×

Concert

05 november 2013

Peel Slowly And See

Geschreven door: Nausikaä de Blaauw

• fotografie door Nausikaä de Blaauw

In het Leidse Imperiumtheater vond afgelopen zaterdag voor de derde maal het muziekfestival Peel Slowly And See plaats, georganiseerd door de Leidse platenzaak Velvet Music. Het is een kleinschalig festival dat een podium biedt aan nationaal en internationaal talent, aan muziek waar je een beetje je best voor moet doen. De naam Peel Slowly And See verwijst naar de gelijknamige box-set van The Velvet Underground.

Katy GunnKaty Gunn trapte de avond af en de New Yorkse was duidelijk niet gewend aan de theatersetting en het publiek dat ervoor koos om stilzwijgend en zittend te genieten. Ze is niet voor het eerst in Leiden; in 2011 verzorgde ze er al meerdere optredens. Katy is gecharmeerd van de stad en, zoals zelf aangeeft, ze zou er graag willen wonen.

In haar eentje zet ze opvallende nummers neer met viool, piano, breakbeats via haar laptop, en met haar aantrekkelijke jazzy stem probeert ze het publiek wat meer leven in te blazen. Want men is eerst nog wat afwachtend en duidelijk niet voorbereid op haar muziek. Maar ze charmeert, is spontaan en zelfverzekerd, en het publiek is erg ontvankelijk en leergierig. Na een energieke set met voornamelijk nummers van haar eerste album Beautiful Things heeft ze uiteindelijk het publiek toch op haar hand en neemt ze een welverdiend applaus in ontvangst.

Robert-Jan StipsZe wordt opgevolgd door Robert-Jan Stips. De Haagse componist, toetsenist, zanger en producer heeft een indrukwekkend muzikaal verleden en speelde o.a. in Supersister, Golden Earring en The Nits. In een vrolijk shirt neemt hij plaats op het irritant krakende pianokrukje en gewapend met briefjes met daarop zijn teksten, neemt hij ons mee op een ‘trip down memory lane’. We voelen ons te gast in zijn woonkamer waar hij wat liedjes voor ons speelt en mooie verhalen aan ons vertelt.

Verzoekjes zijn altijd welkom, maar hij geeft er dan wel zijn eigen draai aan. Zo komt er een geweldige versie van Radar Love voorbij: Golden Earring meets Chopin, maar dan wel een Bluesversie. A Girl Named You van Supersister wordt omgedoopt tot A Girl Named She en van The Nits speelt hij het nummer Cars & Cars. Erg mooi. Verhalen over vroeger, het toeren in de VS met Golden Earring, de relatie met Cuby and the Blizzards en Herman Brood: het doet ons verlangen naar de jaren zeventig. De geroutineerde en relaxte Stips laat ons horen waar de roots van de Nederlandse rockmuziek liggen. Een zeer persoonlijk optreden.

Yori SwartNa de pauze in de kleine maar gezellige bar is het tijd voor de laatste twee artiesten. Eerst is er ruimte voor Nederlands talent: Yori Swart. Wie heeft nog niet van haar gehoord? Afgestudeerd aan het Conservatorium van Amsterdam en winnares van vele prijzen, waaronder de Grote Prijs van Nederland.

Ze is erg zenuwachtig als ze het podium opstapt. Zo zenuwachtig zelfs, dat ze bij het inzetten van haar eerste nummer de tekst vergeet. Dit is haar volgens eigen zeggen nog nooit eerder overkomen. Gelukkig staat haar meest recente LP Weigh In Weigh Out ter promotie naast de piano en kan ze snel daar haar lyrics uithalen. Na een paar keer diep ademhalen, sluit ze haar ogen en daarna gaat het allemaal eigenlijk vanzelf.

Prachtige, fragiele nummers worden afgewisseld met wat pittigere gitaarstukken. Tussen het spelen en stemmen door neemt ze een slok van haar Teiturthee en kan Teitur Lassen, de artiest die na haar het festival zal afsluiten en op de voorste rij zit te genieten, het niet laten de toeschouwers even te vertellen dat zijn thee ook te koop is bij de bar. Naast hem zit Katy Gunn, ook duidelijk geboeid. Het schetst de sfeer van deze avond.

TeiturTeitur mag het stokje van Yori overnemen en de avond afsluiten. De singer-songwriter uit Faeröer maakt een zeer ontspannen en een openhartige indruk. Veel mensen in de zaal zijn speciaal voor hem naar het Imperiumtheater gekomen. Teitur heeft vast een set voorbereid, maar het komt over alsof hij de nummers speelt die het publiek graag wil horen. Het breekbare Home zorgt bij sommige mensen voor tranen in de ogen en met Josephine, een nummer dat gaat over een buurmeisje dat zwerfhonden opjaagt en het horloge van zijn oma heeft gestolen, komen we heel dichtbij de gevoelswereld van Teitur.

Teitur lijkt op een bepaalde manier een kind in het lichaam van een volwassene, onwennig en puur, maar hij weet precies wat hij doet.“We raise our voice in unison at the end of the show. People break into tears for reasons I don’t know. They just want to understand me, and I sing to be loved.”

De entourage op het podium, de sfeervol opgestelde lampenkap, radio, het bijbehorende jaren zestig-meubilair en de LP van David Bowie met daarvoor een subtiel gedrapeerde bananenschil (natuurlijk een verwijzing naar Peel Slowly And See) dragen bij aan de ongedwongen, persoonlijke huiskamersfeer. Peel Slowly And See is klein en intiem. Artiest en toeschouwer komen hier bij elkaar om van elkaar te genieten. Een uniek initiatief van en voor liefhebbers van échte muziek.