live nog beter dan op de plaat tot zijn recht komt. Ook heeft Personal Trainer twee gitaristen, een bassist en de eerder genoemde toetsenist paraat. Het geheel komt dus wat later tot leven, maar dit is ook onderdeel van het optreden. Als de energieke frontman zijn rustmomenten pakt komt vooral zijn percussiemaatje en voormalige Canshaker Pi collega Kilian Kayser in actie. Lang niet iedereen heeft in de gaten dat hij zich tijdens de afronding van de set midden in de zaal bevindt, de bar beklimt en daar een bescheiden showtje weggeeft.

Muzikaal is het allemaal meer dan dik in orde. Personal Trainer maakt zijn veelbelovende favorietenrol helemaal waar. Big Love Blanket is de beste Nederlandse debuutplaat van vorig jaar. Dat de binnenlandse rockscene op dit moment zo positief in ontwikkeling is maakt hierin amper verschil. Alles klopt aan de presentatie van Personal Trainer en er is zelfs ruimte voor een recent opgenomen track. Die nieuwe plaat is blijkbaar al helemaal klaar, maar Willem Smit ziet het nut er niet van in om deze al zeer binnenkort te releasen. Op dit moment teren ze al klein een jaar tevreden op het Big Love Blanket succesverhaal en lopen ze minder het risico dat ze daarvan te weinig kunnen genieten. Elk optreden is dan wel hetzelfde kunstje, elke avond weer een andere stad.

Willem Smit leest van een op de grond liggend papier voor hoe blij ze zijn om in de prachtige stad Nijmegen te zijn. Het is allemaal zo cliché, zo waar, al is het bedankje na afloop wel gemeend. Ze mogen weer een gewonnen wedstrijd bijschrijven, en elke Amsterdammer is op dit moment blij met een gewonnen wedstrijd. Toch put Personal Trainer uit een rijkelijk verleden en komen er ook de nodige oudere meer funkende postpunk nummers voorbij. Vergeet niet dat Willem Smit vijf jaar geleden al Personal Trainer schetst en de lijnen uiteen zet. Het oogt allemaal losjes, maar de show is zorgvuldig ingecalculeerd. Er volgt na afloop geen toegift, en dat is prima zo. Zelfs een toegift is veelal niet meer spontaan en onderdeel van het optreden. Na anderhalf uur is iedereen zichtbaar tevreden en heeft Personal Trainer en vooral Willem Smit het uiterste van zich gegeven, en dan is het ook wel klaar.