Nog midden in de corona tijd bracht Simin Tander het prachtige album Unfading uit, waarmee nu ze eindelijk live kan toeren. En zo doet de uit Keulen afkomstige Duitse zangeres van Afghaanse komaf ook Nederland aan met een drietal concerten. Tander, die uitstekend Nederlands spreekt, genoot haar opleiding aan Artez Conservatorium in Arnhem en werkte eerder samen met een Nederlandse band met Jeroen van Vliet. Het eerste concert vindt plaats in Paradox in Tilburg met haar new quartet. In die formatie hebben Jasser Haj Youssef en Björn Meyer – die meewerkten aan het album – plaats gemaakt voor respectievelijk Harpreet Bansal op viool en Olav Torget op baritongitaar, naast drummer Samuel Rohrer die eveneens op het album te beluisteren is.

Over de nieuwe samenstelling vertelt Tander ons dat de wissel in haar band ten opzichte van het album een praktische reden heeft, maar dat ze de aanleiding benut heeft om een iets andere sound te creëren, met ruimte voor meer impro, met het bijzondere spel dat Torget op zijn gitaar laat horen en de donkere, gelaagde klanken van Bansal op haar viool, die in India een klassieke viool opleiding genoot. Beide artiesten wonen in Noorwegen en kent Tander van haar regelmatige verblijf in Oslo, waar de vader van haar dochter vandaan komt. Over Torget zegt Tander: “bij het album mis ik het niet dat er geen lange instrumentele solo’s zijn, en live is het wel fijn om de mogelijkheid te hebben om wat losser te kunnen spelen en meer te improviseren met zijn gitaarsolo’s.” Bansal en Tander kennen elkaar al zes jaar door de samenwerking in een project, maar staan nu voor het eerst samen op een podium. De Indiase background van Bansal, is goed merkbaar is in haar frasering en warme sound, en past daarom volgens Tander heel goed bij het werk van Unfading.

In Tilburg wordt geopend met Nargees, dat is gecomponeerd op het eeuwenoude gedicht van de Afghaanse dichteres Nazo Tokhi, dat gaat over de vergankelijkheid van het leven, gesymboliseerd door de douwdruppels op de narcissen in het vroege voorjaar. Met een indrukwekkende en tegelijk gevoelige gitaar intro wordt gelijk een magische sfeer neer gezet in de halfdonkere zaal van Paradox. De delicate klanken van Tander vibreren door het publiek, dat wordt meegenomen in de gelaagde spiritualiteit die de woorden van deze prachtige rijm oproepen, waarbij Roher fijngevoelige accenten zet met zijn behoedzame percussie. Het viertal vervolgt met het titelnummer Unfading. Tromgeroffel, waarbij Rohring zijn handen gebruikt om het sensitief te laten klinken, luidt het stuk in, waarna Tander inzet met haar aangrijpende stemgeluid en de door haar zelf geschreven tekst, die gaat over de schoonheid van het leven. Golvend en deinden op betoverende klanken neemt Tander ons mee in de bespiegelingen over de pracht van het universum.

We vervolgen de diepere en gelaagde muzikale tour met Feather / I Am Vertical, ook zo’n gevoelig stuk dat wederom gebaseerd is op zeer inspirerende vrouwelijke rijmkunst, in dit geval van Sylvia Plath. “I am vertical, but I would rather be horizontal”. De ingetogen atmosfeer brengt het publiek in een diepe spirituele stilte, waarin de woorden van het prachtige gedicht galmen op de virtuoze gitaarklanken van Torget. Met Yar Kho Laro komt er meer expressie en energie in het concert. Met een heerlijk opzwepend ritme, neergezet door Rohrer, worden we mee getrokken in deze oorspronkelijke Afghaanse song, die door Gulnar Begum gezongen werd in de film Baaghi. Tander zingt haar prachtige interpretatie van dit mooie werk vol temperament en bezieling.

Op onze vraag wat de pandemie voor haar werk betekende, antwoordt Tander dat het uiteraard heel vervelend was dat, toen het album in het najaar van 2020 werd uitgebracht, er geen releasetour aan verbonden kon worden. De eerste keer dat de tour werd gecanceld had het voor Tander nog een positieve kant, omdat enkele maanden daarvoor haar dochter was geboren en ze zich zo volledig kon richten op haar kind en haar gezin. Maar de teleurstelling was groot toen ook een tweede tour moest worden afgeblazen. Des te blij is ze nu is dat ze weer op het podium staat. Ze voelt energie vrijkomen en is verheugd om met deze nieuwe band op pad te zijn. En dat komt dan op een moment dat de wereld zich in een volgende crisis bevindt. Niet alleen de huidige oorlog in Oekraïne, maar ook het drama dat zich voltrekt in het land waar roots van haar liggen, Afghanistan, houdt Tander uiteraard net zoals iedereen bezig. Het maakt haar verdrietig en bezorgd, maar met de concerten die ze nu geeft, voelt ze dat het een extra betekenis kan krijgen, door met haar muziek een beetje hoop en licht in de duisternis te brengen, maar ook tegelijk de pijn te voelen. Daarbij houdt ze de focus op Afghanistan, waarbij vooral het vrouwelijke perspectief waarmee het werk van Unfading doorspekt is, dit bijzonder maakt.

Het concert vervolgt met And The Water Stretches Far Away, een indrukwekkend klankspel dat opnieuw bovenzinnelijke sferen oproept. Met fijnbesnaarde akkoorden en zachte accenten lijkt er verwevenheid gecreëerd te worden tussen diepgewortelde oosterse invloeden en betoverende tonen uit het Noordelijke Scandinavië. Sta Lorey is een ritmische ode aan het leven en de liefde, gecomponeerd op een gedicht van Sohayla Hasrat-Nazimi, een Afghaanse schrijfster die meer sensualiteit in haar werk brengt dan we gewend zijn van de Afghaanse cultuur en prachtig bezongen door Tander. Nog enkele fraaie nummers volgen waarna het concert wordt afgesloten met Walk Each Other Home. De tekst en muziek van Tander sluit op treffende wijze aan bij de situatie waarin de wereld zich bevindt met alle vluchtelingenstromen. Met langzame bewogen tred neemt Tander het publiek mee in overpeinzing. Warme, tedere klanken met een zacht ritme van verfijnde percussie in een golvende pulserende beweging, samengesmolten met deze prachtige tekst. Opnieuw laat Tander zien hoe zij in staat is om, op een meeslepende magische manier, oost, noord en west te in klank, zang en woord verbinden.

Na het optreden vragen we Tander nog even naar haar toekomstplannen op muzikaal gebied. Ze werkt mee aan verschillende projecten. Zo staat er een duo project op stapel met de Duitse cellist Jörg Brinkmann. De kans is groot dat dit ook een nieuw album gaat opleveren. Daarnaast heeft Tander meegewerkt aan twee nummers op een nieuw album van Jan Bang, dat komende herfst uit gaat komen en gaat ze met hem optreden in mei in Duitsland. We zijn heel benieuwd en houden het in de gaten!