Twee passen vooruit, één pas achteruit. Zo kan je het Belgische coronabeleid van de voorbije twee maanden kort samenvatten. Zo kon Gent Jazz alsnog doorgaan mits veiligheidsmaatregelen, maar werd Jazz Middelheim intussen voor de tweede keer geannuleerd. In deze turbulente periode zette Werkplaats Walter in Brussel de Safe ‘n Sounddays op: elke zondag van de zomer een coronaproof optreden van Belgische artiesten. Wij trokken er heen voor onze eerste live concerten sinds de lockdown en achter ons masker was het opgelucht ademhalen.

Geen tickets aan de deur, handgel verplicht, geen cash aan de bar,… Aan alles werd gedacht door de organisatie om live muziek weer mogelijk te maken. Om het aantal mensen in de zaal te beperken, treedt elke band twee keer op zodat het publiek kan kiezen uit een vroege of een late shift. Binnen draagt iedereen maskers en staan de bankjes op anderhalve meter van mekaar. Uiteraard heeft het iets bevreemdend, maar onder de omstandigheden ook geruststellend – nergens in Brussel worden de maatregelen zo goed gerespecteerd. Het is best ironisch… Want wanneer het op muziek aankomt, is Werkplaats Walter nu net dé plek die graag buiten de lijntjes kleurt.

Zo konden we er al genieten van Lynn Cassiers, de zangeres die recent nog een plaat uitbracht bij Clean Feed. Wat haar zo boeiend maakt als vocalist is hoe ze met een leger aan elektronica haar stem echt inzet als instrument. Tijdens de Safe ‘n Soundday werd ze aangevuld en uitgedaagd door Manolo Cabras, die ook zijn contrabas door een loopmachine joeg. Naast eigen composities bracht Flying Nimbus, want zo heet hun project, enkele niet zo voor de hand liggende standards die even goed opgingen in hun ijle, uitdeinende sound. Het is iets waar we graag in verdwalen.

Maar de reeks beginnen, deden we met  op gitaar. Die eerste kennen we natuurlijk van zijn werk met STUFF., Beraadgeslagen, het Ragini Trio, het LABtrio… Maar hier zagen we de meer experimentele Gyselinck aan het werk, zoals we hem ook zagen in de film Ultramarine. Samen met Leroux dook hij in een uur vrije improvisatie en eerder dan ritmes verkende hij vooral allerlei klanken. Om de zoveel tijd haalde hij andere cymbalen boven, dan weer belletjes, dan weer een soort botsbal om over een drumvel te wrijven,… Speels maar geschakeerd. Het werd duidelijk dat Brussel nog veel zal genieten van de recente verhuis van Gyselinck naar de hoofdstad.

En zo is een bezoekje aan Werkplaats Walter meer dan ooit een verademing. Met namen als Pawlowski, Bert Cools, Eric Thielemans en Sauzerau passeert de fine fleur der eigenzinnige muzikanten.