Groningen heeft Eurosonic, Utrecht Le Guess Who? en Zwolle heeft Let’s Get Lost. Het gelijknamige platform ter promotie van nieuwe muziek organiseerde dit weekend na een succesvolle eerste editie vorig jaar oktober (750 bezoekers, met nu naar grotere podia doorgebroken artiesten als Jacco Gardner, SX en Mozes and the Firstborn) een tweede editie van het indiefestival in verschillende locaties in de Zwolse binnenstad.

Poppodium Hedon wordt momenteel verbouwd en dus werd er gezocht naar alternatieve locaties. De organisatie koos voor zeven locaties op loopafstand van elkaar en daar verdient de organisatie al een dikke pluim voor. Ontdekfestivals als Let’s Get Lost hebben als nadeel dat je niet alles kan zien wat er speelt. Voordeel is dat er vaak een spannende programmering is met epische bands die veelal (nog) in de underground verkeren. Let’s Get Lost mag ook op dit punt van een geslaagd festival spreken: zowel Zwolse, nationale als internationale acts maken hun opwachting op het festival.

Rond vijven stappen we binnen in Theater Odeon voor een mooi LGL-polsbandje en wat witte kiezelstenen met de woorden Let’s, Get en Lost die je à la Hans & Grietje op je routes tussen de locaties moet/mag laten vallen. We gappen wat stenen mee en gaan eerst onze buikjes vullen in een snackbar. Daarna starten we ons avontuur in Odeon bij The Horse Company.

The Horse Company – Odeon

De Zwolse roots/americanaband The Horse Company stond vorig jaar met de alom bejubelde derde plaat Calypso op de eerste editie van Let’s Get Lost. Vanavond is het de allerlaatste show van de band ooit. De band stond onder andere al bij De Wereld Draait Door, op Noorderslag en op allerlei Nederlandse poppodia, nu vindt The Horse Company het welletjes. Hun afscheidsoptreden in thuisstad Zwolle trekt een goed gevulde zaal en terecht. Wat een heerlijke trip bezorgen deze jongens het publiek – het is pas etenstijd en toch gaan er al veel voetjes van de vloer. Het is duidelijk: deze avond wordt mooi.

Earth Mk II – Statenzaal

We doen een poging Zweedse singer-songwriter Joakim Löwing ofwel Lowing in de Muzerie mee te pikken, maar helaas staat het al vol. Dan Earth Mk II (Earth Mark Two) in de Statenzaal maar proberen. De band van drummer en zanger Hugo van der Poel (vriend van Jacco Gardner, met wie hij in psychedelische 60s band The Skywalkers zat) speelt muziek met (hoe kan het) psychedelische invloeden à la Zombies en Syd Barett, maar we horen ook speelse popdeuntjes à la The Vaselines. Leuk is dat Van der Poel louter vrouwen in zijn band heeft. Earth Mk II staat komende maanden in het voorprogramma van Gardner, dus grijp je kans.

Unterwelten – Statenzaal

Bijna een uur later is diezelfde Statenzaal een stuk minder uitbundig verlicht, het mag gerust donker genoemd worden. Maar dat doet de naam en sfeer van de muziek van droneband Unterwelten alleen maar ten goede. De sowieso al tamelijk spookachtig aandoende inrichting van de voormalige vergaderruimte van de Provinciale Staten van Overijssel wordt door de mysterieuze en onheilspellende klanken van de band (met maar liefst twee drummers) van singer-songwriter Michiel Flamman (zijn gezicht verstopt onder een grote hoofddoek) alleen maar versterkt. Voor zijn album vertrok hij naar Berlijn en de tweede wereldoorlogoverblijfselen in die stad heeft hij verwerkt in zijn nummers. De zaal siddert als Flamman dreigend uithaalt. Wát een indruk maakt het eerste liveoptreden van deze band. Het debuutalbum komt begin volgend jaar.

Bleached – De Harmonie

Na deze zware kost van voormalig Solo-lid Flamman is het tijd voor iets meer lichtvoetigs. Het lo-fi garagerockduo Bleached, bestaande uit zusjes Jennifer en Jessie Clavin uit Californië plus een vrouwelijke bassist en handsome drummer spelen simpele liedjes over jongens. De roze geverfde haren van de chicks zwiepen in het rond en de band klinkt meer als vuige punk dan op debuutplaat Ride Your Heart, dat vol staat met zonnige garagetunes. Vermakelijke show, waarin de drummer een aantal maal zijn wegglijdende basdrum terug moet trekken en een aantal mannen in het publiek helemaal gek lijken te worden en de dames verafgodend aanstaren.

Japanther– Het Vliegende Paard

We zijn wel klaar voor een beetje freaky muziek en stappen naar studentencafé Het Vliegende Paard. In de bovenstaal staan bassist en Joey Ramone fan (aan het grote hoofd op zijn shirt en identieke kapsel te zien) Matt Reilly en zijn maat drummer Ian Vanek. Sinds hun oprichting als kunstproject in 2001, hebben de twee al 17 albums gemaakt, vol noiserock, gesprekken en ondefinieerbare geluiden, opgenomen met taperecorder. Het is fascinerend om te horen hoe de bas als een gitaar kan klinken en om te zien dat Vanek het hele optreden zijn zonnebril op- en spijkerjas aanhoudt, er flesjes water en pakjes sigaretten door geluidstrillingen van de boxen afschieten en de microfoons daadwerkelijk ooit telefoonhoorns waren.

Radkey – De Harmonie

Dan is het tijd om een stukje Radkey mee te pakken. Deze driekoppige band uit Missouri heeft nog maar enkele EP’s uit en daarop staan louter springerige catchy poppunkliedjes à la Fidlar, Ramones en The Computers. Het is uitermate verslavend. Vuist in de lucht, meeschreeuwen en losgaan is het devies.

Automatic Sam – De Harmonie

Onze laatste halte vanavond is het Nijmeegs/Zwolse kwartet Automatic Sam. De band bracht in 2011 debuutplaat Texino uit, brak tussendoor met drummer Bob Hogenelst en platenlabel Suburban en heeft tweede album Sonic Whip op het (kleinere) indielabel Quadrofoon uitgebracht. Deze plaat is psychedelischer, lawaaieriger, en minder blues dan zijn voorganger, maar minstens zo lekker. En wat zitten de heren er vanavond goed in. Zowel het ‘oude’ als het nieuwe werk wordt vol overgave gespeeld en er wordt dan ook goed gezweet. Stelt de toeschouwer zich voor deze band open, dan wordt hij meegezogen in een lange trip van beukende drums, indringende, sexy gitaarpartijen en het bezielende stemgeluid van zanger en gitarist Pieter Holkenborg. Automatic Sam is strijdlustig, werklustig, wellustig. Gewoon Lustig. Waarom zijn deze gasten nog niet uitgebreid de wereld over aan het toeren?!

Het Let’s Get Lost festival 2013 bood een gevarieerd programma met echt talent, bands die eigenlijk al veel grotere zalen aankunnen, toffe locaties, gezelligheid, bezoekers die letterlijk ‘Lost’ raakten (in de muziek) en een toporganisatie. Wat mij betreft tot volgend jaar!

P.S.: Let’s Get Lost presenteert 14 november aanstaande alweer een heel tof optreden: in café Het Vliegende Paard zal dan Drenge staan, een jong duo dat onstuimige bluesgaragerock produceert. Het naamloze debuut ontving al veel lovende kritieken en het is aan de knaapjes om ‘Het Paard’ even op zijn kop te zetten.

Foto’s door Eugenie Reichenbach