In de rij voor een biertje vroeg een stel gebruinde zeilers, die net hun zeilboot voor Pampus hadden aangelegd om even op adem te komen, mij wat er aan de hand was. Op het IJmeer waren ze al een afgeladen veerboot met ongetwijfeld uitgelaten en zwaaiende passagiers tegengekomen en waren nu wel enigszins verbaasd wat ze op het toch normaal vrij rustige of zelfs onbewoonde eiland aantroffen. Nog geen uur later zag ik ze enthousiast meezingen met Hazes’ Bloed, Zweet en Tranen in de gang naast de wc’s, de deze dag ongebruikelijke en geïmproviseerde plek voor karaoke. Zo hadden ook zij nog een extra en onverwachte attractie tijdens hun bezoek aan dit forteiland.

Zelf hadden we net de schoolslag geoefend, boven ons hoofd, onder leiding van Willem Smit, de voorman van de band met de in dit geval wel zeer toepasselijke naam Personal Trainer. Dit voor het geval we de laatste boot terug zouden missen, of er niet meer bij pasten. Want dat was deze dag wel een dingetje. Al had een nachtje op dit ‘uniek stukje werelderfgoed’ ongetwijfeld nog een extra leuk feest opgeleverd, met verrassende muzikale combinaties en jamsessies. Maar dan hadden we tegen de ochtend wel echt voor/op Pampus gelegen.

Nu ging uiteindelijk iedereen keurig met de laatste twee boten (naar Muiden of IJburg) mee, na zo’n zeven uur livemuziek op dit kleine eiland, waar we, begeleid door de klanken van het sound checkende Ciao Lucifer, samen met een aantal bandleden aan het begin van de middag waren aangemeerd voor de eerste editie van Pampus Live (in het kader van het vierdaagse Proef Pampus, en mede georganiseerd door GRAP Amsterdam). Ciao Lucifer wist meteen al een klein feestje in de open tent tegenover het paviljoen te bouwen, met hulp van een aantal enthousiaste dansers, klein en groot.

Want er waren dus ook hele gezinnen aanwezig, met voor de kinderen speurtochten en waterpret. Maar de muziek voerde deze dag toch echt de boventoon, met optredens van bands uit de Nederlandse (sub)top van de indiescene. En hoe divers de klanken ook waren, het leek het deze dag wel één grote muzikale familie, zo met z’n allen samengepakt rond de drie podia op een paar minuten loopafstand van elkaar. Dus kwam je elkaar ook steeds weer tegen, als je niet aan het chillen was in de zon op het gras of terras. En de muzikanten bezochten dus ook elkaars optredens.

Zo stond bijvoorbeeld Pitou (samen met onder meer Pip Blom) vooraan te dansen bij Personal Trainer. Hun energieke optreden in de – gelukkig – droge gracht zal de daar bivakkerende zwaluwen schrik hebben aangejaagd. Pitou zelf hield het intiem, dus zij zal ze niet hebben weggejaagd. Op haar beurt vroeg Pitou of wij wel genoten van de zwaluwen. Ze had nog een liedje daarover, Animal, over ‘hoe we soms met minder woorden misschien iets gelukkiger zouden zijn’ , weer zo mooi door haar gezongen en door de band gespeeld. Muzikaal is het woord voor dit indrukwekkende optreden, wat mij betreft het hoogtepunt. Ik had haar ook nog nooit live gezien. Dat gold wel voor de meeste van de andere bands. Maar er zullen vast wel bezoekers zijn geweest die voor het eerst genoten van de betoverende klanken en zang van Loupe, het springerige EUT en – vooruit- de branie van Bob uit Zuid. En ondertussen werd het alleen maar mooier weer al moest die laatste daar weinig van hebben: ‘Fok de zomer!’ Maar hij was wel geil.

Van Bumle B. Boy en Huub Prins heb ik te weinig gezien om daar iets zinnigs over te zeggen, van CHARLOT helaas ook. Zij trotseerde de elementen, de onvermijdelijke wind en geluidsproblemen, en speelde in een kleinere bezetting dan ik eerder heb gezien. Toen was ik gelijk fan, van haar zang, bijzondere band en goede en mooie songs. Nu wilde ik ook nog iets zien van de tegelijk optredende Lena Hessels, die met nog een paar andere acts wat was weggestopt in een kelder in het fort, maar wel een spannende locatie. Daar werd flink gedanst op de elektronische beats van haar partner Tender Blom, die haar verleidelijke en charmante zang begeleidden. Lena timmert gestaag en eigenzinnig aan haar muzikale carrière, met als laatste single een potentiële hit, en zal ons ongetwijfeld blijven verrassen. En haar moeder deelde stickers uit.

Het laatste optreden was voor Bongloard. We waren nog aan het bijkomen van Personal Trainer, dus was dit even iets te veel van herrie. Maar ook dit bleek goede en strakke herrie, dus allengs zette men zich toch weer in beweging en werd dit festival ook dansend afgesloten. Ondertussen werd de apparatuur van Personal Trainer de steiger en boot opgereden en werd er ook nog gezwommen, de wind was gaan liggen en het water verleidelijk. Pitou had ook gezwommen, las ik in haar instapost. En misschien heeft ze daarna wel een zeewierbitterbal gegeten. Na zwemmen zal die ongetwijfeld nog lekkerder hebben gesmaakt.

Onder een oranje zon verlieten de laatste twee veerboten het eiland. ‘Tot volgend jaar’ had Willem Smit al besloten, die vond dat we dan ook allemaal naar Keenan Mundane moeten, want daar was nu te weinig publiek bij geweest, ook voor mij zou dat dan een herkansing zijn. Willem zelf is dan ook blijkbaar weer van de partij. De zwaluwen zijn gewaarschuwd.