×

Concert

22 oktober 2015

Glen Hansard is terug en imponeert

Geschreven door: Tirtsa Haas

Setlist

  1. Grace Beneath The Pines
  2. Winning Streak
  3. My Little Ruin
  4. When Your Mind's Made Up (The Swell Season)
  5. Bird Of Sorrow
  6. Leave (The Swell Season)
  7. Back Broke (The Swell Season)
  8. Come Away To The Water
  9. Talking With The Wolves
  10. McCormack's Wall
  11. Lowly Deserter
  12. Way Back In The Way Back When
  13. High Hope
  14. This Gift
  15. Her Mercy
  16. Say It To Me Now (The Frames)
  17. Gold (Interference)
  18. Falling Slowly (The Swell Season)
  19. Didn't He Ramble
  20. The Auld Triangle
  21. Drive All Night (Bruce Springsteen)
  22. The Parting Glass

De altijd goedlachse Ierse singer-songwriter Glen Hansard is terug van weggeweest. Het was even stil in 2014 na de verscheidene concerten op Nederlandse bodem in 2012 en 2013, maar dinsdagavond was het weer zo ver. Hansard trakteert het toegestroomde publiek in de Melkweg op een zeer verfijnde avond.

Na de succesvolle jaren die volgden op de film Once, met The Swell Season samen met muzikaal partner Marketa Irglova en vervolgens met solo debuut Rhythm & Repose was het tijd om een stapje terug te doen. Tijd voor bezinning. Het ene na het andere succes kan ook een nuchtere Ier uiteindelijk te veel worden. Bewust van al het succes kostte het Hansard moeite om nieuwe nummers te schrijven, het succes bleek een obstakel te vormen. Met de verwachtingen hoog gespannen na het meesterlijke Rhythm & Repose, deed de release van opvolger Didn’t He Ramble, dat afgelopen maand verscheen, echter niet teleurstellen. Omringd door de juiste muzikanten herontdekte Hansard zichzelf.

Diezelfde herontdekking heeft zich ook van plaat naar live setting vertaald. Bestaat er het gevaar van het te vaak live zien van een artiest? Ja, wellicht. Bij Hansard lijkt dat echter niet uit te maken. De eerste keer goed, de tweede keer goed, de daarop volgende keren net zo goed. Het verschil zit in de kleine nuances. Het merendeel van de nummers klinken nog altijd net zo sterk als bij de eerste beleving. Daar waar nummers toe waren aan een opfrisbeurt, weet Hansard als geen ander de concertganger te bedienen door met een negen-tallige band de nuances aan te brengen. Wat strijkers hier, wat blazers daar. Het past allemaal perfect.

Met voorprogramma Ye Vagabonds is niet veel mis, al is het wel erg Iers. In Dublin in een bar in Temple Bar was Ye Vagabonds de perfecte achtergrondmuziek geweest. Juist dat laatste lijkt het dan ook in de Melkweg vanavond te zijn. Veel meer dan wat geluid op de achtergrond wordt het geen enkel moment.

Het eerste half uur wanneer Hansard op het podium staat, is alleszeggend. Hansard is terug en imponeert. Opener Grace Beneath the Pines vormt een schitterend ingetogen begin. De uithaal ‘I’ll Get Through This’ uit het diepste van z’n hart levert het eerste kippenvel moment van de avond op. Een adempauze is er niet wanneer gelijk Winning Streak wordt ingezet. De bas en drum is helaas aan de harde kant, wat het nummer veel kracht geeft, maar ook de pracht en praal van het nummer iets verloren doet gaan. Dat Amsterdam vanavond over een goede keel beschikt, blijkt al snel wanneer het publiek als nachtegaaltjes meedoet met de ‘Oeh Oeh Oehs’ in dit nummer.

Amsterdam laat daarna wederom van zich horen in het magnifieke My Little Ruin met het achtergrondkoor dat voorziet in ‘Tut tut tut mmm’. Ook Hansard is onder de indruk en geeft de inmiddels super volle Melkweg een meer dan goedkeurende knik met grote lach om vervolgens ‘nice!’ te roepen.

Er zijn dan drie nummers van het nieuwe album gespeeld, maar het beste moet nog komen. De eerste klanken klinken van When You Mind’s Made Up en Amsterdam applaudisseert al luid nog voor Hansard een noot heeft gezongen. Helaas lijkt de drummer in ritme iets voor te lopen, wat zich later herstelt, waarna het nog altijd even prachtige nummer zich weer tot een hoogtepunt van de avond weet te verheffen. Alsof het nog niet genoeg is, zet de band daarna in voor het immense Bird Of Sorrow, afkomstig van debuutplaat Rhythm & Repose. Het nummer blijft intens, het nummer blijft verbazen, het nummer doet genieten. Bird Of Sorrow is Bird Of Sorrow en daar kan in een live uitvoering met enorme band met strijkers en blazers deze dinsdagavond in de Melkweg weinig tegenop. In 2012 en 2013 prachtig in alle liefde, in 2015 prachtig in verdriet. Wanneer een nummer die kracht heeft met tekst, dan doet een tekstschrijver iets heel goed. De dank is groot aan meneer Hansard. Er zijn weinig performers die met zoveel emotie zijn teksten zingt, zo echt en zo puur, elke zin is raak. ‘Love is gonna find you, you better be ready then.’

Gelukkig is Hansard vanavond ook de man van de afwisseling en weet hij met Leave een rustpuntje in de set te bouwen. Hetzelfde geldt voor Back Broke van The Swell Season, met de krachtige tekst ‘I came on your command…Don’t give me false hope’. Wederom weet de zaal het nummer nog mooier te maken door het mee hummen in een verder super stille Melkweg.

DSC_Glen1Wat volgt is een verhaal van Hansard over zijn tijd in New York, in de East Village in de jaren negentig. Na het vinden van allerlei huisraat en kleding op straat, beseft Hansard dat dit in die tijd heel normaal was wanneer mensen aan aids overleden en huizen snel moesten worden leeggehaald. Hansard vertelt hoe hij zich schuldig voelde over het ‘stelen’ van een foto uit een gevonden fotoalbum. Nu jaren later denkt hij nog regelmatig terug aan toen en Hansard beschrijft hoe Come Away To The Water is geschreven met deze overleden man in gedachten.

Voor McCormack’s Wall neemt Hansard zelf plaats achter de piano en uiteraard staat Amsterdam paraat om de Ier te ondersteunen in vocalen met ‘la di da’. Na de rustige nummers in de set, gaat het tempo omhoog met allereerst Lowly Deserter in een heerlijk funky uitvoering. De band speelt hierbij subliem in op het plezier dat Hansard zelf beleeft. De Europese 2015 tour loopt ten einde en het is duidelijk te merken dat de band inmiddels perfect op elkaar is ingespeeld. Met Way Back In The Way Back When zet de band nog even een tandje bij en het speelgenot is dan ook bij deze laatste uptempo nummers heerlijk merkbaar. Hansard op zijn best met een strakke band achter zich. Het is puur bevoorrecht, maar ook bevooroordeeld te zijn, dat maakt dat vanavond meer dan bovengemiddeld goed is, maar net niet zo bijzonder als eerdere concerten.

Wat niet wegneemt dat dit concert op zichzelf ook prima overeind blijft. Een slecht concert van deze grandioze singer-songwriter is er simpelweg niet. Een leuke verrassing is de Nederlandse Charlotte Blokhuis, die eerder met Hansard tourde in 2013, die vlak voor The Gift uit het publiek wordt gevist en het podium beklimt. Het zijn enkele minuten waarin de Nederlandse bewijst waarom de concerten ten tijde van de Rhythm & Repose tour zo sterk waren. De vrouwelijke vocalen geven Hansard’s rauwere stem net dat beetje extra. Blokhuis weet The Gift ook nu net dat beetje extra mee te geven. Zowel Hansard en Blokhuis genieten intens van de kleine reünie met hun harmonies. Nog helemaal glunderend, duikt Blokhuis nadien weer als nuchtere Nederlandse tussen het publiek alsof ze zojuist niet voor een volledig uitverkochte Melkweg stond.

DSC_0419ed

Zulke avonden mogen best lang duren. Gelukkig heeft Hansard geen enkele haast en gaat hij na anderhalf uur op het podium nog rustig door. Gelukkig maar, want dat betekent dat Amsterdam nog een heerlijke uitvoering van Her Mercy voorgeschoteld krijgt. Heel even wordt het Melkweg publiekskoor omgetoverd in het Harlem Gospel Choir, al swingend met ‘holy hands’ in de lucht.

Dat Hansard in een volle zaal de mensen achterin ook niet vergeet is een bekend fenomeen. Afgezien van de omvallende glazen, brengt de sympathieke Ier Say It To Me Now en Gold akoestisch ten gehore op een kist achterin de zaal in een verder muisstille Melkweg.

Met Falling Slowly zou het concert op het hoogtepunt zijn gestopt. Soms is het gewoon genoeg. Dat Didn’t He Ramble en The Auld Triangle nog worden toegevoegd lijkt aan de avond op dat moment niet heel veel meer toe te voegen. Toch geniet het publiek aanzienlijk met een volgelopen podium met alle muzikanten, roadies en de twee jongens van voorprogramma Ye Vagabonds. En dus gooit Hansard de echte twee afsluiters, Drive All Night en The Parting Glass, er nog achteraan.

Amsterdam is weer eens getrakteerd op een ruim twee uur durende show van Hansard & kompanen. Hansard kennende zal het geen twee jaar duren voor hij weer terug is op Nederlandse bodem. En ook dan zijn we er waarschijnlijk weer gewoon bij.

Setlist

  1. Grace Beneath The Pines
  2. Winning Streak
  3. My Little Ruin
  4. When Your Mind's Made Up (The Swell Season)
  5. Bird Of Sorrow
  6. Leave (The Swell Season)
  7. Back Broke (The Swell Season)
  8. Come Away To The Water
  9. Talking With The Wolves
  10. McCormack's Wall
  11. Lowly Deserter
  12. Way Back In The Way Back When
  13. High Hope
  14. This Gift
  15. Her Mercy
  16. Say It To Me Now (The Frames)
  17. Gold (Interference)
  18. Falling Slowly (The Swell Season)
  19. Didn't He Ramble
  20. The Auld Triangle
  21. Drive All Night (Bruce Springsteen)
  22. The Parting Glass