Een avondje kwartetten in het Patronaat met de twee Poolse kwartetten Dianoya en Riverside en het Amerikaanse viertal Jolly ziet er op papier aantrekkelijk uit. In de praktijk werd het echter geen onverdeeld succes.

De avond wordt afgetrapt door het onbekende kwartet Dianoya uit Polen. Na een instrumentale start duikt pas in het tweede nummer zanger Filip Zielínski op. Dat was broodnodig want de andere muzikanten hebben de uitstraling van een berg keutels van een geit met darmkrampen. De band oogt bijzonder amateuristisch en zelfs onwennig. Een blik op de website van de band leert achteraf waarom. Drummer Lukasz Chmielinski en bassist Arthur Radkiewicz hebben onlangs de band verlaten en zijn vervangen door Dawid Artyszuk en Bartek Turkowski. Men is dus niet ingespeeld en dat wreekt zich. De band afficheert zichzelf als een progrock formatie, maar klinkt deze avond als een slappe Alice In Chains kloon. Zielínski reageert enthousiast op het schaarse applaus en zorgt nog voor wat leven in de brouwerij. Zowel het nieuwe materiaal van Lidocaine als de nummers van debuutalbum Obscurity Divine overtuigen niet. Afsluiter Severance klinkt nog het minst slecht.

Het Amerikaanse kwartet Jolly is na tien seconden al beter dan de band ervoor. Jolly mag zich met recht een progformatie noemen want ze mixen diverse stijlen tot een boeiend amalgaam dat zich lastig in woorden laat vangen. Het uiterlijk van de muzikanten is al net zo gevarieerd als het muzikale aanbod. Zanger/gitarist Anadale oogt als een kruising tussen Tom Petty en een hippie, bassist Anthony Rondione ziet eruit als een ijverige, Italiaanse ijscoman, drummer Louis Abramson heeft het voorkomen van een student en toetsenist Joe Reilly dat van een morsige souteneur. De set van drie kwartier bestaat overwegend uit materiaal van beide delen van The Audio Guide To Happiness en gaat erin als koek. De potpourri van progrock, art metal, wave en psychedelica klinkt intrigerend en verrast zichtbaar tal van aanwezigen. Vooral Storytime, Joy en afsluiter The Pattern zijn van hoog niveau. Jolly is een uitstekende band met een zeer sympathieke uitstraling. De heren blijken een band met ons land te hebben. De drummer bedankt hen die hem hebben geholpen nadat orkaan Sandy zijn huis had weggevaagd. Men zet zichzelf meer dan eens op de foto met het publiek op de achtergrond. Kortom, een bruisende act die we graag nog eens terugzien.

https://www.youtube.com/watch?v=O_SXA4iO9HI

Na een korte ombouwpauze komt dat andere Poolse kwartet onder luid gejuich de bühne op. Vanaf de eerste seconde eist zanger/bassist Mariusz Duda de hoofdrol op. De spotlights van het Patronaat zijn voortdurend op hem gericht en dan bedoel ik niet alleen tijdens de verhaaltjes tussen de nummers door of de vele basintro’s. Duda heeft geleerd hoe hij het publiek moet bespelen en steelt menig hart door een Nederlandse tekst voor te lezen waarin hij de band veel plezier toewenst en het publiek bedankt voor hun komst en steun. Tijdens het concert is er veel interactie tussen Duda en toetsenist Michal Lapaj. Gitarist Piotr Grudzinski staat in een hoekje en beweegt nog minder dan een doodgebeten nertsfokker. Gedurende de hele avond kan er werkelijk geen lachje af. Hij worstelt lange tijd met geluidsproblemen en is ziek of gewoon een stuk chagrijn op schoenen. Zijn spel lijdt er gelukkig niet onder want hij schudt tal van fraaie solo’s uit zijn instrument. Het zou me niet verbazen als er wat broeit binnen de band. De gitarist staat immers volledig in de schaduw van de bassist en dat is binnen rockkringen nu niet bepaald usance. Riverside speelt een goede set waarin het accent ligt op het nieuwe album Shrine Of New Generation Slaves. De band laat de dromerige stukken veelal achterwege en trakteert het massaal opgekomen publiek op harde riffs zoals in Egoist Hedonist. Na vijf kwartier is de koek op. Uiteraard wordt de band teruggeroepen voor toegiften en die krijgen we in de vorm van Left Out en het onvermijdelijke Conceiving You. De geslaagde avond in het vrijwel uitverkochte Patronaat wordt afgesloten met de single van het nieuwe album Celebrity Touch. Het publiek klapt en zingt nog eenmaal uitbundig en keert dan huiswaarts in de werkelijk ijskoude nacht.

Kortom, een geslaagde avond waarbij voorprogramma Jolly eigenlijk beter en vooral vermakelijker was dan de hoofd-act.

Dit concertverslag verscheen eerder op lordsofmetal.nl