Glen Hansard, Nico Muhly & BBC Scottish Symphony Orchestra veroveren Paradiso

Geschreven door: Tirtsa Haas

Nog geen zes maanden zijn verstreken sinds Glen Hansard ook al op het podium van Paradiso stond. De altijd goedlachse Ierse singer-songwriter speelt graag in Amsterdam, maar dit keer is het podium een stuk voller. Op uitnodiging van de New Yorkse componist Nico Muhly, die de strijkers-arrangementen leverde op Hansard’s prachtige eerste solo album Rhythm and Repose, is een unieke avond samengesteld met Hansard en het 35 tellende BBC Scottisch Symphony Orchestra.

Bij aanvang van het concert lijkt niemand echt te weten wat er gaat komen. Aan de zijkanten van de zaal zijn stoelen neer gezet, wat een apart beeld vormt in de normaal lege ruimte. Het publiek is een mix van jong en oud en wanneer het enorme orkest het podium beklimt, is het direct muisstil. Onder leiding van de uit Israël afkomstige dirigent Ilan Volkov, speelt het orkest eerst Bow To String, een wat lange maar mooie compositie van Daniel Bjarnason. Het orkest wisselt hard en zacht volkomen organisch af, geen klank te veel en geen klank te weinig. Volkov dirigeert als een poppenspeler, hij weet elke muzikant feilloos aan te sturen. De gezichten spreken boekdelen, zelden kijken alle muzikanten in een groot orkest zo aandachtig en met passie naar hun leider. Het stuk Dreamland, van de eveneens IJslandse componist Valgeir Sigurðsson, is mooi in opbouw en komt tot een waanzinnige finale. Het is bijna tijd om het eerste deel af te sluiten, maar niet voordat Nico Muhly zijn celloconcert uitgevoerd wordt met als special guest de virtuoze cellist Oliver Coates.

Dat het publiek echter vooral voor Hansard is gekomen, blijkt wel tijdens de pauze. De zaal was al vol, maar Paradiso stroomt nog voller en voor het podium is het een drukte van jewelste. Het wachten is op de hoofdrolspeler van de avond en wanneer Hansard het podium komt opgelopen, klinkt een oorverdovend applaus. Samen met het enorme orkest duikt de vrolijke Ier direct in You Will Become. Wellicht komt het doordat het nog wat onwennig is, maar helaas lijkt het orkest de zang van Hansard te overstemmen. Desondanks blijft het nummer, afkomstig van Rhythm and Repose, overeind en volstaat het als opener. De zachte vocals van Charlotte Blokhuis ter ondersteuning klinken verfijnd en vullen Hansard perfect aan.

In These Arms is de prachtige ingetogen opvolger, als een engel galmt Hansard’s zang door de zaal. Er hangt een prettige sfeer en Hansard weet het publiek met gemak om zijn vinger te winden. Hansard’s natuurlijk charisma is aanstekelijk, geen mens kan dat weerstaan. Het orkest, Hansard zelf en het publiek geniet. Een klein foutjes tijdens What Happens When The Heart Just Stops corrigeert Hansard met dat zelfde ontwapenend lachje. Niets aan de hand zo lijkt het.

Mocht Hansard geen succesvol singer-songwriter zijn geworden, dan zou komediant altijd nog een optie zijn geweest. Een grapje tussendoor over de gelijkenis in spijkershirt tussen zangeres Blokhuis, dirigent Volkov en Hansard zelf doet het goed.

Come Away To The Water, waarbij Hansard op zijn bariton ukelele speelt is prachtig. De toegevoegde waarde van het orkest is enorm, de viool arrangementen sluiten naadloos aan en geven het mooie nummer nog iets extra’s. Ghost is wederom een parel deze avond, een nummer dat Hansard perfect ten uitvoer brengt en zelfs de hoge uithalen in het nummer perfect weet te halen. Het is super stil, helaas klinkt er her en der alleen het hinderlijke geluid van omvallende bierglazen. Als aflsuiters van het reguliere deel is gekozen voor achtereenvolgens The Gift en The Storm. This Gift krijgt net dat beetje meer pit met de excellente begeleiding van het orkest. Violen, cello’s, fluiten, klarinetten, trompetten, trombones en meer. Werkelijk alles komt samen. The Storm, It’s Coming speelt Hansard vanachter de grote vleugel en vormt een hoogtepunt van de avond.

Het publiek is duidelijk gekomen om Hansard te horen en dat blijkt wel wanneer hij alleen op het podium achterblijft om aantal nummers te spelen. In Love Don’t Leave Me Waiting klinkt een prachtige uithaal en bijzonder is hoe Hansard met zijn oude gitaar toch elke keer weer dat prachtige geluid eruit tovert. Gold, een nummer van The Swell Season, is even een uitprobeersel met het orkest. Dat het boven verwachting goed klinkt verrast blijkbaar iedereen, zowel orkest als Hansard zijn blij met de uitvoering.

Hansard tovert ook meteen een nieuw nummer tevoorschijn. Lark In The Morning blijken Hansard en Muhly in de bus van Amsterdam naar Eindhoven te hebben geschreven. Met het notitieblok in zijn handen zingt Hansard het nieuwe nummer nog wat onwennig. Het nummer biedt echter makkelijk ruimte voor participatie van het publiek aangezien de woorden ‘la-di-da’ lekker mee te zingen zijn. Voor Muhly is ook nog even tijd ingepland om een solo stuk te spelen. Vanachter de vleugel brengt hij A Hudson Cycle ten gehore. Als een echte gentleman verdwijnt Hansard niet van het podium tijdens dit nummer. Nee, meneer neemt plaats op een lege stoel van het orkest en geniet van Muhly’s compositie met zijn ogen dicht. Zelfs met ogen dicht steelt Hansard nog de show.

Geen avond compleet zonder Falling Slowly. Vanavond wordt Paradiso getrakteerd op een grandioze uitvoering met de vocalen van Charlotte Blokhuis in plaats van Lisa Hannigan of Markéta Irglová. De jonge Blokhuis doet echter totaal niet onder voor beide dames. Sterker nog, Blokhuis klinkt fris en sluit perfect aan bij het stemgeluid van Hansard. Her Mercy is een waardige afsluiter.Hansard zou geen Hansard zijn als hij niet terug kwam voor een toegift. Het concert was al lang over tijd, maar charmeur Hansard tovert toch nog Daniel Johnston’s Devil Town uit zijn mouw. Persoonlijke favoriet Bird Of Sorrow is nog niet gespeeld en wanneer Hansard en Muhly discussiëren over het allerlaatste nummer wordt er van alles, behalve Bird Of Sorrow, uit de zaal geroepen. Wanneer Hansard vervolgens inzet met Bird Of Sorrow, kan deze avond niet meer stuk. Hansard is vanavond niet alleen fabuleus liedjesschrijver, charmeur en aanvoerder in één. Bovenal blijkt hij een voorspellende gave te hebben gehad op het album Rhythm and Repose met de woorden “ Love is gonna find you, just be ready then”.

Een avond die velen liet kennis maken met Nico Muhly, een avond die inspireerde en beroerde, een avond die vele glimlachen wist te toveren op ieders gezicht. Een zeer afwisselende avond, waarbij het geheel meer was dan de som der delen.

Setlist Glen Hansard & BBC Scottisch Symphony Orchestra Paradiso/Amsterdam – 5 juni 2013: