Jon Allen, Bertolf, het Metropole Orkest, liedjes van The Beatles… zet het in een theater en je hebt een volle bak. Avonden lang. Maar vrijdagmiddag stond deze combinatie op de BedrijfsautoRAI. In een aantal vrachtwagenopleggers. Op een verregend plein. Het kwam het geheel niet ten goede.

En dat was verdorie een partij jammer. Het concert vrijdagmiddag 20 april was een initiatief van de sector Transport en Logistiek Nederland (TLN), dat met de slogan ‘Zonder Transport Staat Alles Stil’ al een aantal jaar campagne voert om aandacht te vestigen op de onmisbaarheid van transport en logistiek in de samenleving. Uit onderzoek van TLN blijkt namelijk dat veel automobilisten zich weliswaar realiseren dat transport onmisbaar is, maar dat de aanwezigheid van al dat vrachtverkeer op de weg vaak als onprettig wordt ervaren. TLN wil graag verandering brengen in deze beeldvorming. Of dit concert daar nu bij heeft geholpen is dan weer een tweede.

‘Zonder transport geen Metropole Orkest’, zo viel op diverse op het terrein geparkeerde vrachtwagens te lezen. Het overgrote deel van de bezoekers van de BedrijfsautoRAI leek het weinig uit te maken of het Metropole Orkest al dan niet vervoer had. Zij vergaapten zich – driftig flyerende medewerkers ten spijt – liever aan de vele glanzende bolides en stoere trucks elders op en rond het RAI complex. Het wisselvallige weer zal zeker ook niet geholpen hebben. Waardoor de rare situatie ontstond dat het massale en zeker niet goedkope Metropole Orkest, geparkeerd in een aantal trailers, bij de aftrap met een zeer toepasselijk Drive My Car, voor een groep bezoekers stond te spelen die wellicht minder groot was dan het orkest zelf. Plus een aantal bobo’s op het ver en hoog gelegen VIP terras die hun week met elkaar door aan het nemen waren. Een prijzige investering van TLN dus, die zich wellicht niet uitbetaalde zoals men hoopte. Pas naar mate het optreden vorderde liep het terrein voller. Maar het hield niet over.

Tijdens het optreden doemde de vraag meerdere malen op waarom voor een prima concert als dit op een dag als deze niet was uitgeweken naar het nog geen twintig meter achter het podium gelegen RAI Theater. Dat had een perfecte setting geweest. Droog, warm, goede akoestiek. Maar ja, minder in het oog springend. Het was namelijk het oorspronkelijke idee was dat het Metropole Orkest symfonische uitvoeringen van Beatles-liedjes zou brengen, begeleid door claxonnerende vrachtwagens. Deze stonden aan de zijkanten van het terrein geparkeerd. Vooraf werd echter al gemeld dat het vrachtwagengetoeter geluidstechnisch niet haalbaar was en dat de vrachtwagens dus maar voor een ‘lichtorgel’ zouden zorgen. Dat ‘lichtorgel’ bleek het ritmisch aan- en weer uit knipperen van de koplampen. Een idee dat in het daglicht op een akelig leeg terrein amper effect had. De knipperende chauffeurs oogden dan ook een beetje beteuterd toen zij hun lampen ritmisch aan en uit gooiden en met zichtbare opluchting konden ze op het eind alsnog de claxon even open gooien.

Hoe troosteloos de setting ook was, muzikaal bleek het smullen. Met Bertolf en Jon Allen die respectievelijk de vocalen van Paul McCartney en John Lennon op zich namen en puike arrangementen van het Metropole Orkest die de liedjes fris en nieuw deden klinken, viel er veel te genieten. Het al genoemde Drive My Car was gezien het thema van de dag de gedoodverfde opener. Daarna werd met hinkstapsprongen door de albums Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band en Magical Mystery Tour heen gewerkt. Juist doordat er niet voor een ‘greatest hits’ werd gegaan en er op één periode in het Beatles-oeuvre was gekozen, zorgde dat voor een coherent geheel. Zoals de ‘The Beatles Symphony’ van het Metropole Orkest dat ruwweg een jaar geleden (met toen ook onder meer Jon Allen als gastzanger) in Vredenburg ook al was. Echter ditmaal meer ingedikt. Door juist de wat minder bekende dan wel minder sterke nummers uit de albumuitvoeringen te snijden en met een duidelijke rolverdeling tussen de twee gastzangers (de een Lennon, de ander McCartney en een klein stukje Ringo) kwam het geheel muzikaal veel beter tot zijn recht dan vorig jaar in Utrecht.

Goed, her en der ging het nog wel eens een tikje mis. Zo ging uitgerekend de wekker in A Day In The Life net iets te laat af en viel de oh zo belangrijke blokfluit in The Fool On The Hill aanvankelijk even weg in de mix. Maar over de hele linie werd toch zeker wel hoogtepunt op hoogtepunt gestapeld. Bertolfs uitvoering van She’s Leaving Home was wonderschoon en ontroerend, Jon Allen snerpte heel effectief en met ogenschijnlijk veel plezier I Am The Walrus de microfoon in, Strawberry Fields Forever was hypnotiserend en de kracht van het Metropole Orkest kwam tegen het einde in een prima uitvoering van Penny Lane met een uitgekiend arrangement uitstekend naar voren. Dat maakte het zo jammer dat er niet wat meer volk op de been was om het te zien, te horen en te ondergaan.

Metropole Orkest, Bertolf, Jon Allen – vrijdag 20 april, RAI:

• Drive My Car
• Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band
• With A Little Help From My Friends
• Lucy In The Sky With Diamonds
• She’s Leaving Home
• When I’m Sixty-Four
• Lovely Rita
• Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band (reprise)
• A Day In The Life
• Magical Mystery Tour
• The Fool On The Hill
• I Am The Walrus
• Hello, Goodbye
• Strawberry Fields Forever
• Penny Lane
• All You Need Is Love
• Drive My Car (reprise)

[foto’s: Esther Schulting]