×

Concert

16 oktober 2013

Jonny Lang krijgt uitverkochte Melkweg stil

Geschreven door: Björn Groenen

• fotografie door Nausikaä de Blaauw

Label: Provogue / Mascot

Jonny Lang speelt vanavond in een uitverkochte Melkweg. Terwijl de regen buiten op straat klettert, speelt de blues- en gospelzanger / gitarist binnen een vurige performance.

De allereerste blik naar het podium is helaas geen streling voor het oog; rondom de charismatische frontman verzamelen zich namelijk gitarist Akil Tompson, drummer Barry Alexander, toetsenist Dwan Hill en bassist James Anton. Ongetwijfeld geen doorn in het oog, deze bandleden hebben een prima portfolio. Alleen lijkt het erop dat zij mentaal gesloopt zijn door een of andere chaotische internationale tour. Het zal wel aan de doordeweekse maandag liggen, want de algemene performance was niet krachtig te noemen. En dat mogen we gerust verwachten van een vernuftige frontman als Lang.

Jonny Lang live @ Melkweg 2013 12

Dat neemt niet weg dat de avond geslaagd is, alleen waren de verwachtingen groter dan gedacht. Zo neemt Lang geen risico en blijven klassiekers als Seasons en River afkomstig van zijn laatste studioalbum Fight For My Soul (2013) en Lie To Me (Lie To Me, 1997) helaas uit. Het publiek wordt daarentegen wél getrakteerd op een gevarieerd repertoire met onder andere een interessante uitvoering van Muddy Waters’ 40 Days And 40 Nights, Rack ‘Em Up (Lie To Me, 1997), Red Light (Long Time Coming, 2003) en What You’re Looking For, Blew Up The House (Fight For My Soul, 2013). Hoogtepunten van deze avond zijn de explosieve nummers A Quitter Never Wins (Lie To Me, 1997) en Turn Around (Turn Around, 2006), die Lang met absolute klasse bespeelt en waar hij een terechte positieve respons voor terugkrijgt van het publiek.

Dat Lang ooit heeft aangegeven in een interview dat hij zich onwennig voelt om na zeven jaar het podium weer te betreden omdat zijn zesde studioalbum verscheen, is volstrekt begrijpbaar. Lang zien we vanavond dan ook regelmatig naar zijn versterker, gitaar en effectpedalen kijken. Hij lijkt namelijk niet tevreden met het algemene geluid te zijn. Daar heeft hij een punt, want wat betreft akoestiek is de ‘Oude Zaal’ in de Melkweg niet bepaald een geschikte optie voor Lang’s toonkunsten.

Over verwachtingen gesproken; de Amerikaanse gitarist gaf eerder aan dat het publiek met regelmaat gitaarsolo’s van dertig seconden verwacht. Wat dat betreft heeft hij de avond prima onder controle. We horen namelijk een geslaagde afwisseling tussen ballads en wat extremer werk. Maar de keerzijde van de medaille is dat Lang’s bandleden er als een stel zoutzakken bijstaan. Ook horen we verder deze avond helaas geen vocalen van achtergrondzangeres Missi Hale of Lang’s zus Jessi Lang. Die toevoeging had zijn performance een voortreffelijke meerwaarde gegeven. De achtergrondvocalen worden vanavond vervangen door mannelijke stemmen, wat toch in zekere zin teleurstellend is. Een betere kompaan op het podium voor Lang zou simpelweg een vrouwelijke soul/gospel stem zijn.

Niettemin krijgt Lang het publiek in de uitverkochte Melkweg op diverse momenten stil. Dat heeft alles te maken met het feit dat Lang iets unieks in petto heeft namelijk: een nieuwe vermakelijke soul/blues muziekstroming in combinatie met overvloedig karakteristiek gitaarspel.

Jonny Lang live @ Melkweg 2013 5